Kod Adı :Karanlık |texting. (Tamamlandı)

bilinmeyen / 39

39 .

1 haftalık Koraysızlık ölüm gibiydi. Ona ne kadarda çok alışmışım. Her geçen gün yokluğunu daha iyi hissediyordum.

Telefonumun çalmasıyla hızlıca elime aldım.

Arayan Damlaydı.
"Alo etris ben çok kötüyüm lütfen hemen yanıma gel dayanamıyorum" sesi oldukça ağlamaklı geliyordu.

"Hemen geliyorum" diyerek evden çıkıp Damlanın evine gittim.

Kapıyı açtığında gördüğüm manzarayla ağzım açıldı.
Ağlamaktan morarmış ve kanlanmış gözler, kıp kırmızı bir burun..

"Da-Damla ne oldu iyimisin sen neden ağlıyor sun?"

"Etris Giray beni terk etti" dedi ağlamaktan kuru çıkan sesiyle.

Kan beynime fırlamıştı. Giray bunu nasıl yapa bildi?! Ona Damlayı üzmemesini söylemiştim! Damla benim can dostumdu . Giray'ı bu yaptığına pişman etmek , süründürmek istiyordum.

Damla sakinleşip uyuyana kadar yanında kaldım hemen ardından telefonunda Girayın numarasını alarak evden çıktım.

-

Mesaj kısmına girip Giraya mesaj attım.

Etris; "hangi cehennemdeysen çık ve sahile gel!"

Bana cevap yazmayınca numaramın onda olmadığı aklıma geldi. Yazmasa yeriydi ama umarım gelirdi.

-

Sahilde bir banka oturup sinirden tırnaklarımı kemiriyordum. Damla bunu hak etmemişti giray bir pislikten farksız değildi. O da diğer erkekler gibiydi. İşleri bitene kadardı sevgileri.

Giray "Çağırdın geldim ne oldu?" Diyerek yanıma geldi.

Geleceğinden emin değildim hatta onu benim çağırdığımı nereden biliyordu onu da anlamış değilim.

Oturduğum banktan kalkıp ellerimi yumruk şeklinde yapıp göğsüne vurarak "sen tam bir pisliksin! Damladan ne istedin ha onu neden üzdün!" Diye haykırıyordum.

"Etris dur" desede yumruklarımı tutmuyordu.

Aklıma Korayın beni bırakıp gidişi gelince yumruklarım daha da sertleşti ve gözümden yaşlar akmaya başladı.

"Neden ha neden?! Ne istediniz bizden! Neden!" Diye bağırıp ağlıyordum.

Giray bir adım bile gerilemeyerek beni kendine sıkıca yapıştırıp sarıldı. Vurmamı engelliyordu.

"Bırak beni bırak!" Diye bağırıp ağlıyordum.

"Etris kendine gel lütfen ağlama" diyerek sıkıca sarılıyordu.

"Hepiniz aynısınız hemde hepiniz! Bizi oyuncak haline getirip kırarak atıyorsunuz!" Diye haykırdım.

Hıçkırıklarıma engel olamıyordum.

Neden yapıyorlardı bunu?

Bizim tek suçumuz onları sevmekti..

Sakinleşince Giray beni sardığı kollarını yavaşça açıp banka oturttu.

"Etris sana nedenini söyleyeceğim ama bana iki gün ver"

Tükenmiştim artık.

Cevap olarak sadece başımla onayladım. Sadece iki gün.

Koray bana bu süreyi bile vermemişti. Sessizce beni engelleyip hayatımdan gitmişti.