Mysterious Canvas

Chapter 39

Θεε μου...

Αυτο το μαναρακι καπου το ξερω.

Γυριζει το κεφαλι του και αφου ξεκολλαω
απο τους κοιλιακους του αναγνωριζω το
προσωπο.

"Αι στο καλο.Ρε μαλακα νομιζα οτι
βρηκα καινουριο γκομενακι."
Αποκρινομαι στον Μαξ και γελαει
φορωντας την μπλουζα του.

"Γιατι εγω δεν σου κανω?"
Μου κλεινει το ματι και
στριφογυριζω τα ματια μου.

Βγαινουμε εξω και αποφασιζουμε να
κατσουμε καπου που να εχει ησυχια.
Κλεβουμε ενα μπουκαλι βοτκα
και καθομαστε στο μπαλκονι
κοιτοντας τα αστρα.

"Με αλλον θα επρεπε να ημουν ετσι."
Λεω μελαγχολικα και πινω μια γουλια.

"Σε νιωθω."Απανταει και αναστεναζουμε
ταυτοχρονα.Κοιταγομαστε και γελαμε.

"Ελα ρε για πες, ποια ειναι η ατυχη?"
Ανακατευει τα μαλλια μου ελαφρα
και βγαζω μια μικρη κραυγη χτυπωντας
το χερι του.

"Δεν σου λεω."

"Δεν με νοιαζει."Του βγαζω την γλωσσα
και παιρνω την βοτκα απο το χερι του.

Συνεχιζουμε να καθομαστε ετσι
για πολυ ωρα.Σε καποια φαση ηθελα
να φυγω οποτε τον αποχαιρετησα και
σηκωθηκα πανω.

Με ασταθες βημα περπατω προς το
κυριο δωματιο οπου γινεται χαμος απο
κοσμο.Σπρωχνω καποια ατομα και βλεπω
σε εναν καναπε την Ευα και τον Ορφεα
να φασωνονται.

Δεν υπαρχει περιπτωση να τους
κανω χαλαστρα.

Εντοπιζω τον Μαρκο να μιλαει με
κατι φιλους του και τον πλησιαζω.

"Ερχεσαι λιγακι?"Του λεω μολις παω
κοντα του και οι φιλοι του με κοιτανε
απο πανω μεχρι κατω.

"Για πες."Λεει βαριεστημενα και
παιρνω μια ανασα.

"Μπορεις να με πας σπιτι?"
Τον ρωταω και το μετανιωνω
μολις βλεπω την φατσα του.

"Πες στον Νικολακι να σε παει."
Λεει ειρωνικα και κουναω το
κεφαλι μου αποδοκιμαστικα.

"Πες στην Βαλια να σε ικανοποιησει
που ξερει καλα."Απαντω το ιδιο αποτομα
και βγαζει ενα γελακι.

"Βεβαιως."Ηταν η τελευταια του λεξη
που ακουσα αφου βγηκα εξω απο το
παρτυ.

Φοραω το τζακετ μου και περπατω
γρηγορα στον δρομο.Θυμωμενα δακρυα
τρεχουν απο τα ματια μου και αποφασιζω
να βγαλω τα τακουνια μιας και δεν με
βολευουν.