Bring Back The Past Operation

Chapter 38

Chapter 38

-Jaylord-

"Pare hanggang kelan ka ganito?" Tanong sa akin ni Katsumi pero hindi ko siya pinansin at patuloy sa pag-inom ng alak.

"Karl, ako na diyan." Sabi ni Yanyan. Iinom na sana ako ng isang pang baso ng nakatanggap ako ng isang sampal. Nagulat naman ako. "Kelan ka magiging ganyan? Kelan ka pagpapakamiserable ang buhay mo?! Jaymi kahit yung taong nasaktan ka nag-aalala sayo!"

"Anong nag-aalala? Hindi nag-aalala si Sofie!" Isang sampal na naman ang natanggap ko galing sa kanya.

"Nag-aalala sayo si Sofie! Nag-aalala kami sayo! Jaylord, please compose yourself!"

"How could I compose myself if I gave everything to her and that's not even enough to have her? How could I accept the fact that she's not with me when I gave my life to her? How Yannie? Tell me how could I love someone else again if she's my life now?" sabi ko hanggang naiyak nanaman ako.

Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Bakit kailangan pa kasing masaktan? Bakit kapag nagmahal ka laging may sakit na nararamdaman? Hindi ba pwedeng pagmamahal na lang? Hindi ba pwedeng wala ng sakit?

Miss ko na siyang yakapin. Miss ko na silang yakapin. Paano ako makakamove-on kung siya na ang buhay ko? Paki tulungan naman ako dahil hindi ko na kaya. Hindi ko na kaya ang sakit.

"Jaymi?" sabi ng isang babaeng alam ko kahit nakapikit ako kilala ko siya.

"Mommy." Sabi ko at dali-dali niya akong niyakap. Napaiyak naman ako sa ginawa niya.

"Sige lang anak iiyak mo yan at iinom mo yan." Sabi ni mommy. "Pero gusto ko bukas wala na yang pag-inom mo. Anak alam kong masakit na pinili ni Sofie si Kelvin pero kahit bali-baliktarin natin ang mga pangyayari si Kelvin pa rin ang pipiliin niya. Jaymi kailangan mong tanggapin na wala na siya sayo bilang boyfriend niya. Hindi ka naman niya tuluyang tinaboy diba? Kaibigan ka pa rin niya."

"Mommy, nasasaktan ako kapag nakikita siya."

"Tatagan mo ang sarili. Kung hangga't kaya mong magpanggap na ayos ka, gawin mo. You act beyond your years you are too young for these things that is happening in your life. Now you have to be back as your natural age."

"I can't." I said at pinunasan naman ni mommy yung luha ko.

"You have too it is the only way for you to move on. Sofie now act as a mother and as a woman who is willing to fight for love. You are the one who told me that you told her that she must fight for Kelvin. Now you must fight for yourself. Don't let heart-breaks be your way all the way down."

Tama si mommy kailangan ko lumaban para na sa sarili ko at hindi para sa kanya. Habangbuhay ko silang mamahalin pero kailangan kong magpakasaya at tanggapin ang lahat.

"Could I have a vacation?" sabi ko kay mommy at ngumiti siya sa akin at tumango.

-Sofie-

"Mimi biyu, dada biyu." Rinig kong sabi ni Blaze at gabi na.

"Baby tulog na. Antok sila mommy at daddy." Sabi ko naman at naramdaman kong umupo si Blaze.

Nakakaupo na kasi siya at nakakatayo pero hindi pa nakakalakad. Naramdaman kong pumatong siya kay Kelvin at inalog-alog.

"Dada biyu." Sabi niya pero dahil sa sobrang antok ni Kelvin hindi niya ito narinig. "Dada biyu!" biglang sigaw ni Blaze kaya kaming dalawa ni Kelvin napaupo bigla at narinig naming humagikgik ng tawa itong si Blaze.

"Baby naman bakit?" inis na tanong ni Kelvin, nabitin kasi ng tulog.

"Papa biyu." Sabi ni Blaze habang tinuturo ang bintana.

"Baby wala si Jaylord dun. Kaya matulog na tayo, maaga pa si daddy bukas." Sabi ni Kelvin at akmang hihiga na ng nagsalita ulit si Blaze.

"Dada biyu, papa biyu. Papa biyu, dada biyu." Sabi ni Blaze at gumapang pababa ng kama. May hagdan siya kasi na pwedeng pang gapangan niya at dumiretso siya sa may veranda. Pumunta naman kami ni Kelvin doon at binuhat ni Kelvin si Blaze at binuksan ang pintuan ng veranda.

"Wala naman si Jaylord –" Hindi pa natatapos ni Kelvin ng sumigaw si Blaze.

"Papa biyu!" Paglingon namin si Jaylord nga nasa baba at nakaparada ang kotse niya dito. Dali-dali namin pinagbuksan ni Kelvin si Jaylord.

"Papa biyu!" bungad ni Blaze ng pagbukas ng pintuan at nagpakalong kaagad kay Jaylord.

"Hey Alyziana."

"Pasok ka muna." Sabi ko.

"Dumaan lang naman kasi ako para makita one last time si Alyziana at syempre kayo. Aalis kasi ako." Sabi niya.

"Saan ka pupunta?" tanong ni Kelvin.

"I don't know. I'll just go vacation. Go around the world follow my other dreams." He looks at Blaze. "Be good girl okay? When I came back I'll be okay I promise." Sabi niya at tumingin siya sa akin at ngumiti. "Pangako pagbalik ko gagampanan ko na ang tungkulin ko bilang kaibigan niyo at ninong ni Alyziana. Magiging okay ako at hindi magiging ayos lang."

"Sigurado ka?"

"Yes, tama kasi si mommy. I acted beyond my years and you know that I am not like that. I am just happy go wild and have fun at when I came back I promise hindi ka na masasaktan Sofie dahil nasasaktan mo ako." Sabi ni Jaylord. "By the way, yung bahay natin dati bigay ko sa pangalan ni Alyziana."

"Why would you do that?" tanong ni Kelvin.

"Para masaya. Nakapangalan pa sayo Sofie yung bahay pero pagdating ng eighteenth birthday niya automatic na malilipat na sa pangalan niya yung titulo. Sige, nagpaalam lang ako." Ngiti ni Jaylord at inakap niya si Blaze ng mahigpit at may tumulong luha ulit na pumatak sa kanyang mga mata at saka inabot sa akin si Blaze. Tumingin naman ako kay Kelvin.

"Sige na Sofie. Gawin mo na muna ang dapat niyong gawin." Sabi ni Kelvin at kinuha niya si Blaze at pumasok na sa loob.

"Jaylord!" sigaw ko at nung lumingon siya inakap ko siya kaagad at hinalikan ko sa labi. Nagulat naman si Jaylord sa ginawa ko pero hinalikan din niya ako pagkaraan ng ilang sandali. Nang nagkahiwalay ang mga labi namin nagkatinginan kami sa isa't isa. "Goodbye and good luck kiss ko." Sabi ko at ngumiti naman siya.

"Thank you Sofie for the memories that you give to me. Thank you, you will not going to leave as your friend. Babalik ako sayo ng hindi na nasasaktan pangako. May isa lang ako gustong hingin sayo, pwede pang lagi mo kong itext tungkol sa development ni Blaze?" sabi niya sa akin at tumango naman ako.

Iyon na ang huli pagkakataon na makikita ko siya na alam ko na nasaakin ang puso niya dahil sa susunod sa iba na ito titibok.