Kod Adı :Karanlık |texting. (Tamamlandı)

Bilinmeyen / 45

Biliyorum çok kısa..

Gelecek bölümde cok kısaydı o yüzden siz degerli okuyucularımı memnun etmek adına biraz uzatmaya karar verdim bu yüzden diğer bölümü düzenlemem birkaç gün alabilir bilginize .. 😘

45 .

"Prenses.."

Bu ses? Koray?

Gözlerimi usulca açtım. Mayhoş gibiydim. Başımda dikilen biri vardı. Gözlerim ilk olarak puslu görüyordu. Gittikçe netleşmeye başladığında rüyada olduğumu düşündüm.

Koray yani sahte adıyla Giray şu an başımdaydı.

Eli elimi tutmuş vaziyette gözlerime o ela gözleriyle derince bakıyordu.

"Neler oldu?" Diye sordum çatlak çıkan bir sesle.

"Her şeyi baştan sona anlatacağım prenses ama önce iyileş bir ayağa kalk kendine gel"

"Ben iyiyim Koray ya da Giray adın her neyse.."

"Adım Koray"

"Neden Giray ismini kullanarak hayatıma girdin? Ve en önemlisi sen Damlaya ne yaptın?!"

"Etris bak şu an iyi değilsin kendine gel öyle konuşalım"

"Konuşmak mı? Sen bir pisliksin Koray erinçoğlu seninle konuşmak falan istemiyorum ben ! Defol git" diye bağırdım.

Evet onu seviyordum. Ona aşırı bağlanmıştım. Onsuz olmak istemiyordum ama bu yaptıklarını görmezden geleceğim anlamına gelmiyordu.

Özellikle Damlaya yaptığı çok acımasızcaydı.
Ya bir gün aynı şeyi banada yaparsa düşüncesi..

Her yanım ağrısada da susmadım. Koray odadan çıkana kadar bağırdım.

"DEFOL!"

"Etris sakin ol"

"Çık git Koray"

"Tamam çıkıyorum tamam mı bağırma"

"Seni görmek istemiyorum ÇIK!"

Ve sonunda Koray odadan çıktı. Göz yaşlarımla hastane odasında hıçkırarak ağlıyordum. Sırtımda ki ağrı bile ağlamalarıma engel olamıyordu.

Kendimi kandırılmış hissettim.

Koray beni kandırmıştı aslında.

Hayatıma Giray olarak , Damlanın sevgilisi rolünde girmişti ama aslında beni sevdiği için bana yakın olmak için yapmıştı bunu.

Yinede kaldıramıyordum.

Bana yakın olmak için en yakın arkadaşımı kullandı!
Onu üzdü, paramparça etti.

Bu durumda onu affedebileceğimden emin değilim.
Gerçekten bu kadarı çok fazlaydı.

Ya ben Damla için ona hesap sorduğumda korayın beni terk edişiyle de vuruyordum Giraya. Meğerse o gün vurduğum , karşısında acınası bir halde ağladığım beni terk eden adamdı!

Kendimi bu kez tam bir zavallı gibi hissettim.

Onun önünde bağıra bağıra ağlamıştım.

Ve sonrasında bana sarılmasına izin verdim.
Açtığı yarayı kapatmasını umarken aslında çok daha derin bir yara açtı bende.

O gün barmen söylediklerinde haklıydı.

Koray Erinçoğlu herkesi işine geldiği gibi kullanıp sonunda bir paçavra gibi atabiliyordu. Soğukkanlı bir hırsızdı.

Kalp hırsızı.