Chapter 36
"Tulala ka. Hoy, okay ka lang ba?" tanong sa akin ni Mitch nang matapos ang exam namin.
Good gracious whatever, alienated na naman ang bigay ng Professor namin. Minsan hindi nakakatuwa kapag sobrang talino ng mga Professors. Do they expect us to be the same? That's insane!
Kainis kasi exam. Multiple choice nga pero mayroon pang nalalaman na, if not given, write the correct answer! What's even more degrading? Right minus wrong! Screw who did the exam!
Thank God at mayroon naman akong nasagot kahit papaano. Anyway, kasalanan ko naman kung bakit out of focus ako. I was thinking about Nick the whole time. I was left with thirty minutes to finish the test paper. Kilos ninja talaga ako kanina. Halos pagpawisan ako ng malamig.
"Tissue?" ani ni Aicelle habang pinagmamasdan ako.
"No, babe. No sweat." I shrugged.
Ang galing talaga niya mang-asar at ngayon pa talaga nasakto na sobrang dotty ko. "Hontiveros, ipapaalala ko lang sana sa 'yo na gusto ni Tweety na magkaroon ng pictures for the organizers."
Napabalikwas ako dahil sa sinabi niyang iyon. "What do you mean?"
"Geez. Hindi nakakaintindi ng Filipino, ganoon? Need I to translate it in English?"
I rolled my eyes. "Pwede ba, Aicelle. Hindi iyon ang ibig kong sabihin. Look, Midterms week na ngayon at next week. Then after that, iyong Play na. How can we prepare for that?"
"Oo nga naman, Aicelle. Don't you think it's kind of time consuming? Pwede naman nating hindi i-consider 'yan. In fact, wala naman iyan sa plan, right?" Mitch said.
"Grabe. Ang O.A nila. Studious much, people? Come on. Isingit natin. Can't you see? Last na 'to na magkakaroon tayo ng chance to be with our batchmates. Atsaka gusto din ng mga lower years. You guys will surely miss the fun. Selfish brats!" aniya.
Nagkatinginan kami ni Mitch dahil sa sinabi niyang iyon. We're actually gawking at her. That sounds weird.
"Mami-miss mo lang kami, eh!" we teased her in chorus. I know we started as slaying combats but we pulled it, didn't we?
"That's gross!" Pumitik ang kaniyang magagandang kamay. Kasabay ng isang singhap ay ang pag-ikot ng kaniyang mata na pinagarbo ng plakado niyang mascara.
"Ee!" Mitch nudged her. "What's keeping you from telling your feelings? Hindi naman masama kung aaminin mo na kahit ang sama mo sa amin ay hindi mo pa rin kami makakalimutan. You will miss us, right? That's the purpose, right? Kayo talaga ng boyfriend mo!" she shrieked.
"What? Sinong boyfriend?!"
"Si Tweety. Hehe. Bagay pala kayo, ano? Try niyo maging real life partners."
Umarte siya na tila ba nasusuka na sa sinasabi ni Mitch. "Please, Mitch! Stop being so whacky! Maumay ka nga! Pwede ba?!"
"Why not? Malay mo ikaw lang pala ang makakapagpabago kay Tweety," I commented, still trying to stop myself from twitter patting.
Hinampas niya kami ng newspaper. "Umayos kayong dalawa, ha! Hindi kayo nakakatuwa."
She is blushing! What's wrong with that? Tweety is handsome, minus the mascara, the curly hair, the lipstick and eyeliner. He's perfect for her! Oo nga! Bakit ba hindi namin naisip agad 'yun?
I gestured for them to huddle up. Inayos ko ang upuan ko para mas mapalapit ako sa kanila. "May tsismis ako! I found out na kaya pala naging gay si Tweety dahil na-basted siya ng bestfriend niya na girl!"
