lucent

Chapter 2d- Crazy Runs In The Family

Evelyn's POV

"Εισαι σίγουρη;"

Δεν ήμουν. Στεκόμουν έξω από την πόρτα του παλιού μου σπιτιού αλλά.. Δεν το ένιωθα σπίτι μου.

"Είμαι."

Όμως έπρεπε να το κάνω.
Δεν ήθελα να δείξω στον Caleb ότι φοβόμουν.

Χτύπησα δειλά την πόρτα.

Η καρδιά μου είχε σταματήσει να χτυπά.
Ο,τι έβλεπα είχε σκοτεινιάσει. Είχε γίνει ένα μαύρο κενό.
Το σώμα μου είχε παγώσει. Ένιωθα ότι αν έκανα την παραμικρή κίνηση θα κατέρρεα.

"Αν θες..." Δεν πρόλαβε να τελειώσει αυτό που ήθελε να μου πει.

Η πόρτα άνοιξε...
Είδα την μητέρα μου.
Ντυμένη στα μαύρα.

"Evelyn;" Ήταν τρομαγμένη που με έβλεπε.

"Μαμά.."

Βούρκωσε.

Άνοιξε το στόμα της να μου  μιλήσει..  Αλλά..

Έκλεισε την πόρτα βιαστικά.

"Cal.."

"Δεν χρειάζεται να πεις κάτι." Χάθηκα στην αγκαλιά του, στα χέρια του. Τα δάκριά μου λέρωναν την μπλούζα του. "Evelyn.. πρέπει να φύγουμε."

"Όχι!" Τραβήχτηκα από πάνω του και έπεσα πάνω στην πόρτα, χτυπώντας την, κλαίγοντας, φωνάζοντας. "Μαμά! Άνοιξέ μου!"

"Evelyn. Δεν νοιάζεται για εσένα. Αν νοιαζόταν δεν θα σε άφηνε στο σπίτι μου."

Προσπαθούσε να μου μιλήσει λογικά. Να μου θυμίσει τι έχει συμβεί. Τις συζητήσεις μας. Τι έπρεπε να κάνω.

Αλλά δεν τον άκουγα.
Συνέχισα να φωνάζω στην μαμά μου για να μου ανοίξει.

Έπρεπε να είχα σταματήσει.
Να είχα φύγει.
Να μην είχα πάει καν.
Έτσι δεν πληγωνόμουν τόσο..

Η πόρτα άνοιξε και αυτό που είδα δεν ήταν η μητέρα μου. Ήταν.. κάποια άλλη.
Κάποια που έμοιαζε στην μαμά μου..

Είχε τα χέρια στο κεφάλι της.
Τραβούσε τα μαλλιά της. Είχε μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια της.
Ήταν άγρια..

"Πάρε την και φύγε από εδώ!" Είπε στον Caleb.

"Ο μπαμπάς;" Προσπαθούσα να κρατήσω την φωνή μου σταθερή.

"Είναι εκεί που τον ώθησες. Τον σκότωσες. Εσύ και αυτός ο φίλος σου. Μου πήρατε την οικογένεια. Δεν με αφήσατε με τίποτα. Φύγετε! Και μην γυρίσετε!"

Ο Caleb τράβηξε το χέρι μου. Με σήκωσε πάνω και αρχίσαμε να τρέχουμε.

Βασικά προχωρούσε και κρατούσε το κορμί μου παράλληλα για να μην πέσω.
Τόσο αδύναμη.. Τόσο αφελής..