Mysterious Canvas

Chapter 6

"Σιγα μην ουρλιαζα"Στριφογυριζω
τα ματια μου.

Νομιζω ολοι σας απορειτε ποιο
ειναι αυτο το μυστηριο αγορι.

Μπροστα μας εχουμε τον εναν και μοναδικο..

*τυμπανα αγωνιας*

Μαρκο Αλεξοπουλο!

"Τι στο καλο κανεις στο δωματιο μου?"Τον ρωταω αμεσως και τον βλεπω να με κοιταζει εξεταστικα απο πανω μεχρι κατω.

Σφιγγω την πετσετα γυρω μου και
τον κοιταζω με ενα δολοφονικο
βλεμμα.

"Ειναι μεγαλη ιστορια."
Ξυνει αβολα τον αυχενα του και σηκωνω το φρυδι μου ειρωνικα.

"Ωραια.Θα κατσεις να μου την πεις
και μετα θα παρεις δρομο."

Πλησιαζει το κρεβατι μου χαλαρος
και κοιταει την μπλουζα που εχω
απλωμενη εκει

(Φωτο πανω💕)

"Σοβαρα τωρα?"Αρχιζει να γελαει αρκετα δυνατα.

"Σκασε ρε!Θα μας ακουσουν."
Επιτελους σταματαει και
ξαπλωνει στο κρεβατι
σταυρωνοντας τα χερια του
στο στερνο του.

"Εγω παω να αλλαξω και ερχομαι"
Παιρνω την μπλουζα και ανοιγω
το συρταρι με τα εσωρουχα μου.

Διαλεγω ενα μαυρο βαμβακερο εσωρουχο
και παω στο μπανιο.Φοραω
την μπλουζα και φτανει εως
το τελος του μηρου μου.
Χτενιζω τα βρεγμενα μαλλια
μου και βαζω ενα ειδικο λαδακι.
Βγαινω εξω και μπαινω στο
δωματιο.

"Τελικα σου παει, γατουλα."
Με πειραζει και καθομαι στην καρεκλα του γραφειου μου.

"Για πες την ιστορια σου."
Τον διαταζω και ξεφυσωντας
αρχιζει να μιλαει.

Μαρκος pov

Αλλαζω τα σπρει γρηγορα και
βαζω αρκετο πρασινο.Συνεχιζω φτιαχνοντας διαφορες λεπτομερειες
και κανω λιγα βηματα πισω για να θαυμασω το εργο μου.

Ο Αλεξ οπου να 'ναι τελειωνει κι αυτος και περιμενοντας τον τραβαω φωτογραφια το γκραφιτι.

Τοτε ακουγεται ενα περιπολικο και
μας πλησιαζει ενας αστυνομικος
φωναζοντας.

Φοραμε τις κουκουλες μας
και αρχιζουμε να τρεχουμε ενω
μας κυνηγαει ασταματητα.

Κοιταγομαστε με νοημα και χωριζομαστε.Τρεχω προς
ενα μερος και με ακολουθει αρχιζοντας να φωναζει να στανατησω.