Disguised Hybrid (Book I: Completed) [SOON TO BE PUBLISHED]

Chapter 30: Dishonesty

Kira's POV

Umakyat ako sa punong tambayan namin ni Nathaniel sa likod ng University. I needed a moment of silence and peace with myself at baka hindi na ako makapagpigil talaga. Napapikit ako. Kailangan kong mag cool down. 

Naitirik ko ang mga mata ko sa inis at sinabunot ang sariling buhok. Hanggang dito ba naman rinig na rinig ko pa din ang mga bulong-bulongan at mga chismis sa University. Nakakairita!

'Amira. Stay calm'

'Kira, please lang. Patulan mo na sya. Gusto ko na syang sunggaban. Hayaan mo na ako.'

'Relax, Amira...'

I have to calm Amira. She's pissed. Hindi magandang galitin si Amira. Hindi sya ganito kagalit nuon kay Ashley pero sa ginawa nito ngayon naghihimagsik nang lubusan si Amira. If only Nate is here. The Blood Moon is coming.

I miss Nate so much. I was trying to communicate with him thru our mind link but he's still blocking me. I can't contact him on his phone. Maybe he's been busy with a lot of stuffs but I miss him so bad. Lalong lalo na sa sitwasyon ngayon. I need his magic touch to calm me. I want him now. I hope he feels my sadness and anger at this moment.

I was being humiliated and embarrassed earlier kaya kumukulo pa rin ang dugo ko kay Ashley. If only I can give her pain or might as well end her life but I can't. I sighed.

Tumingin ako sa relo ko. It's too early to go home at hindi ako pwedeng umabsent ngayon dahil may announcement daw. Sometimes I think, wag nalang kaya akong pumasok sa letcheng University na'to? Puro lang naman ka oa-han ang nandito. 

Ugh! Kung pwede lang sana. But it's a rule that all 'teenage' werewolves should follow kundi ay paghihinalaan ako at paalisin dito.

I still have a problem now though. I need to give an explanation to the Dean and to the Alphas of this community about my revelation earlier.

Nag bell na hudyat para sa last subject ko. Nasabunot ko muna ang buhok ko bago bumaba sa puno. I was praying to the Moon Goddess na sana wag nila akong saidin ngayong araw na'to.

Taas noo akong naglakad sa pathway at ramdam na ramdam ko ang bawat tingin na binibigay nilang lahat sakin. I received envy stares. I heard wolf whistles. I heard gossips everywhere. Tumigil sila sa ginagawa nila para lang tingnan ako habang papuntang 3rd floor. Walang nagtangkang kausapin o harangin ako.

Nang makapasok ako sa room ay natahimik silang lahat bigla. Taas noo akong pumasok sa loob at umupo ng tahimik sa usual seat ko.

'Grabe. Ang ganda-ganda nya.'

'Oh my God! Totoo pala.'

'This must be a dream. Is that really Kira?'