Mysterious Canvas

Chapter 69

"Σας ελειψα?"

Το φως του φεγγαριου πεφτει πανω
στο προσωπο του και πεταγομαστε απο το κρεβατι.

"Και βεβαια!"Λεμε ταυτοχρονα και
πεφτουμε πανω στον Αλεξανδρο
αγκαλιαζοντας τον σφιχτα.

"Που χαθηκες?"Τον ρωταει ο Μαρκος
και καθομαι στο κρεβατι παρακολουθωντας την συζητηση τους.

"Αστα να πανε φιλε.."Λεει και μας
εξιστορει την περιπετεια του.

Ακουμπω το κεφαλι μου στον ωμο
του Μαρκου νυσταγμενη και τοτε
ο Αλεξανδρος βγαζει κατι απο την
τσεπη του.

Το δινει στο χερι του Μαρκου και
τον κοιταμε μπερδεμενη.

"Θα το ανοιξετε ή θα το κοιτατε για πολυ ακομα?"Ειρωνευεται και βγαζω ενα γελακι.Το ανοιγει και βλεπουμε κατι χαρτια.Πιανω το ενα και το διαβαζω.

"Δεν το πιστευω!"Ουρλιαζω χαρουμενη
μολις βλεπω εισιτηριο για Ιταλια.

"Γαμηλιο δωρο για εσας."Απανταει
και τον ευχαριστουμε.

Πραγματικα δεν θα φανταζομουν καλυτερο δωρο απο αυτον.

Μας εξηγει λιγα πραγματα σχετικα με το ταξιδι και φευγει αφου τον αποχαιρετησουμε.

Πεφτουμε να κοιμηθουμε με ενα
χαμογελο στο προσωπο μας και
κλεινω τα ματια μου ενθουσιασμενη.

+

"Να προσεχετε!"Λενε για πεντηκοστη φορα οι μαναδες μας και στριφογυριζω τα ματια μου βαζοντας την βαλιτσα μου στο αμαξι.

"Μην ανυσηχεις μανουλα μου."Την φιλαω στο μαγουλο και με αγκαλιαζει.

"Οταν ερθεις θελω εγγονακι."
Μου ψιθυριζει η Αναστασια στο αυτι και γελαω γνεφοντας.

Μας αποχαιρετουν ολοι αλλη μια φορα
και μπαινουμε στο αμαξι.Κατευθυνομαστε
προς το αεροδρομιο και σφιγγω ελαφρα το
χερι του Μαρκου.

Με κοιταει χαμογελωντας και φτασαμε.
Κατεβαινουμε παιρνοντας τα πραγματα
μας και προχωραμε μεσα στο κτηριο.

Βλεπω εναν γνωστο μαυροντυμενο τυπα και σκουνταω τον Μαρκο."Ακολουθηστε με."Λεει και το κανουμε.

Αφου περασαμε εναν μεγαλο διαδρομο
βρεθηκαμε μπροστα απο ενα ιδιωτικο αεροπλανο.Ανεβαινουμε και βολευομαστε σε δυο δερματινα καθισματα.

Ο πιλοτος μας καλωσοριζει και δενουμε την ζωνη μας για την απογειωση.Συντομα βρισκομαστε στον αερα με προορισμο την Ιταλια.