lucent

Chapter 3a- Hello Darkness, My Old Lover!

Τώρα

Evelyn's POV

Άκουσα κάποιον να περπατάει.
Να πλησιάζει το κελί μου.

Δεν μπορούσα να δω πολλά.
Δεν υπήρχε πολύ φως.

Η πόρτα άνοιξε και το φως γέμισε το σκοτεινό δωμάτιο.

Στην αρχή πόνεσε τα μάτια μου.
Δεν το έβλεπα συχνά.
Μία φορά κάθε μέρα μόνο..
Τότε που ερχόταν να με δει αυτός..

"Καλημέρα Evelyn. Πώς είναι η κολλητή μου;"

Με κοίταζε να προσπαθώ να σηκωθώ από το παγωμένο πάτωμα.

"Jacob.."

Φαινόταν ευχαριστημένος.
Αλλά περιέργως ανήσυχος.

"Φαίνεσαι κουρασμένη. Δεν κοιμάσαι καλά;"

Έσκυψε, αφού τα βήματά του τον έφεραν μπροστά μου, και άφησε το δίσκο με το φαγητό μου.

Άγγιξε τα μαλλιά μου.

Το αρρωστημένο του χαμόγελο με έκανε να αηδιάζω.

Κοιτούσε βαθιά στα μάτια μου.
Ήθελε να δει τα μυστικά μου.

"Μην με αγγίζεις!" Έσπρωξα το χέρι του μακριά από το πρόσωπό μου.

"Αλλιώς τι; Είσαι τυχερή που σε αφήνω να μείνεις εδώ. Ξέρεις πόσος κόσμος σε θέλει νεκρή;"

"Κανένας." Ψιθύρισα.

"Τι είπες;"

"Είπα ότι κανείς δεν θέλει να με σκοτώσει. Όχι, μετά από αυτό που έκανες.."

"Ω μικρή Evelyn... Ξέρεις ότι έχουμε το ίδιο σκοτάδι μέσα μας. Εγώ απλά το αφήνω να γνωρίσει αυτό που όλοι εκμεταλλεύονται. Την ανθρωπιά. Απλά... τυχαίνει να κερδίζει.. Πάντα εκείνο κερδίζει.. Έχει κερδίσει και εσένα... και εμένα.. Και ποιον άλλον; Α! Και τον Caleb..."

Σήκωσα το βλέμμα μου που προσπαθούσα να κρύψω όταν άκουσα εκείνο το όνομα...

"Δεν θέλω να ξανακούσω το όνομα Caleb στην ζωή μου.."

"Ξέρεις.. είχα αρχίσει να τον συμπαθώ. Όμως, όταν σε παράτησε εδώ.. Μόνη σου.. Μαζί μου.. Δεν ξέρω. Νομίζω ότι σου άξιζε κάποιος καλύτερος. Υποτίθεται ότι θα έμενε δίπλα σου. Ήσουν η ελπίδα του. Το φως του. Η αγάπη του. Όλα αυτά τα αποκρουστικά γλυκανάλατα που λέγατε.. Όμως σε άφησε. Έφυγε να ζήσει ελεύθερος."

"Μην ξαναπείς αυτό το όνομα!"

"Τι θα μου κάνεις αν το πω;"