Mysterious Canvas

Chapter 11

Γυρναω το κεφαλι μου και βλεπω
κατι σχεδιασμενο πανω σε εναν
τοιχο.

Αμεσως αρπαζω το χερι του Ορφεα και τρεχω προς τα εκει.Παρατηρω
το γκραφιτι και καταλαβαινω
ποιος το εκανε.

Ειναι δυο εντονα πρασινα ματια
με πολλες λεπτομερειες.

"Ουαου."Ακουω τον Ορφεα να λεει.

"Ο Μαρκος το εφτιαξε."Λεω με σιγουρια και γουρλωνει τα ματια του παρατηρωντας το.

"Αληθεια?"Με κοιταει εκπληκτος.
Γνεφω καταφατικα και του εξηγω
τι εχει γινει.

"Και σου κανει μαθηματα ε?"
Κουναει πανω-κατω τα φρυδια
του και γελαω με την εκφραση
που εχει παρει.

Χαμογελαω περηφανα και βγαζω το κινητο μου.Τραβαω μια φωτογραφια το γκραφιτι
και αρχιζουμε να περπαταμε πισω στο σπιτι

Ποιας να ειναι αυτα τα ματια
που ζωγραφισε?Σκεφτομαι
και νιωθω ενα τσιμπημα
ζηλιας.

Φτασαμε σπιτι και μπηκαμε μεσα.
Μια υπεροχη μυρωδια εισχωρησε
στα ρουθουνια μου και κοιταγομαστε
με τον Ορφεα.

Τρεχουμε στην κουζινα και
βλεπουμε την μανα μου να
βγαζει ενα τεραστιο ταψι
με παστιτσιο απο τον
φουρνο.

"Παστιτσιο!"Τσιριξαμε και αρχισαμε
να χορευουμε.Η μανα μου αρχισε
να γελαει και μουρμουρισε σιγανα.
"Δεν μεγαλωσαν καθολου."

Καθησαμε στο τραπεζι και την
κοιταμε με ανυπομονησια κρατοντας
τα πιρουνια μας.

Μας σερβιρει απο δυο μεγαλα
κομματια στον καθενα και
βαζω μια μπουκια στο στομα μου.

Αρχισα να καιγομαι και μου εκανα
αερα ενω ο Ορφεας γελαγε.
Του ριχνω ενα δολοφονικο βλεμμα
και συνεχιζουμε να τρωμε.

Ακουμε την πορτα να ανοιγει και βλεπουμε τον πατερα μου να μας πλησιαζει.Μας χαιρεταει και δινει ενα φιλι στο στομα στην μαμα μου.

"Ιου."Λεμε οπως καθε φορα που
το κανουν αυτο μπροστα μας και γελαμε ολοι μαζι.

Κολλαμε πεντε αφου σταματησαν τα σαλιαρισματα και τελειωσαμε το φαγητο μας.Τα μαζεψαμε και πηγαμε
πανω στο δωματιο μου.

Ξεντυνομαι και φοραω τις
πιτζαμες μου.Ο Ορφεας βγαζει
τα ρουχα του και ανοιγει την
ντουλαπα μου.

Παιρνει μια φορμα, μια μπλουζα
και ντυνεται.Παντα ο καθενας
μας εχει ρουχα στο σπιτι του
αλλου σε περιπτωση αναγκης.