Hoofdstuk 35.

458 32 3
                                    

Wolfs racet over de snelweg. Eva wist niet eens van de tracker in haar hardloopschoenen. Ze zou boos worden en zeggen dat ze zichzelf wel kon redden. Hij zou zeggen dat het alleen maar voor de zekerheid was, zij zou dan boos weglopen en de schoenen nooit meer aantrekken. Het was beter dat ze het niet wist. Telkens als ze vertrok, keek hij mee. Zien waar ze was, of ze niet te lang stilstond, of ze niet in een bestelbusje werd gesleept en de stad uit scheurde. Wolfs trok conclusies. Hardlopen op een industrieterrein is niet logisch, hardlopen met 80 kilometer per uur is niet mogelijk. Hier was meer aan de hand, er was iets helemaal mis. Zou Bols nog in de buurt zijn? Dat hij om het bos heen moest, zorgde voor een grote achterstand op de auto die hij volgde. Onderweg besefte hij dat Eva zomaar al dood kon zijn. Die GPS reageert daar natuurlijk niet op.

Zo snel als hij kon racete hij met zijn vuurwapen in de hand het terrein op. In de eerste loods was niets te zien, hij moest volgens de tracker meer naar het oosten. Ook de tweede loods was leeg. De avond zorgde voor een mysterieuze gloed, hangend om de plek waar hij naar Eva op zoek was. Buitenom bereikte hij een opslagplaats voor vis. Hij was er eerst voorbij gelopen, doordat het zo donker was. Een personenauto een stukje verderop wees hem de weg naar binnen. Hij sloop zo stil als hij kon naar binnen. Op een witte campingstoel zag hij het hoofd van de moordenaar van zijn dochter en de ontvoerder van zijn Eva zitten. Bols. In leven, lachend. De psychopaat keek door een raampje van één van de koelcellen. Wolfs voelt alle boosheid bovenkomen en laadt zijn pistool door. Het geluidje wordt opgemerkt en vanuit de stoel kijkt Bols Wolfs triomfantelijk aan. "Dat is lang geleden. Hoe gaat het met je dochter?" Wolfs slikt. "Waar is Eva?" Vraagt hij dan dwingend. "Geen haast, ze is dood hoor. Het ging allemaal heel snel." Wolfs loopt met het pistool op hem af. "Waar is ze?" Zegt hij dwingend. "Bij Fleur. Kijk maar." Langzaam draait Wolfs zich om richting het raam. Daar ligt ze. Bewegingloos op een tafel. "Je had op haar moeten letten. Je had haar moeten opvangen toen ze viel, weet je nog?  Eva zei dat je haar op tijd zou vinden. Waar was je nou man? Enig idee wat het laatste was wat ze riep? Jouw naam." Wolfs slikt. Bols doet een imitatie van hoe het geklonken zou hebben en haalt plotseling een pistool tevoorschijn. Hij haalt uit maar Wolfs ziet het op tijd. De stoppen in zijn hoofd slaan door: hij schiet drie kogels door de hoofd van Bols. Dan rent hij de koelcel in, de deur niet eens op slot. Het is er verschrikkelijk koud. Eva ziet er heel slecht uit. Haar been hangt over de rand van de tafel. Haar huid oogt wit, bijna blauw. Haar mond hangt een beetje open en haar lippen zijn paars. Haar ogen staan een klein beetje open en aan haar wimpers hangen kleine ijskristalletjes. Wolfs kan niet geloven dat ze niet meer leeft. Hij schudt haar door elkaar, maar er komt geen reactie. Ze moet hier weg is het volgende wat hij denkt. Hij pakt haar onder haar oksels en trekt haar naar omhoog. Ze beweegt amper mee, door haar verstijfde spieren. "Eva. Eef!" Weer geen reactie. Haar huid voelt kouder dan de diepvries. "Wakker worden nou! Kom op!" Met moeite krijgt hij haar uit de vriescel.

Met Eva over zijn schouder opent Wolfs de achterdeur van zijn auto en belt een ambulance. Voorzichtig legt hij haar op de achterbank neer. Hij gaat bovenop het afgekoelde lichaam van Eva liggen on haar op te warmen en hij drukt haar dichter tegen zich aan. "Kom op nou. Alsjeblieft." De verwarming blaast warme lucht naar binnen. Hij voelt een zwakke pols. Ze leeft nog, het is nog niet te laat. Ook haalt ze af en toe adem, maar veel is het niet. Nu is het moment waarop hij moet haar helpen nu ze het niet alleen kan. Hij moet het doen, er is geen keus meer.

--

Wooooowww! 10 minuten geleden had dit verhaal nog 2K reads, maar het zijn er inmiddels 3K! Bedankt voor het lezen allemaal! Waardering maakt het heel erg leuk. Mijn doel is om vóór het einde van 2017 uit te komen op 500 votes. Als je daar nou bij zou willen helpen: heel graag. Fijne kerst allemaal!

xN

Ik maak je kapot - Flikken MaastrichtWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu