Mysterious Canvas

Chapter 43

Μαρκος pov

Περναω το χερι μου μεσα απο τα μαλλια μου και ξεφυσαω.

Δεν αντεχω αλλο, θα παω σπιτι της.

Κατεβαινω γρηγορα τις σκαλες
και παιρνω τα κλειδια της μηχανης
απο το τραπεζι.Ανεβαινω και φτανω στο σπιτι της σε χρονο ντε τε.Στηριζομαι στην σελα και καλω τον αριθμο της.

"Τι θες?"Λεει με αγουροξυπνημενη φωνη μολις το σηκωνει και γελαω.

"Να μιλησουμε."Απανταω με σοβαρο υφος.

"Τωρα το θυμηθηκες?"Λεει ειρωνικα και ξεφυσαω.

"Κατεβα, ειμαι κατω."Κοιτωντας το παραθυρο της, διακρινω την φιγουρα της
να ανοιγει την κουρτινα αποτομα.

"Πας καλα?Φυγε τωρα δεν θα κατεβω."

"Αν δεν κατεβεις θα αρχισω να
χτυπαω το κουδουνι."

"Οι απειλες σου δεν πιανουν σε
μεν--"Κατσε και θα δεις.Σηκωνομαι
ετοιμος να παω προς την πορτα και
με σταματαει αμεσως.

"Ερχομαι γαμω."Γελαω ευχαριστημενος
και μετα απο λιγα λεπτα βλεπω την
πορτα να ανοιγει.

Εμφανιζεται με κατι εξαλλα παντοφλακια
αλλα αποφασισα να μην τα σχολιασω.

"Ποιος ηταν αυτος που σε ειδα
μαζι του τις προαλλες?"Μπαινω κατευθειαν στο ψητο σταυρωνοντας
τα χερια μου.

"Δεν θυμαμαι να ηρθα για να μου
κανεις ανακριση."Μου ριχνει ενα
απειλητικο βλεμμα και την αγνοω
συνεχιζοντας.

"Τελος παντων.Ηθελα να σου πω.."

"Πες το ντε θα αποκοιμηθω εδω περα."
Αναφωνει και σφιγγω το σαγονι μου.

"Συγγνωμη που στο παρτι σε αφησα μονη να φυγεις.Τωρα να φευγω μην σε καθυστερω απο τον υπνο σου."
Απανταω αποτομα και κοκκαλωνει.

Γυριζω την πλατη μου και προχωραω
προς την μηχανη, σχηματιζοντας γροθιες.
Μαλλον δεν καταλαβαινει ποσο δυσκολο
μου ειναι.

Εχω να πω συγγνωμη εδω και χρονια,
τοτε που τσακωθηκα με την--Διακοπτονται
οι σκεψεις μου απο ενα τραβηγμα στο μανικι μου.

"Τι θες?"Ρωταω αποτομα και προσπαθω
να κρυψω οτι συναισθηματα εχω, βαζοντας ενα προσωπειο.

"Σε συγχωρω, ομως δεν εχεις αλλα
περιθωρια για λαθη.Αυτο με πληγωσε πολυ."Λεει ειλικρινα και σιγα μην της
κρατουσα μουτρα.