Γυάλινο ποτήρι

Νέα ζωή

Flashback Vol 20

Βαρετός. Ο γάμος μου ήταν βαρετός. Όπως και κάθε άλλος γάμος που έχω πάει. Με κουράζει. Ο κόσμος, οι όρκοι, οι ευχές και οι υποσχέσεις. Αφού όλα είναι ψέμματα. Γλυκά ψέμματα. Γιατί την πικρή αλήθεια κάνεις δεν τολμά να πει.

Πέρασα κι εγώ από τα πάντα. Από όλη αυτή την διαδικασία. Δεν βγήκα αλώβητη. Κουράστηκα να υποδυομαι. Ευτυχώς έληξε το μυστήριο. Για γλέντι είχα ξεκαθαρίσει. Δεν θα έκανα. Δεν χρειαζόταν άλλο ψέμα . Άλλη υποκρισία.

Οδηγούσε ο Chris.Εγω και ο Max καθόμασταν πίσω. Με φιλούσε συνέχεια και έλεγε πόσο ευτυχισμένος είναι. Μακάρι να μπορούσα να πω το ίδιο.

Μας οδήγησε σε ένα ξενοδοχείο.

Πάρκαρε και κατέβηκε και αυτός μαζί μας.

Ο Max είχε κλείσει μια σουίτα για εμάς. Μα όταν άκουσα ότι δίπλα μας σε ένα μονόκλινο θα έμενε ο Chris ανατρίχιασα.

*Ικετεύω όχι! Όχι την πρώτη νύχτα του γάμου μου, όχι! *

Ο Chris επέμενε πως δεν είχε πρόβλημα να γυρίσει πίσω καθώς δεν ήταν κουρασμένος και είχε δουλειά αύριο. Δικαιολογίες. Το ξέραμε καλά. Αυτή την φορά όμως έκανε πολύ καλά που τις είπε. Δε  γινόταν να κοιμηθεί στο διπλανό δωμάτιο. Ήταν απάνθρωπο!

"Αδελφέ εδώ θα κοιμηθείς. Δεν γίνεται να οδηγήσεις μέχρι την Θεσσαλονίκη και μετά να ψάχνεις για πτήση! Έχει πάει ήδη δέκα το βράδυ!" προσπάθησε να τον πείσει ο Max μα για κάτσε..

"Ποια πτήση;" τους διέκοψα.

"Για Πάφο." απάντησε ο Max χωρίς να με κοιτάξει.

Ο Chris πέρασε τα χέρια του μέσα από τα μαλλιά του και αναστέναξε. Κοίταξε το απορημένο μου βλέμμα και μου έκανε ένα νεύμα.

Στην Πάφο; Ο Chris έμενε στην Πάφο; Πόσα ακόμα δεν ήξερα;

Ζω κι εγώ στην άγνοια.

Τελικά έμεινε. Ο Max τον πίεσε αρκετά και τα κατάφερε. Εγώ αρνήθηκα να ανέβω τα σκαλιά στην αγκαλια του και περπάτησα με δυσκολία μέχρι τον τρίτο όροφο. Πίσω μου οι δύο άντρες. Ανταλλαξα μαζί του μια τελευταία ματιά και μπήκαμε στα δωμάτια μας. Γδύθηκα και έκανα ένα ντουζ. Ο Max περιμένε έξω. Καθυστερούσα να βγω. Δεν μπορούσα να φανταστώ τον έρωτα μου να ξαπλώνει πίσω από τον τοίχο του κρεβατιού μου. Του νυφικού μου κρεβατιού. Οι επιλογές όμως στένεψαν.