6:42μμ

61 16 35
                                    

Annie

"Όλα θα πάνε καλά Estelle.Ησύχασε" της είπα χαμηλόφωνα και την τράβηξα στην αγκαλιά μου.

Ήθελα απεγνωσμένα να την βοηθήσω.Να της δώσω την λύση σε όλα τα προβλήματά της.Να της χαρίσω την ευτυχία και την λύτρωση που ζητούσε η ταλαιπωρημένη της ψυχή.Είναι φίλη μου.Η κολλητή μου.

Μπορεί να μην την ήξερα πάρα πολλά χρόνια,αλλά αυτά τα δύο που περάσαμε μαζί έφτασαν.Έφτασαν για να αγαπήσω την ψυχή της.Για να καταλάβω πόσο υπέφερε.Λίγοι άνθρωποι είναι τόσο ξεχωριστοί όσο η Estelle.Λίγοι σου προσφέρουν όσα εκείνη.Κι ας μην το ξέρει.Η Estelle είναι μοναδική.Και υπέροχη φίλη παρά τα προβλήματά της.

Δεν γνώρισα ποτέ τον Chris.Ήξερα όμως πως κυρίως για αυτόν ήταν έτσι.Τόσο θλιμένη.Μόνο αυτός έκανε τα μάτια της τόσο ψυχρά,τόσο απόμακρα και σκούρα.Η στάση της άλλαζε.Γινόταν μιά άλλη.Μου είχε μιλήσει για αυτόν.Ένα βράδυ σαν κι αυτό μου είχε πει όλη την ιστορία.Είχα μείνει έκπληκτη.Δεν περίμενα να έχει ζήσει όλα όσα μου είπε.Αλλά έλεγε αλήθεια.Κάθε της λέξης έβγαζε πόνο.Έπειτα δεν μου ξανά μίλησε.Απέφευγε το θέμα.Κάποιες φορές όμως είχε την ανάγκη να μιλήσει.Να θρηνήσει.Να ξεσπάσει.Γιατί δεν ήταν εύκολο να ζει με αυτό το βάρος.Κι εγώ την άκουγα.Είχα υπομονή και άκουγα κάθε της λέξη.Κάθε της φράση.Ανεχόμουν κάθε της ξέσπασμα.Γιατί όταν η Estelle θύμωνε γινόταν άγριο θηρίο.Με χρειαζόταν και το καταλάβαινα.Ήθελε έναν άνθρωπο δίπλα της.Ένα στήριγμα.Και ακόμα κι αν είχα δικά μου προβλήματα,εγώ έδινα λύσεις στα δικά της.Εξάλλου τα δικά μου δεν ήταν παρά ένα μηδενικό μπροστά στα δικά της.

Δεν θα συμπαθούσα καθόλου τον Chris πιστεύω.Ένα κάθαρμα είναι στο μυαλό μου.Η Estelle τον δικαιολογούσε συνέχεια αλλά πάντα ήξερα πως έφταιγε.Έφταιγε που δεν της έδωσε μιά ευκαιρία.Έφταιγε που δεν την αγάπησε όσο άξιζε.Έφταιγε που την άφησε να έρθει τόσο κοντά στον θάνατο.

Ούτε κι εγώ όμως ήμουν καλή φίλη.Ήμουν κοντά της μα στην αρχή δεν έδινα σημασία.Δεν νοιαζόμουν αρκετά και αγνοούσα το πόσο υπέφερε.Άθλια.Κι εγώ μιά άθλια φίλη.Προσπάθησα όμως.Έπειτα από εκείνη την νύχτα που την βρήκα να στέκεται στην άκρη της ταράτσας και να ετοιμάζεται να δώσει τέλος στην ζωή της, κατάλαβα.Κατάλαβα πόσα έκρυβε.Πόσα ένιωθε και δεν μοιραζόταν με κανέναν.Πόσο χαρούμενη προσπαθούσε να δείχνει.Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα γινόταν αν δεν την έψαχνα εκεί.Αν δεν σκεφτόμουν να την ψάξω παντού.

Εγω την πίεσα να μου πει.Να μου πει για τον Chris.Παρόλο που με εμπιστεύεται πιστεύω πως δεν ξέρω τα πάντα.Ίσως να μην μου τα έχει εκμυστηρευτεί.Το γιατί δεν το γνωρίζω.Δεν ξέρω σε τι υστερώ.Δεν ξέρω γιατί δεν θέλει να την βοηθήσω.

Γυάλινο ποτήρι Where stories live. Discover now