Ik maak je kapot - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 1.

"Zie je, Eva? Die man brengt niets dan ongeluk." Doelt Bols op Wolfs. "Waar hij komt gaat meteen alles mis. Als hij niet in haar leven was gekomen, was ze gelukkig geweest nu. Zonder hem was ze nooit met Luca de Keijzer getrouwd, nooit in de gevangenis beland om een moord die ze deels voor haar vader pleegde en zonder hem had ze nu gewoon nog geleefd. Het is een klootzak, Eva. Waarom zie je dat nou niet? Was nou gewoon met me meegegaan, als je gewoon van mij had gehouden? Dat had alles een stuk makkelijker gemaakt. Als jij niet zo eigenwijs was geweest om te vertrekken. Dan was dit hier allemaal nooit gebeurt. Je denkt alleen maar aan jezelf." Eva kan niks uitbrengen. Wolfs valt even stil na het horen wat Bols over hem zegt en begint daarna nog harder de huilen en schreeuwen dan hij al deed. Bols heeft er duidelijk plezier in het Wolfs extra leed bezorgen. "Maar de vraag is: wat doe ik met jou?" Eva kijkt boos terug. "Wat denk je nou? Dat je mij dit allemaal kan aandoen en daarna gewoon verder gaat met je leven? Gelukkig zijn met iemand anders? Ik dacht het niet. Dit vergeef ik je niet." Eva kijkt hem niet begrijpend, maar vol woede aan. Ze schrikt als ze ziet dat Bols een taser uit zijn zak haalt. Hij loopt langzaam naar haar toe en legt het apparaatje in haar nek. Ze probeert zich uit zijn greep te verlossen, maar zit nog steeds vast met haar handen. "Laat haar los, verdomme!" Hoort ze ineens uit de mond van haar partner. Haar partner met wie ze zoveel heeft meegemaakt. De partner met wie ze heel haar leven deelt, al zo lang. Zijn stem klinkt gebroken bij de poging haar te beschermen. Bols lacht vals. "Fleur is er genadig vanaf gekomen. Eén schot en haar leed was over. Maar zo genadig kom jij er niet vanaf." Hij zet nog een stap en staat nu zo dichtbij haar dat het haar begint te benauwen. Met zijn vrije hand pakt hij haar keel vast. Wolfs merkt dat ze begint te hyperventileren totdat ze ineens stopt met ademen. Hij ziet de paniek toeslaan en ze begint al snel steeds roder aan te lopen. Net voordat hij denkt dat ze out gaat, laat Bols haar los. Nog steeds staat de taser op haar nek. Totaal buiten adem ziet hij een traan uit haar ooghoek ontsnappen. "Jij zal boeten, Eva. Ik gun je geen rust tot er niks meer van je over is." Hij drukt de knop in en er schiet een hoog voltage door het lichaam van Eva. Terwijl alle spieren in haar lichaam zich aanspannen en ze langzaam buiten bewustzijn raakt fluistert Bols zachtjes in haar oor: "Ik maak je kapot."