Mysterious Canvas

Chapter 34

Μαρκος pov

"Που ειμαστε?"Ρωταει και
στηριζετε στους αγκωνες της
ενω εγω ειμαι ακριβως επανω
της χωρις να την ακουμπω.

"Σπιτι σου."Μολις τελειωνω
την φραση μου και παω να
σηκωθω ξαφνικα το φως σβηνει.

Ενα χερι με τραβαει απο το
γιακα και με σπρωχνει προς
τα μπροστα.

"Τι εγινε?"Αποκρινομαι και
μεσα απο το λιγοστο φως του
φεγγαριου που μπαινει απο το
παραθυρο, την βλεπω να δαγκωνει
το κατω χειλος της.

"Γιατι ειναι σκοταδι?"
Κοιταει τριγυρω και σφιγγει
την μπλουζα μου στο χερι της.

"Φοβασαι?"Ενα λοξο χαμογελο
απλωνεται στα χειλη μου.

"Τι?Ουτε καν."Απανταει και
το παιζει χαλαρη.Τοτε μια
ιδεα ερχεται στο μυαλο μου
που μπορει και να την μετανιωσω.

Ετσι οπως ειμαι ξαπλωμενος
πανω της με το ποδι μου ανετα
φτανω καποια πραγματα στην
ακρη.

Τα σπρωχνω λιγακι και κανουν
ενα μικρο θορυβο.Αμεσως το
κεφαλι της γυρναει δεξια και
αριστερα για να δει τι ακουστηκε.

"Εισαι καλα?"Την ρωταω ανηξερος
και με κοιταει λες και εχω βγαλει
τρια ματια.

"Δηλαδη δεν το ακουσες?"
Με το που παει να τελειωσει
την προταση της ξανακανω
θορυβο.

Βγαζει μια σιγανη κραυγη και
μαζευεται πιο πολυ κοντα μου.

"Πες μου οτι αυτο το ακουσες."
Κλαψουριζει και συγκρατω το
γελιο μου.

"Εμ οχι?"Εχει αρχισει να πανικοβαλλεται και ξαφνικα με σπρωχνει και πηδαει προς
το διακοπτη της κυριας λαμπας
του δωματιου.

Τον πιεζει και τιποτα.

Μηπως να αρχισω να φοβαμαι
και γω?

Βγαζει ενα μακροσυρτο "Ιιι"
και μπαινει κατω απο το παπλωμα
φοβισμενη.

Παω με πολυ ησυχια απο πισω της
και αρχιζω να τραβαω σιγα σιγα
το παπλωμα οπως στα θριλερ.

Ακουω την γρηγορη ανασα της
και πεταγεται πανω εχοντας
ενα μικρο μαξιλαρακι στα χερια
της.

"Ξου ξουυ."Λεει τρεμοντας και
μολις με αναγνωριζει παιρνει
μια βαθια ανασα και με κοιταει
με το βλεμμα -τρεξε-οσο-πιο-γρηγορα-
μπορεις.

"Ηταν μια πλακα."
Σηκωνομαι ορθιος υψωνοντας
τα χερια μου ψηλα ως ενδειξη
παραδωσης και με πλησιαζει
ενω εγω κανω βηματα προς
τα πισω.