Bring Back The Past Operation

Chapter 34

Chapter 34

-Kelvin-

Tinitignan ko ang mga mukha niyang mahimbing ang tulog. Naiinis pa rin ako sa nangyari kung hindi nanyari iyon wala siya ngayon dito. Wala siyang sa kama ito at kung anu-anong apparatus ang nakakabit sa kanya.

"She's not responding?" sabi ng taong nasalikod ko.

"Yes. She's not." Sabi ko.

"When she woke up she will be yours." Sabi niya kaya napalingon ako sa kanya.

 "How?" sabi ko.

"Are you estimating my power, Kelvin?"

"No, my father."

*Flashback*

 

Napag-alaman kong si Sofie yung tinamaan ng bala at tumama lang naman daw sa balikat pero ang kinasamaan kasi tumama raw sa bato ang ulo ni Sofie. Nalaman ko kahit hindi ako nakakapunta sa ospital dahil si Pauleen ay dating nagtrabaho sa ospital na pinagtakbuhan ni Sofie.

"How can I fucking get you both!" mahinang sabi ko sa sarili ko dito sa loob ng isang coffee shop na malapit sa ospital.

"I can help you." Paglingon ko nakita ko na naman siya. Huling kita ko sa kanya nung kinasal si mama kay Enrique.

"What are you doing here?" I said.

"To help my Son." Sabi niya saka umupo sa tapat ko.

"What can you give me?"

"I give you money that makes you rich right now."

"Mom gave me that."

"Yes she gave you that but she asked me to give you that kind of money for you to get your lady of your dreams." Napagisipan ko. Tama naman siya hindi naman makakakuha ng ganoong kalaking pera si mama kasi simula pa noon hindi naman nakapagtapos ng pag-aaral si mama dahil nabuntisan siya nitong taong to at ako ang naging bunga.

"What do you want me to do then for you to help me?" sabi ko.

"Be my son and I'll help you with everything and anything."

*End of Flashback*

 

Napangiti ako sa sinabi niya. Hindi ako nag-iisa, mas makapangyarihan ako sayo ngayon Jaylord. Pero paano ba namin na kuya si Sofie simple lang naman.

Pagkatapos naming noon magusap ng tatay ko, inutusan kaagad niya ang tauhan niya para kunin si Sofie. Tinanung lang ako kung saang floor at kwarto na nanatili si Sofie at yun umalis na sila.

Nanatili kami ng mga isa hangang dalawang oras doon sa coffee shop kung saan kami nag-usap pagkatapos noon pinapunta na niya ako sa kotse niya. Ang sabi niya pahahatid na lamang niya ang kotse ko sa tauhan niya. Wala pa akong imik kung saan niya ako dinala pero nagulat ako ng pagdating namin sa isang hotel at pagpasok namin nakahiga na si Sofie na mahimbing natutulog sa kama at yung anak namin nakalagay sa isang kuna.

-Jaylord-

"Nasaan na ang mag-ina ko?!" sabi ko sa mga tauhan ko.

"Sir ginagawa na namin ang lahat." Sabi naman ng tauhan ko.

"Lintek! Magsilayas kayo dito! Hanapin niyo sila!" sabi ko sa mga tauhan ko at nagsialisan naman sila.

"Jaylord kumalma ka." Sabi ng Mr. D'luxed.

"Paano ako kakalma kung alam kong yang anak-anakan mo ang kumuha kay Sofie at kay Alyziana doon sa ospital!"

"Kahit magwala ka diyan nasa kanya pa rin ang mag-ina. Hindi ko alam na ganito kalala ang gagawin ni Kelvin."

"Tito tatlong buwan ng nawawala silang nawawala."

"At talong buwan ka na ring nagaalala sa kanila. Jaylord, kung na kay Kelvin si Sofie at si Alyziana hindi naman niya sasaktan ang mag-ina. Ano bang kinatatakot mo? Yung makuha niya si Sofie? Yung sila ang magkatuluyan? Yung mabuo ang pamilya nila?" sabi ni Mr. D'luxed.

Napaisip ako sa sinabi niya. Oo tama siya, yun ang kinatatakot ko. Yun ang pangamba ko. Pero ano nga ba ang dapat kong gawin? Ang magpaubaya ulit? Hindi na pwede.

"Tito –" Panimula ko.

"I know Kelvin is beyond his limits pero hindi ko rin sinasabi na huwag kang lumaban. JM fight if you can I am not forbidding you to fight with Kelvin but remember Sofie might get hurt if right now she is choosing Kelvin over you."

-Kelvin-

Ilang buwan na kong naghihintay na siya'y magising pero hindi pa rin. Hindi naman raw siya comatose sabi ng nurse nagising na kasi siya pero lagi nilang pinapatulog si Sofie para gumaling ang mga sugat sa kanya.

Gabi na naman at paniguradong hindi ko na naman siya maaabutang gising kahit ilang segundo man lang. Ngayon sabi ng doctor kung magising si Sofie hindi na nila ito tuturukan ng pampatulog dahil ligtas na siya sa kamatayan.

"Uhmm.." Naalimpungatan ako ng narinig ko ang boses ni Sofie na umungol. Pinuntahan ko kaagad siya para tignan kung siya nga yun at hindi nga ako nagkamali. Si Sofie nga yung umuungol.

Dali-dali kong tinawag ang doctor na nasa ibaba lang nitong hotel room na tinutuluyan ni Sofie. Patuloy pa rin ang pag-ungol ni Sofie at ng dumating ang doctor eksatong dumilat ang mga mata niya.

"Kelvin?" bulalas niya kaagad ng pangalan ko.

"Sofie." Sabi ko at hinawakan ko ang kamay niya. Pinikit-pikit niya ng paulit-ulit at dahan-dahan ang kanyang mga mata. Ang doctor naman ay tinitignan na ang heartbeat niya.

Umalis ang doctor at sinabing ayos na si Sofie. Tinignan ko lamang siya pero simula noong binanggit niya ang pangalan ko hindi na naulit iyon.

"Sofie, sorry." Panimula ko.

"Alam ko." Sabi niya at tumingin siya sa akin. "Alam kong ikaw ang balak magpapatay kay Yannie." Nagulat ako sa sinabi niya. Alam niya.

"I'm sorry." Sabi ko ulit. Hinawakan niya ang pisngi ko at hiplos-haplos ito. "Sana naghintay ka pa ng kontis oras bago mo ko kinuha. Sana hindi sa ganitong paraan. Babalik naman ako sayo." Sabi niya.

"You are mine?" tanong ko at tumango siya.