lucent

Chapter 3r-β- wENDding

Έφυγε και η πόρτα έκλεισε. Έμεινα μόνος μαζί της.
Λίγα μέτρα και εκατομμύρια σκέψεις μας χώριζαν..

Δεν με κοίταζε..

"Το έκανα για το καλό του. Νομίζεις ότι εγώ δεν πεθαίνω μέσα μου που τον αφησα; Νομίζεις ότι δεν θα μου λείψει; "

Έκλαιγε.

"Δ-Δεν μπόρεσα.. ούτε αντίο να του πω.. Δεν είχα ου-ούτε μια τελευταία αγκαλιά.."

"Αν τα είχες όλα αυτά δεν θα μπορούσες να τον αφήσεις. Ούτε εγώ μπορούσα.."

"Είχαμε μια ε-ευκαιρία να είμαστε χαρούμενοι κ-και τα χάλασες όλα.."

"Σκέψου όσα έχουμε ζήσει. Πόσες ευκαιρίες θα μπορούσε να έχει το παιδί μας με εμάς για γονείς. Με το ζόρι καταλαβαίνουμε τι είναι η αγάπη.. Πώς θα μεγαλώσουμε ένα πλάσμα που το μόνο που έχει να κερδίσει και να δώσει είναι αγάπη;"

"Αν δεν μπόρεσες να καταλάβεις τι θα πει αγάπη μόνο και μόνο από την πρώτη φορά που σε κοίταξε ο γιος σου τότε ίσως να μην αξίζεις να μάθεις ποτέ."

"Έτσι θα γεμίσεις το κενό που νιώθεις; Θα με πληγώσεις;"

"Εγώ θα σε πληγώσω; Νομίζεις ότι υπάρχει πιθανότητα να γεμίσω αυτό το κενό; Γιατί προσπαθείς τόσο πολύ να με κάνεις να σε μισήσω;"

Άρχισε να με κοιτάζει.
Αν και δεν ήξερα αν τα δάκρυα, που είχαν καλύψει τα μάτια της, την άφηναν να δει τίποτα.

"Γιατί κατέστρεψα τα πάντα.. Αλλά έπρεπε να γίνει.. Ήταν αυτό που έπρεπε να γίνει."

"Πώς μπορείς να τα παρατάς πριν προσπαθήσεις; Τόσο καιρό τα καταφέρναμε. Όσο δύσκολες και να ήταν οι καταστάσεις."

"Δεν είναι κάποια δοκιμασία αυτό Evelyn. Και δεν είναι για εσένα ή εμενα όλο αυτό. Μιλάμε για την ζωή κάποιου. Γιατί δεν μπορείς να καταλάβεις;"

"Αυτός ο κάποιος είναι ο γιος σου. Και επέλεξες να κάνεις τα ίδια λάθη που έκαναν οι γονείς μας. Εμείς τα καταφέραμε επειδή ήμασταν μαζί. Και τώρα ήμασταν μαζί. Όχι εμείς οι δύο μόνο. Ήταν και η μητέρα σου και ο Theodore. Ήταν δίπλα μας! Είχαν σταματήσει να μας κυνηγάνε και αν ερχόντουσαν ξανά τότε θα μπορούσαμε να φύγουμε. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω. Οπότε τι φοβόσουν ακριβώς;"

"Το σκοτάδι μας Evelyn. Το να γίνουμε σαν τους γονείς μας. Το να γίνουμε σαν τον Jacob."

"Όσο σκοτάδι και να έχεις μέσα σου δεν θα έκανες ποτέ κακο στον Harry. Όπως ούτε εγώ. Δεν θα αφήναμε αυτά που ζήσαμε να περάσουν στην ζωή του παιδιού. Γιατί αυτο σημαίνει να είσαι γονιός Caleb. Να μπορείς να κάνεις όλο σου το σκοτάδι αγάπη.. και μετά να την δώσεις όλη στο παιδί σου."

"Φοβάμαι Evelyn. Αν δεν είμαι δυνατός αρκετά;"

"Είναι αστείο που μιλάς σαν να έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Τώρα θα είναι με την νέα του οικογένεια και εμείς μάλλον θα πεθάνουμε εδώ! Δεν θα ξαναδώ το παιδί μου και εσύ φταις γι'αύτο!"

Έκανα κάτι που δεν σκέφτηκα..
Και έτσι μας έσπασα και τους δ.. τρεις.

"Πώς να τα φτιάξω.. όλα;"

"Θέλω να φύγεις από κοντά μου."

Της είχα δημιουργήσει τόσο μίσος.
Αν εγώ γινόμουν ο λόγος που θα ερχόταν κοντά στο σκοτάδι;
Τότε δεν μου άξιζε να ξαναδώ το φως του ήλιου. Δεν μου άξιζε χαρά.
Δεν μου άξιζε τίποτα.

"Αν τον βρω; Αν τον φέρω κοντά μας θα με συγχωρέσεις;"   Έμεινε σιωπηλή.   "Θα με παντρευτείς ξανά αν φτιάξω ο,τι χάλασα, Evelyn Mitchell;"

"Δεν θα γίνω ποτέ μία Mitchell. Για να μου θυμίζω ότι όποιον φέρνω κοντά μου με πληγώνει. Αυτή είμαι. Κάποια που πρέπει να σταματήσει να εμπιστεύεται. Και να κάνει αυτό που προσπάθησε να κάνει η μητέρα σου.."

"Θα πάρεις τον Harry και θα φύγεις.. Και εμένα θα με ξεχάσεις;"

"Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το όνομά σου στο έπακρο. Να κάνεις ο,τι έκανε και εκείνος.. ο πατέρας σου.. Αλλά δεν έχει σημασία γιατί θα πεθάνουμε και δεν θα ξαναδώ ποτέ εκείνο το πρόσωπο να μου χαμογελάει.. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Caleb Mitchell. Σε ευχαριστώ που ήρθες στην ζωή μου για να μου δείξεις ότι μπορώ να τα καταφέρω. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που όταν είδα το φως, με πέταξες στο απόλυτο σκοτάδι!"

"Evelyn σου υπόσχομαι ότι θα φέρω πίσω τον γιο μας και θα φτιάξω την οικογένειά μας. Όσο σπασμένη και να είναι. Γιατί σε αγαπώ. Και θα σε αγαπάω μέχρι την μέρα που θα πεθάνω."