Γυάλινο ποτήρι

Ηνία

Isabelle
Σπανια με έπερνε τηλέφωνο. Κυρίως ήθελε να μάθει αν επικοινώνησα μαζί της. Φοβάται. Εμένα φοβάται και το ξέρω. Πιστεύει πως είμαι τρελή. Και πράγματι είμαι. Είμαι τρελή για πάρτι του. Με αγνοεί όμως. Δεν με αγαπά. Θέλει ακόμα εκείνη. Κι ας μην το παραδέχεται. Την μισώ για αυτό. Την μισώ που μου έκλεψε ακόμα και τον έρωτα μου. Θα την εκδικηθώ όμως. Δεν μου φτάνουν όσα πέρασε. Πρέπει να φτύσει αίμα. Πρέπει να την κάνω εγώ η ίδια μου να πληρώσει. Και ξέρω ακριβώς το πως.

Το τελευταίο του τηλεφώνημα ήταν τρεις μήνες πριν. Δεν ήθελε κάτι. Απλώς να βεβαιωθεί πως δεν την έχω πειράξει. Να βεβαιωθεί πως δεν έγινα ακόμα δολοφόνος. Είναι αστεία η κατάσταση. Γελάω τόσο πολύ μαζί τους! Νομίζουν πως θα ζήσουν ευτυχισμένοι. Ναι αυτό νομίζουν. Μια μέρα πιστεύουν ότι όλα θα πάνε καλά. Ίσως προσμενουν καλύτερες μέρες. Είναι γελοίοι! Δεν θα έρθει καμιά καλύτερη μέρα. Πέθαναν. Πέθανε ο έρωτας τους. Και πρέπει  να βάλουν ένα τέλος. Μα αφού δεν το καταλαβαίνουν αυτοί θα το κάνω εγώ. Ο Chris πρέπει να προχωρήσει. Ο Chris πρέπει να γίνει δικός μου.

Το ξέρω, θα με μισήσει αρχικά. Μα ποιο το νόημα; Ήδη με μισεί. Όταν έρθει η ώρα όμως να τον απαρνηθεί η ίδια του η αγάπη, η Estelle, νομίζω θα καταλάβει. Θα καταλάβει πως μόνο εγώ τον αγάπησα αληθινά. Μόνο εγώ μπορώ να του προσφέρω ότι θελήσει. Γιατί εγώ δεν έφυγα ποτέ. Εγώ μένω εδώ. Και θα κάνω αυτό που θέλω. Κανείς δεν μπορεί να με εμποδίσει. Κανείς δεν είναι πιο ισχυρός από εμένα.

Εξάλλου τι ζήτησα; Λίγη αγάπη. Λίγο έρωτα. Πάντα μου έπερνε τα πάντα. Πάντα ήταν η καλύτερη. Η Estelle. Η μεγάλη κόρη. Η έξυπνη κόρη. Η καλή κόρη. Η όμορφη κόρη. Όλοι την λάτρευαν. Ακόμα το κάνουν. Όλοι δίπλα της. Όλοι για την Estelle. Κι εγώ; Εγώ χάθηκα στα χρόνια. Εμένα δεν με αγάπησε κάνεις. Ούτε ο ίδιος μας ο πατέρας. Ούτε εκείνος. Αυτός αγάπησε την αδελφή μου. Μόνο αυτή υπήρχε. Μόνο η δική της ευτυχία τον ένοιαζε. Για αυτό κι εγώ έκανα ότι έκανα. Για αυτό κι εγώ του είπα εκείνο το απόγευμα πως έχει εραστή τον Chris. Και τον σκοτωσα με αυτό. Ε και; Αυτός με σκότωνε τόσα χρόνια. Με σκότωνε που δεν με αγαπούσε. Είχε έρθει η ώρα να ρίξουμε τις ευθύνες στην Estelle. Κι ας πήρε την δόξα μου. Άξιζε.

Η μητέρα μου πάλι ήταν χαμένη στον δικό της κόσμο. Τα έβλεπε όλα ιδανικά. Λες και κυλουσαν οι ζωές μας τέλεια. Τόσο ηλιθια! Πήρε όμως το μάθημα της. Έμεινε μόνη. Την ευχαριστώ όμως που γύρισε κι αυτή την πλάτη της στην Estelle. Πέτυχε το σχέδιο. Έστρεψε την προσοχή της σε εμένα. Αγάπη δεν μπόρεσε να δώσει όμως. Είχε στερέψει. Το μόνο που μου έδωσε απλόχερα ήταν χρήματα. Ναι τα αγαπώ. Δεν το κρύβω. Μα εγώ αλλά ζητούσα. Εγώ ζητούσα αγάπη. Άχρηστη και αυτή. Άχρηστη. Δεν της αξίζει καθόλου η δική μου προσοχή.