Chapter 2f- Running Out Of Happiness

113 19 0
                                    

Caleb's POV

Ήθελα τόσο πολύ να πάω να τον χτυπήσω.

Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα και ήδη ένιωθα κάτι μέσα μου να τον μισεί.

Είχε την Evelyn και την διέγραψε από την ζωή του;

Πώς μπορεί να το κάνει κάποιος αυτό;

Η Evelyn δεν ξεχνιέται.
Είναι ξεχωριστή.
Και ας μην το έβλεπε.

Ένιωθα περίεργα.
Κάτι σαν θυμός και κάτι κάτι άλλο.
Σαν να... ζήλευα..
Πρώτη φορά το ένιωθα. Αλλά γιατί;
Τι ζήλευα;

Γιατί το μυαλό μου έπαιζε έτσι;

Γιατί με έκανε να σκέφτομαι τόσο πολύ; Τόσο περίεργα;

Ίσως έτσι αντιμετωπίζω την ζωή μου.

Η Evelyn έχει στιγμές που σπάει.
Δημιουργεί μία θύελλα και καταστρέφει τα πάντα.

Ίσως... να είχα και εγώ ένα τρόπο να καταστρέψω τα πάντα. Να ξεσπάσω..

Να αφήσω τις σκέψεις μου να με ελέγξουν. Να κάνω κάτι πολύ κακό για να νιώσω πολύ καλά.

Και αυτό θα έκανα . Σύντομα.

Λίγο πριν γυρίσει πίσω σε εμένα, η Evelyn , τον αγκάλιασε.
Σαν να ήταν η τελευταία φορά που θα τον έβλεπε.
Σαν να την πείραζε αυτό.
Σαν να ήθελε να τον ξαναδεί..

Χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο της καλύβας και προσπαθούσα να βγάλω εκείνη την εικόνα από το μυαλό μου.

"Είναι όλα καλά;" την ρώτησα όταν ήρθε.

"Ναι, Caleb. Όλα τελείωσαν."

"Δηλαδή, τέρμα Trevor;"

"Δηλαδή τέρμα Trevor."

Όμως τα λόγια της δεν μου φαίνονταν τόσο καθησυχαστικά.

Μπορεί να μην το έβλεπε η ίδια ή να μην ήθελε να το δει αλλά η φωνή της έκρυβε αμφιβολία.

Και αυτό ήταν που με σκότωνε.

Evelyn's POV

Μέχρι να ξαναφτάσουμε στα πολυσύχναστα σημεία της πόλης μου δεν μιλήσαμε.

Δεν μου φαινόταν πολύ χαρούμενος.

Όλα είχαν τελειώσει.

Και από εκείνη την στιγμή ήμουν σίγουρη ότι ο Trevor είχε τελειώσει για εμένα.

Τον είδα και μέσα του είδα την παλιά Evelyn.
Και αυτό μου έδωσε λίγο κουράγιο.
Γιατί κατάλαβα πόσο σημαντική είναι η αλλαγή.
Και αυτό χρειαζόμουν. Μια αλλαγή.

lucentTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang