Ik maak je kapot - Flikken Maastricht

Hoofdstuk 4.

Eva zit op het bed en kijkt hem boos aan. "Wat is dit?" Vraagt ze hem, totaal verward. "Dit is jouw verdiende loon. Je komt hier nooit meer weg." Bols staat op en ploft naast haar neer op het bed. "Ga eens op de grond zitten." Eva kijkt hem verward aan, maar doet niks. In plaats daarvan antwoordt ze: "Wat wil je van me?" Bols zucht diep en haalt een klein apparaatje met een drukknopje uit zijn zak. "Je luistert niet. Dit is regel 1. Als je niet luistert, dan gebeurt er dit." Hij drukt het knopje in en een stroomstoot schiet door de halsband van Eva. Ze verliest even de controle over haar spieren en valt van het bed op de koude vloer. Ze kreunt licht en kijkt hem met grote ogen aan. Ze wist dat hij gek was, maar dit... "Dat lijkt me duidelijk. Dan ook meteen maar regel 2. Als ik binnen ben, ga jij op de grond zitten." Eva gelooft amper wat hij net gezegd heeft en houdt haar mond. "Eigenlijk is het heel simpel. Als je niet luistert, krijg je straf. Als je wel luistert, krijg je minder straf." Eva is van de schrik bekomen en vraagt: "Waarom doe je dit? Wat heb ik gedaan?" Bols staat woest op en trapt haar hard tegen haar zij. "Dit is wat je hebt verdiend, na alles! Je houdt verdomme niet van me en ik wel van jou! Dit is mijn wraak." Bols blijft trappen en schreeuwt steeds harder. "Als je niet van mij houdt, dan van niemand anders. Ik ga je kapot maken, stukje voor stukje tot er niets meer van je over is. Pas dan mag je sterven, dan gooi ik je in zee. Je zal niet eens meer proberen te zwemmen. Vanaf dit moment is er geen hoop meer." Hij trapt nog een paar minuten door en vertrekt dan. Hij gooit nog snel een paar rauwe groenten op de grond. "Lekker gezond eten. En morgen beter luisteren, oké?" Zonder nog naar haar om te kijken vertrekt hij. Eva barst in huilen uit. Haar armen en benen doen pijn, maar vooral in haar rechter pols is iets helemaal mis. Ze voelt zich verschrikkelijk eenzaam. Als er iets is waar ze nu behoefte aan heeft, is het Wolfs wel. Zouden ze naar haar zoeken? Vast wel. Maar zouden ze al weten waar ze is? Ze denkt van niet. Ze weet zelf niet eens waar ze is en Bols is zo rijk nu dat ze echt overal kunnen zijn. Ze had verwacht in een ver, tropisch land te zitten, maar het weer is Nederlands en de duinen ook. Het is net alsof ze op de Wadden is. Maar waarom is hier niemand? Hoer kan het eiland zo klein zijn? Misschien is ze op een Duits Waddeneiland. Hoe dan ook; ze zit helemaal alleen op een eiland, in een afgesloten schuurtje. Een beangstigende gedachte, maar op dit moment is ze banger voor alles wat Bols nog meer met haar van plan is. Hij zit vol en wil wraak, omdat ze niet van hem houdt. Waarom draait hij dan zo door?Waarschijnlijk is het zijn eer. Ze heeft hem afgewezen, dat trekt hij denkt zij niet. Hij had verwacht haar te kunnen kopen, het lukt niet. Haar gedachten dwalen af. Ze maakt een rondje door de kamer op zoek naar loszittende planken. Voor zover dat lukt, nog steeds reikt ze met haar handen niet hoger dan anderhalve meter. Het frustreert haar enorm, ook dat ze geen controle heeft in wat ze wil doen. Het eten was snel op. In de groenten zat niet veel energie, vandaar dat ze nu alweer honger heeft. Ze begint aan de tweede lange muur, maar botst in de hoek meteen tegen een houten kistje aan. Het is ongeveer net zo hoog als haar bovenbenen. Ze schudt aan de zijkant om het open te breken en na een tijdje laat tot haar verbazing een van de zijkanten los. De spijkers vallen op de grond, Eva verzameld ze meteen, hier kan ze nog iets aan hebben als ze dit wil overleven. Daarna probeert ze te zien wat er in de binnenkant van het kistje zit. Het is al te donker, dus ze besluit het erop te wagen en steekt de hand die ze nog kan bewegen in het kistje.