lucent

Chapter 1e- Let My Tears Burn

Πέρασαν αρκετοί μήνες. Νομίζω έξι.

Το κατάλαβα από τον καιρό που άλλαζε.

Το έξω θύμιζε άπιαστο όνειρο.

Και μάλιστα ασήμαντο.

Κάθε μέρα πέθαινα.

Αφού δεν μπορούσα να σώσω τον εαυτό μου τότε γιατί να σκέφτομαι την ελευθερία;

Και κάθε μέρα ζούσα την ίδια φριχτή ιστορία.

Κάποιος πολύ μεγαλύτερός μου ερχόταν και έπαιζε με το κορμί μου.

Ο κύριος Mitchell έβγαζε λεφτά από εμάς και κανείς από αυτούς που ήξεραν το μυστικό δεν έκανε κάτι για να μας γλυτώσει.

Υπήρχαν μερικές φορές που έρχονταν πολλοί άνθρωποι στο σπίτι, άνδρες και γυναίκες.

Αφού είχαν τους εαυτούς τους γιατί έπρεπε να βάλουν και εμάς μέσα σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι. Χωρίς κανόνες.

Πώς μάθαιναν για την άσπρη πόρτα όλοι αυτοί;

Γιατί μας το έκαναν αυτό;

Γιατί χαίρονταν με τον πόνο μας;

Το πρόσωπό μου ήταν σκυφτό τον περισσότερο καιρό. Δεν ήθελα να κοιτάω ανθρώπους.

Κάθε πρόσωπο που έβλεπαν τα μάτια μου ήταν σκοτεινό, κάτι τρομακτικό και απόμακρο.

Οι σκέψεις μου έχαναν πολλές φορές την λογική τους.

Αλλά δεν μπορούσα να ξεφύγω. Ήταν σαν να έπαψα να υπάρχω. Σαν να ζούσα από αυτές.. τα χαμένα μου σενάρια που γέμισαν ελπίδες το μυαλό μου.

Είχα αρχίσει να με τρομάζω.

Τόσα χρόνια κυνηγούσα την γνώση σε ένα περιβάλλον που δεν έδινε πολλά δικαιώματα στις γυναίκες. Μόνο αυτές που είχαν υψηλή θέση λόγω του άνδρα τους μπορούσαν να περπατήσουν με το κεφάλι ψηλά.

Και εγώ.. μόνη μου.. Η γνώση όταν σταματάει να υπάρχει τότε ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα άβουλο πλάσμα.

Έτσι μας χρειάζονταν όμως.

..Έχανα το μυαλό μου..

Μια μέρα που παρακάλεσα τον κύριο Mitchell να κάνω μια βόλτα μου είπε ότι η θέση μου ήταν μέσα στο σπίτι.

Ότι δεν είχα δικαίωμα να βγω έξω ανήλικη κοπέλα.

Ότι μπορεί να με σκότωναν ή να με εξευτέλιζαν κάποιοι που ήξεραν τι κάνω για να βγάζω λεφτά.

Όμως τα λεφτά δεν ήταν δικά μου.

Δεν έπαιρνα τίποτα.

Μόνο το φαγητό ήταν καλό.