Η επόμενη μέρα ξεκίνησε στην αγκαλιά της.
Όλο το βράδυ ήταν μαζί μου.
Έπαιζε με τα μαλλιά μου.
Με πρόσεχε.Ένιωθα ζωντανός ξανά.
Αλλά δεν ήξερα ότι ήταν ήδη ξύπνια.
Κατέβηκα τα σκαλιά και είδα τον άνθρωπο που βοήθησα να κοιμάται στον καναπέ. Εκεί που συνήθως κοιμόμουν εγώ.
Κοίταζα τον ήλιο έξω από το παράθυρο της κουζίνας.
Ποτέ δεν τον είχα νιώσει τόσο ζεστό.Η πόρτα άνοιξε και μπήκε η μητέρα μου.
Είχε γυρίσει από το σπίτι της Evelyn.
Το δωμάτιό της ήταν το μόνο που είχε να καθαρίσει.Η μητέρα της το θεωρούσε μαυσωλείο και δεν ήθελε να μπαίνει μέσα.
Και δεν άφηνε κανέναν να μπει.Αλλά εκείνη τη μέρα κατάφερε να μπει πάρα τις αντιρρήσεις την ιδιοκτήτριας.
Και να κρύψει στο φόρεμά της ένα βιβλίο.
Το άφησε στο τραπέζι και με πλησίασε.
Δεν ήταν χαρούμενη.
"Έφερα αυτό το βιβλίο ως δώρο." Τα μάτια της ήταν στραμμένα στο ξύλινο πάτωμα.
"Τι ήθελες να μου πεις;"
"Τα μόνα σπίτια που καθαρίζω είναι της Evelyn και του πατέρα σου."
"Αυτό ήθελες να μου πεις;"
"Ο πατέρας σου.. Ας πούμε ότι μου έδωσε αρκετή δύναμη σε αυτή την πόλη. Κατά κάποιο τρόπο όλοι εδώ κάνουν αυτό που τους λέω."
"Μα.. φαίνεται σαν να είσαι απλά μία μοναχική γυναίκα που κανείς δεν ενοχλεί."
"Δεν με ενοχλούν επειδή φοβούνται. Ακόμα και ως τέρας ο πατέρας σου δεν με παράτησε. Και αυτό πονούσε περισσότερο. Προσπάθησε να μου δώσει μια καλή ζωή έχοντας κλέψει αυτό που μου έδινε ζωή. Αλλά λέγοντας ότι καθαρίζω σπίτια μπορούσα να βρω νόημα στις άχαρες μέρες μου.. Και εδώ έρχεται η Evelyn."
"Τι εννοείς;"
"Την έχεις προσέξει;"
Κούνησα το κεφάλι μου.
"Ναι. Όλη την ώρα.""Τότε έχεις καταλάβει πόσο σπάνια είναι. Ακόμα και μετά από όλα αυτά που έχετε περάσει δεν χάνει το φως της. Ίσα ίσα που σου δίνει μια δεύτερη ευκαιρία για να γίνεις όσα ήλπιζα ότι θα γίνεις."
"Τι σχέση έχει η Evelyn με τις αποφάσεις σου;"
"Η Evelyn ήταν η πιο σκληρή μου απόφαση, γιε μου. Την έβλεπα να διαφέρει από τις υπόλοιπες κοπέλες της πόλης της. Πάντα διάβαζε. Έκανε όνειρα πέρα από τον γάμο. Ήθελε να ζήσει. Αλλά αυτό που ήθελε να ζήσει ήταν μια επικίνδυνη περιπέτεια. Και γι'αυτό ξεκίνησε αυτός ο έρωτας με εκείνον τον ψηλό."
"Τον Trevor."
"Σωστά. Εγώ την βοηθούσα να τον συναντάει. Μέχρι εκείνο το βράδυ.. Το τελευταίο τους βράδυ. Γιατί εγώ ήμουν εκείνη που είπε στους γονείς της για το τι συνέβαινε στην καλύβα εκείνη τη στιγμή."
"Τι έκανες;.. Της κατέστρεψες τη ζωή! Και τώρα προσπαθείς να την βοηθήσεις;"
Δεν είχα καταλάβει πόσο δυνατή είχε γίνει η φωνή μου.
Δεν είχα καταλάβει με πόση δύναμη κρατούσα τα χέρια της."Caleb χαμήλωσε τον τόνο σου και άσε τα χέρια μου. Έχω μείνει σιωπηλή για πολύ καιρό. Θα ακούσεις αυτά που έχω να σου πω και μετά θα αποφασίσεις αν θα με μισήσεις ή όχι."
Προσπάθησα να ηρεμήσω.
Δάγκωσα το κάτω χείλος μου για να διώξω τον θυμό μου.Ήταν κάτι που μου είχε πει η Evelyn για τον πόνο.
Ο πόνος σε βοηθάει να μείνεις άνθρωπος.
Ο πόνος διώχνει.. Το σκοτάδι."Συνέχισε." Ένιωθα ότι έχανα την ψυχραιμία μου.
Προσπαθούσα με κάθε δύναμη να με ηρεμήσω."Όπως σου είπα εγώ ήμουν εκείνη που μίλησε στους γονείς της. Αλλά το έκανα επειδή είχα δει ένα όνειρο. Πες το τρέλα αλλά σε είδα χαρούμενο. Σε είδα με την Evelyn να τρέχετε σε ένα λιβάδι. Μπορεί να είμαι απλά μια μοναχική γυναίκα που βλέπει περίεργα όνειρα αλλά δεν μπορούσα να αγνοήσω αυτή τη φωνή μέσα μου που μου φώναζε να σε σώσω."
"Και γι'αυτό μίλησες; Επειδή είδες ένα όνειρο; Σε παρακαλώ πες μου ότι μου κάνεις μια κακόγουστη πλάκα."
Γιατί δεν μπορούσε ποτέ να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης;..
"Όχι Caleb. Και η αλήθεια είναι ότι είχα αποφασίσει να μην μιλήσω. Αλλά κάτι άλλαξε. Κρυφάκουσα τον πατέρα της Evelyn να μιλάει για έναν νεαρό που τον έλεγαν Trevor, λίγο μεγαλύτερο από την κόρη του, που σύντομα θα αρραβωνιαζόταν την κοπέλα του.. Και δεν μιλούσε για την Evelyn.."
Όση και να προσπαθούσα τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει τον θυμό μου.
"Τ-Την απατούσε... Είχε.. Είχε την Evelyn.. Και την..."
"Οπότε καταλαβαίνεις γιατί το είπα. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερο να πληγωθεί από τους γονείς της παρά από από αυτό που ένιωθε. Οι γονείς βοηθούν τα παιδιά τους για όσο τους χρειάζονται. Και μετά φεύγουν. Δεν αξίζει σε μία κοπέλα όσο ξεχωριστή όσο η Evelyn να ζήσει μακριά από αυτό το ξεχωριστό συναίσθημα που λέγεται αγάπη."
"Της άξιζε κάτι καλύτερο από αυτό.."
"Τι σκοπεύεις να κάνεις γι'αυτό Caleb;"
"Κάτι που δεν θα πεις στην Evelyn."
"Σου τα είπα όλα αυτά για να φερθείς σαν τον άντρα που αξίζει να είναι δίπλα της."
"Τότε μάλλον δεν είμαι εγώ!"
Έφυγα από το σπίτι.
YOU ARE READING
lucent
Mystery / ThrillerΑυτό είναι, μάλλον, που φοβούνται οι άνθρωποι. Όχι τον θάνατο. Αλλά εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν αφήσεις αυτό τον κόσμο. Σε εκείνο τον ελάχιστο χρόνο που ξαναβλέπεις την ζωή σου. Ζεις ξανά όλες τις αποφάσεις σου. Καλές και κακές. Τότε που ν...