Mysterious Canvas

Chapter 35

"Η δεσποινις Αμελια να ερθει
στο γραφειο παρακαλω."

Τι εκανα ειπαμε?

Σηκωνομαι απο την θεση μου και
ο Μαρκος με κοιταει ρωτωντας με
με το βλεμμα του.

Ανασηκωνω τους ωμους μου
ανηξερη και πλησιαζω την
καθηγητρια.

Βγαινω εξω και προχωραμε
προς το γραφειο του Διευθυντη.
Σηκωνω την γροθια μου και
χτυπαω δυο φορες.

"Περαστε."Ακουγεται η επιβλητικη
του φωνη και παιρνω μια ανασα
πριν ανοιξω την πορτα.

Μπαινω μεσα και το πρωτο που
βλεπω ειναι η κεφαλα της Βαλιας.

Αα οχι παλι.

"Ξανα αρχισαμε τα περσινα."
Της λεω στενευοντας τα ματια
μου και καθομαι στην δερματινη
καρεκλα.

Μας κοιταει και ανοιγει το στομα του.
"Λοιπον.Ακουσα Αμελια οτι εκανες
μικρα κομματακια την εργασια της
Βαλιας."Το σαγονι μου μενει ανοιχτο
και αρχιζω να τα παιρνω.

"Τι λετε μωρε?Το κωλο τσιουαουα
της θα την εσκισε."Σηκωνομαι απο
την θεση μου νευριασμενη.

"Κατσε κατω.Βαλια αυτο ειναι
αληθεια?"

Μ' αρεσει που την ρωταει κι
ολας.

"Μα φυσικα και οχι κυριε!Αυτη το εκανε.Δεν θυμαστε περυσι?"
Κλαψουριζει με την απαισια
τσιριχτη φωνη της.

"Σιγα εσυ, μας ξεκουφανες."
Απαντω ειρωνικα και με κοιταει
θυμωμενη.

"Κοριτσια!"Μας διακοπτει και
τον κοιταμε ξεφυσωντας.
"Επειδη εχω κι αλλες δουλειες,
Αμελια ωριαια θα μεινεις μια ωρα
παραπανω το μεσημερι."

"ΤΙ?Μα ειναι ψεματα."
Οριομαι και η Βαλια με
κοιταει με νικητηριο υφος.

Σηκωνεται χαμογελωντας
και βγαινει εξω κρατωντας
ψηλα το κεφαλι της.

"Ειναι αδικο."Περναω το χερι μου
μεσα απο τα μαλλια μου και σηκωνεται κοιτοντας με, με αρκετη λυπη.

"Το ξερω οτι λεει ψεματα αλλα
η μανα της ειναι στην τριτοβαθμια.
Ειναι ικανη να με πεταξει απο εδω
και ξερεις ποσο δυσκολα ειναι τα
πραγματα."

"Ενταξει, το δεχομαι αλλα
δεν θα το ανεχτω οπως περυσι."
Με χτυπαει στον ωμο λεγοντας
"κουραγιο" και βγαινω εξω μαζι
με το χαρτακι της ωριαιας.

Χωρις να εχω ορεξη δεν
μπαινω στην ταξη και αποφασιζω
να κατσω στο κυλικειο μαζι με την
κυρια Τασια.