The Madrigal Series 1: Stronger Than Before

Chapter 17

#TTBWBMH17:

Nagtatalo ang isip at damdamin ko. Lyndon's lips and kisses were like drug to my system making my head dizzy; making my heart beats like crazy. I fight the urge to kiss Lyndon back but let him kiss me until he stops.

Hinuli niya ang mga mata ko. With his eyes hooded and clouded by different emotions, bigla akong nagsisi sa ginawa.

What did he do exactly to get this kind of treatment from me? Am I too cruel? Too heartless? Masyado ba akong nagiging sensitibo sa damdamin ko na hindi ko na naisip ang maaaring maramdaman ng mga taong nakapaligid sa akin?

"Herrica –"

"I'm sorry but I need to talk to Draco. Magpapasundo ako."

Akmang tatalikuran ko na siya ng mahagip niya ang isang braso ko na nagpahinto sa akin. Ang kamay niya sa aking braso ay dumausdos patungo sa aking palad at hinawakan iyon ng mahigpit ngunit hindi naman masakit, sapat lamang.

"You're not calling anyone. What did I do wrong to receive this kind of treatment, baby?" hinarap niya ako at kinuha ang isa ko pang kamay. Sa boses niya'y naroon ang sakit. I sighed in defeat making him sighed in relief. "Fine. Call him but you're not leaving my place."

Isang tango at binitiwan na niya ako. Kaagad kong hinanap ang bag ko kung saan naroon ang cellphone ko at tinawagan si Draco pero lumipas ang dalawampung minuto ay wala pa ring sumasagot and Mitchie's phone is off!

Left me no choice, I go back to where Lyndon is. Nakatayo siya sa harap ng floor to ceiling window, ang dalawang kamay ay nasa bulsa at nakatingin sa siyudad na kanina'y tinitignan ko rin.

"Lyndon..." pagkuha ko sa atensyon niya. "Gusto ko ng magpahinga."

"We haven't eaten, yet."

"Hindi ako nagugutom." Malamig kong tugon.

Isang buntong hininga at iginiya na niya ako sa kaniyang silid. His bed was big enough for us. Siguro naman ay hindi na kami magkakabungguan nito? Isa pa ay ayoko muna siyang makausap dahil wala pa akong isasagot sa mga itatanong niya.

Marahil ay dala ng pagod – physically and mentally kaya nakatulog ako kaagad. Nang magising ako ay madaling araw na. nilingon ko si Lyndon sa kabilang bahagi ng kama pero wala akong nakita ni anino niya. Ang unan at kumot ay maayos pa ring nakalatag.

Slowly, I went out and saw him sleeping on the couch. Parang kinurot ang puso ko lalo na at hindi siya kasya roon. He looks uncomfortable in the small couch. Isang maling biling ang ginawa ni Lyndon dahilan para mahulog ito.

"Fuck!" I heard him muttered.

Nang tumayo siya at akmang babalik sa couch ay namataan niya akong nakatingin. Isang kamot sa ulo ang ginawa niya bago nagsalita.

"Do you need something? Are you hungry?"

Napakagat labi ako. Sa kabila ng lahat, ako pa rin ang inaalala niya. Samantalang ako ay patuloy ko siyang sinasaktan sa walang kongkretong kadahilanan.

Pero masama ba na isipin ko muna ang sarili ko? Na protektahan ko ang sarili ko para hindi na muling masaktan? Draco knew that being with Lyndon will bring more heartache. Pero paano nga ba ako makakasiguro sa bagay na iyon? Paano kung mali pala siya?

"Hinahanap kita. Why are you there when supposedly you should be sleeping beside me? Para kang tanga, Lyndon." Tumalikod na ako at naunang umakyat habang patuloy pa rin sa pagsasalita. "Noong hindi pa tayo ay ayos lang sa akin na matulog tayong magkatabi, ngayon pa ba ako tatanggi gayong alam natin pareho na naging tayo?"