FİNAL

10.5K 426 34
                                    



60 .

Aklımda olan tek şey Korayın gitmemiş olma ihtimaliydi.

Kurtulmak falan umrumda değildi..  Eğer Koray benim için döndüyse bu an için bile ölebilirdim.

"ERKUT!"

Bir anda duyduğumuz bağırtı sesiyle beni kaçıran adamla bakıştık. İsmini duymayı beklemiyormuş gibi bir hali vardı. Gözlerinde ki korkuyu çok net görebiliyordum.

"Benden kaçabileceğini mi sandın lan?"

Bu ses oldukça tanıdıktı. Bağırtı sesleri hemen içinde bulunduğum odanın pencere önünden geliyordu. Adım sesleri kapı tarafına doğru yaklaştığında erkut denilen adam hızlıca beni önüne alarak silahını başıma doğrulttu ve eliyle ağzımı kapattı.

"Ses çıkarırsan kafana sıkarım" diye fısıldadı kulağıma.

Ya şimdi ya hiç diye geçirdim içimden! KORAY BURADAYDI ve ben SESSİZ KALAMAZDIM. Koray neredeyse hemen yanı başımdaydı ve bir birimizi görmemizi bir duvar engelliyordu.

"Imm"

"Imm"

Belki beni duyar diye biraz sesler çıkarmaya çalıştım ama faydasızdı adam eliyle ağzımı daha sıkı sardı.

Korayın anlatımından;
Amcamın verdiği adrese geldiğimde karşımda duran sıralı evlerle bakıştım. Allah bilir benim sevdiğim kız hangi evde tutuluyordu!

"Asrın hemen şu evlere bakın Etris onlardan birinde!" diye herkese komut verdim.

Adamlar evleri aramaya başladığında sıkıntılı bir nefes vererek ellerimi başıma götürdüm.

Etrise belkide bir adım kadar uzaktım ama onun tam olarak nerede tutulduğunu bilmemek beni delirtiyordu.

"Erkut! Her neredeysen seni bulacağım lan benden kaçamazsın!"

Yumruk yaptığım elimi hemen önünde olduğum evin duvarına geçirdim. Ellerimi duvara yasladığımda gazetelerle kaplanmış pencere dikkatimi çekti.

İçerisinde kimse yaşamıyor gibi görünüyordu. Ta ki duyduğum sese kadar!

"Asrın!" Diyerek seslendim ama meydanda yoktu. Muhtemelen arayış içindeydi. Bu durumda iş bana düşmüştü.

Belime koyduğum silahı çıkartarak arkama sakladım ve evin kapısının önünde durdum.

Etris eğer buradaysa hayatını riske atmamalıydım bu riski göze alamazdım. Usulca kapıyı çaldım.

İçeriden birkaç mırıltı sesini duyunca sinirlerim gerildi. İçerideki eğer o Erkut pisliğiyse benimle oyun oynuyordu ve eğer o mırıltı sesi sevgiliminse işte o zaman o pisliği kimse elimden alamazdı!!

Kapıyı tekrar tekrar çaldım.

Hiç bir ses seda gelmedi.

Sinirlerime hakim olamayarak kapıya sertçe tekme attım. İlk tekme atışımda açılmadı ama ikinci atışımda kapı önüme düştü ve hemen odanın içerisine baktım.

Oysa çok emindim Etrisin burada olduğuna çok emindim!

Yoktu.

Kod Adı :Karanlık |texting.  (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin