Kod Adı :Karanlık |texting. (Tamamlandı)

Bilinmeyen / 46

46 .

Ertesi gün hastaneye beni ziyarete Damla ve Gizem geldi.

Hala dünün etkisindeydim.
Koray'ın yaptıkları hafızamda canlanıp duruyordu.

Ve şimdiyse onun yüzünden en yakın arkadaşım Damlanın yüzüne bakamıyordum!

"Etris canım iyi misin? Çok korkuttun bizi" diyerek Gizem dolmuş gözleriyle yatağın kenarına oturdu.

"İdare ederim işte" diyerek burukça gülümsedim.

Damla "geçmiş olsun Etris" dedi uzakta kalarak.

Utana sıkıla yüzüne baktım. "Teşekkür ederim"

Gizem ikimize şaşkınca bakışlar atarak "ya neyiniz var sizin? Damla gelsene şuraya görmüyor musun Etrisin halini? Dostundan uzak mı duruyorsun?!" Diye atarlandı.

Damlayla bakıştık.
Suçlu olan bendim ama onun gözlerinde de 'suçlu' ifadesini görüyordum. Buna anlam veremedim.

Damla aniden arkasını dönüp"Benim gitmem lazım" diyerek bir hışımla odadan çıktı.

Çıkmadan önce gördüğüm dolmuş gözleri ne düşüneceğim konusunda beni şaşırtıyordu.

Gizem "ah bakma sen ona hala aklı Girayda ona üzülüyor"

"Anlıyorum canım sorun değil" dedim yine burukça.

Giray-Koray ikimizin de hayatına sıçmıştı.

Hastane odasında sadece Gizem ve ben kalmıştık. Ablam her zamanki iş yoğunluğundan dolayı böyle bir günde bile yanımda değildi. Yinede ona kızamıyordum. Anne ve babamızın yokluğunu bana neredeyse hiç hissettirmiyordu.

"Ya Etris aklıma takıldı senin şu Koray mevzusu ne oldu? Konuşuyor musunuz?"

Zaten onun yüzünden bu haldeyim.. diye haykırıyordu iç sesim.

"A hayır artık konuşmuyoruz gizemciğim"

"Tüh be kim olduğunu çok merak ediyordum"

"Boşversene.. önemli biri değildir herhalde"

"Erinçoğlu şirketinin varisinden bahsediyoruzz nasıl önemli olmaz !! Kurşun senin beyninide mi etkiledi acaba canım arkadasım?"

Gizemin kıkırdamasına karşılık tebessüm ettim.

"Alt tarafı şirketleri var zaten başka da bir boku yok takma bu kadar"

"Peki öyle diyorsan uzatmayayım"

"Öyle canım"

Odada oluşan sessizliğin ardından düşüncelerim yoğunlaştı.

Koray şu an ne yapıyordur acaba?

Hala kapıda bekliyor mudur ki? Aman bana ne. Daha çok bekler diye diretsede iç sesim , kalbim koray diye bağırıyordu.

Yinede Damla'ya yaptığı şey asla affedilir değildi. Keşke bu konuya nasıl bir tepki vereceğimi tahmin edip ona göre davransaymışıdı.

İkimiz içinde her şeyi zorlaştırıyordu.