lucent

Chapter 2g- Darling, Heal My Void With Your Love

Στεκόμουν μπροστά από τον καθρέπτη.

Προσπαθούσα να αποχαιρετήσω την παλιά Evelyn και να δεχτώ την νέα στην ζωή μου.

Αλλά δεν ήξερα ποια ήταν αυτή.

Ήταν κάποια που θα με οδηγούσε στο σκοτάδι;
Κάποια που θα μου έδειχνε το δρόμο για να βρω το φως μου;
Μπορούσα να σωθώ;

Όλα τα έκανα λάθος.

Κατέστρεψα την ζωή πολλών ανθρώπων.. της οικογένειάς μου.. του εαυτού μου.. του Caleb..

Γιατί έπρεπε να είμαι τόσο βιαστική;
Δεν τον ρώτησα καν αν ήθελε να φύγουμε.
Κοίταξα μόνο τον εαυτό μου..

Δεν ήθελα να είμαι αυτή η Evelyn.

Όλοι έβαζαν τον εαυτό τους πάνω από εμένα.. Αλλά τις στιγμές που έσπαγα και έβαζα τον εαυτό μου πάνω από τους άλλους.. προκαλούσα τόσο πόνο..

Δεν ήθελα αυτό το τέρας μέσα μου.. αυτό το σκοτάδι.

Κοιτούσα πόσο είχα αλλάξει αυτό τον ένα χρόνο.

Αλλά η αλλαγή μου δεν.. είχε ολοκληρωθεί.

Πήρα το ψαλίδι από το ράφι δίπλα μου και έκοψα τα μαλλιά μου.

Αυτά που έλεγαν οι γονείς μου ότι έδειχναν την αθωότητά μου.

Caleb's POV

Καθόμουν στην άκρη του κρεβατιού και κοιτούσα τα χέρια μου.

Ήταν καθαρά..

Όχι όπως πριν..

Μόνο και μόνο η σκέψη εκείνης της σκηνής έκανε το κεφάλι μου και την καρδιά μου να πονάει.

Το φτυάρι που έπεσε από τα χέρια της Evelyn.. Και η ελπίδα της που χάθηκε.

Το μόνο που ήθελε ήταν να μην χάσει την αθωότητά της.

Και βλέποντας τον ετοιμοθάνατο άντρα στο χώμα έβλεπε την ελπίδα της να απομακρύνεται.

Ξεπέρασε τον πόνο.
Προσπάθησα να τον αφήσω πίσω μου.

Μάζεψα τις δυνάμεις μου και έσβησα τα συναισθήματα που με συγκρατούσαν..

"Όχι Evelyn. Όχι. Δεν τον σκότωσες εσύ."

"Τι εννοείς;" με ρώτησε όσο έσκυβα πάνω από το πρόσωπό του.

Με το ένα χέρι έκλεισα το στόμα του και με το άλλο την μύτη του.

Έκλεισα τα μάτια μου και άφησα τα δευτερόλεπτα να κυλήσουν..

Μαζί με τον άγνωστο έφυγε και κάτι από τον Caleb που νόμιζα ότι ήξερα.

Είχα σκοτώσει κάποιον..