lucent

Chapter 1d- My Sacrifice To You

Την επόμενη μέρα όταν ξύπνησα ήμουν γεμάτη ερωτήσεις.

Είχα μια τεράστια ανάγκη να φύγω.
Και ένα πόνο που με έσκιζε το σώμα μου.

Αλλά δεν μπορούσα να πάω πουθενά.

Ήταν βράδυ.

Είχα κλείσει εικοσιτετράωρο χωρίς να έχω φάει και η κοιλιά γρύλιζε.

Μάλλον εκείνη με ξύπνησε.

Πήγα στην κουζίνα και έψαξα κάτι να φάω.

Βρήκα λίγο ψωμί.

Όταν τελείωσα το "δείπνο" μου γύρισα και είδα τον Caleb να στέκεται ένα μέτρο  μακριά μου.

Με κοίταζε από πάνω μέχρι κάτω σαν να ήμουν εξωγήινος.

"Με τρόμαξες." Είπα και έβαλα μία τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αφτί μου.

Δεν μου μίλησε.

Συνέχισε να με κοιτάει.

Το βλέμμα του γεμάτο κριτική.

Και.. ίσως.. έχθρα.

"Δεν θα μου μιλάς τώρα;" Η φωνή μου δεν έβγαινε. Έσπαγε.

Γύρισε το κεφάλι του.

"Τι έχεις πάθει Caleb;"

"Αλήθεια θες να μάθεις; Γιατί το ίδιο θέλω και εγώ!"

Σταύρωσε τα χέρια του.

"Τι εννοείς;"

"Σήμερα ήρθε κάποιος να σε ψάξει."

Τα λόγια του με γέμισαν ελπίδες.

Οι σκέψεις μου ήταν γεμάτες χαρά. Τίποτα άσχημο δεν βρισκόταν μέσα στο κεφάλι μου.

Και όλες οι σκέψεις γύρισαν σε ένα πρόσωπο.

"Ο Trevor;"

Ερωτηματικά σχηματίστηκαν στα μάτια του.

"Όχι. Όχι, ο Trevor! Πελάτης ήταν. Αλλά κοιμόσουν. Και δεν ήθελα να σε ξυπνήσω. Οπότε.."

Η φωνή του χαμήλωσε. Περίμενε να συνεχίσω εγώ την πρόταση.

Τότε όλη χαρά χάθηκε μέσα μου.

Γιατί κατάλαβα τι ήθελε να μου πει.

"Οπότε... πήγες  εσύ στην θέση μου;"

Απάντησε αμέσως. Χωρίς δισταγμό.

"Κάποιος έπρεπε να το κάνει!"

Εκείνη την στιγμή κατάλαβα γιατί είχε γυρίσει το κεφάλι του.

Για να μην δω τα μάτια του που είχαν κοκκινίσει.

Μπορεί να είχε βουρκώσει. Δεν μπορούσα να τον δω καθαρά.