Kod Adı :Karanlık |texting. (Tamamlandı)

Bilinmeyen / 49

49 .

Bir an önce yarın olsun istiyordum. Koray yine ne işler çeviriyor merak etmiştim.

Telefonum çalınca Sırtımın ağrısından biraz zorlansam da telefona ulaşıp kim arıyor diye baktım.

Damlaydı.

"Arama ya arama! Yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorken arama !" Diye isyan ettim kendi kendime.

Israrla arayınca telefonu açtım.

"Efendim damla?"

"Etris kendini iyi hissediyorsan görüşelim mi?"

"Aslında pek iyi hissetmiyorum"

"Lütfen"

"Bilmiyorum"

"Eski günlerde ki gibi Etris kız kıza takılalım lütfen"

"Peki tamam"

"Yarım saate sendeyim canım benim"

Ve telefonu kapattık.
Nereden çıkmıştı bu takılma fikri ? Ben daha yatıp üzülmeyi planlıyordum.

Üzerime bir şort birde askılı geçirdim.

Damla; "geldim" diye mesaj atınca evden çıktım.
Bmw siyle gelmişti. Ah zenginlik..

Arabaya binince nasılsın falan konuştuktan sonra buruk bir hal aldı yüz ifadesi.

"Etris Berk benim abim ve inan bundan çok utanıyorum seni bu hale o soktu ama sanki sorumlusu benmişim gibi hissediyorum"

"Damla saçmalama lütfen Berk in yaptığı hatayı sakın sen yapmışsın gibi hissetme o karaktersizin teki ama sen öyle değilsin"

"Belkide öyleyim"

"Değilsin!"

-

Önce biraz dolaşıp göl başına geçtik.
Sırtım biraz ağrıyınca göle yakın bir masaya oturup , Göldeki balıklara ekmek atıyordum.

Damlada karşımda üzgünce yüzüme bakıyordu.

"Damla sen iyi misin?" Diye sordum.

"Sanırım hayır" dedi.

"Bana anlata bilirsin?"

"Anlatacağım ama henüz erken"

"Beni korkutuyorsun"

"Giray var ya .. "

"Ee?"

"Beni terk etme sebebini öğrendim"

Sesli yutkundum. Girayın yani korayın Damlayı terk etme sebebi bendim.

"Beni bir kız yüzünden terk etmiş Etris!" Dedi ağlayarak.

Sanırım o kızın ben olduğumu bilmiyordu.

Damlayı teselli vermeyi öyle çok istiyordum ki .. ama sorumlusu olduğum bir durum için nasıl teselli vereceğimi bilmiyordum. Acaba ona o kızın ben olduğumu söylesem mi? Diye düşündüm.

Bunu kaldıramazdı.

Onu daha fazla üzmemek için sustum.

Koraydan;

Sadece 2 gün..

Etrise her şeyi başından anlatacaktım. Ona olan aşkımın nasıl başladığını, Damlayla neden oynadığımı her şeyleri öğrenecekti.

Şu an benden nefret ettiğini düşünüyordu çünkü buna ben sebep olmuştum. İşler istediğim gibi gelişmemişti.

Ama kararlıydım Etristen vazgeçmeyecektim.

Etrisle konuşmadan önce Damlayla görüştüm.

"Bana bak allahın cezası her şeyi Etrise anlatacaksın! Duydun mu?" Diye kükredim.

"Hayır bunu benden isteme ne olur" diye yalvarmaya başladı.

"Senin orosbuluğun yüzünden Etrisi kaybetmeyeceğim Damla! 2 günün var kendini hazırla.. Etrise her şeyi tüm çıplaklığıyla anlatman için 2 gün."

Yanından ayrılıp arabama doğru gittiğimde eğilerek ayaklarıma yapıştı.

"hayır yapamam lütfen canımı al ama benden bunu isteme" 

Damlayı iterek sertçe baktım yüzüne.

Onu öylece ağlayarak bırakıp arabama binerek uzaklaştım.

Etrisin evine yakın olan apartmandan satın aldığım daireye gittim. Bütün gece onu gözetledim.

Üzgündü.

Mutsuzdu.

Ve bunun sorumlusu bendim! Onu mutlu etmek isterken aslında mutsuz etmiştim.

Ertesi gün yine onu gözetledim. Hazırlanıp evden çıkmıştı. Bende hemen hızlıca çıkıp peşine takıldım.

Damlaylaydı!

Lan bu kız ne işler çeviriyordu?! Ben ona 2 gün demiştim şimdi ne demeye Etrisle buluşmuştu?

Beni dinlememek neymiş ona ödetecektim.

Damla resmen sabrımı zorluyordu.