Disguised Hybrid (Book I: Completed) [SOON TO BE PUBLISHED]

Chapter 2: Myth

Kira's POV

Wala sa sariling nakaupo ako sa silid habang nagsisimula ng magturo ang prof namin sa history. Hindi parin ako maka get over sa mga bughaw nitong mga mata.

I can't stop thinking of him. Jeez Luis!

What the hell! He's not even my mate! Why are you so distracted and bothered, Kira?! Focus!

"Miss Consunji. Are you with us?" Napaigtad ako ng marinig ko ang boses ng prof namin na tinatawag ako.

"Miss Consunji!" Ulit nito. Patay! Galit na sya.

"M-Maam?" Tanong ko habang na uutal. Shit!

"I don't tolerate students who are not paying attention in my class. Kahit na ikaw pa ang pinaka matalino dito sa buong klase. I don't care! Now get out and get your detention slip!" Pagalit na sabi nito na tinuro pa ang pinto. Napakamot ako sa ulo. Kasi naman! 'Bat ba nawawala ako sa focus.

Naramdaman kong binato ako ng binilog na papel ng aking mga kaklase.

"Buti nga sayong pangit ka!"

"Alis na, baboy!"

"Walang may gusto sayo dito! Alis!

"Sipsip kasi ayan lumaki ang ulo!"

I heave a sigh trying to control my boiling anger. "I'm sorry Maam. It wont happen again." After I said that, agad akong lumabas. Narinig ko pa ang tawa ng mga kaklase ko pero hindi ko nalang sila pinansin. Mga immature lang talaga sila.

Natagpuan kong tinatahak ng mga paa ko ang likod ng University. May malawak na field dito kung saan dito sila palaging nagsasanay para sa man to man battle. May malalaking puno rin dito at hinog na prutas ng mangga.

Pumunta ako sa pinaka mataas at malaking puno. Palinga-linga muna ako sa paligid para masiguradong walang taong nakatingin.

Lahat ng studyante ay nasa kani-kanilang classroom kaya nag teleport ako agad para maakyat ko ang malaking sanga ng puno.

Ngumiti ako at humiga. Sobrang tahimik dito. Hindi naman ako nababahala na pinalabas ako kanina. Alam na alam ko na ang history. I live in this world for over a hundred of years. I don't need a recap of everything.

Pumikit ako at nag concentrate. Nakita ko ang itim na usok. Napangiti ako. Kilalang-kilala ko 'to.

"Mommy." Excited kong sabi.

"Veronika, anak. Kumusta ka dito?" Taglay parin nito ang angking ganda. Malasutla ang balat, matangos na ilong, mapupula at manipis na labi. Ang mga mata na sobrang itim na nakakabighani.

Namana ko dito na kapag nagagalit ako ay nagiging pula ang mga mata ko.

Yumakap ako sa aking Ina.

"Okay lang po. Namimiss ko kayo ni Daddy. If only we can be together again. That would be a dream come true." May lungkot kong ani. Sinuklay niya ang buhok ko gamit ang kamay.

"Pasensya ka na anak kung nadamay ka dahil sa gulo namin ng Ama mo." May bahid na lungkot ang boses niya. Umiling ako at yumakap dito.