Chapter 3h- Unbound.

98 10 5
                                    

Όταν για μερικές μέρες σταμάτησαν να έρχονται καινούριοι άνδρες του πατέρα μου ένιωθα κάτι να λείπει.

Αυτός ο κίνδυνος είχε γίνει μέρος της ζωής μου.

Είχα γίνει επικίνδυνος.. αλλά μόνο γι'αυτούς.

Υπήρχε μια φωνή μέσα μου που φώναζε συνέχεια να κάνω κάτι κακό.
Κάτι σκληρό.

Ένα βράδυ που η φωνή με κρατούσε ξύπνιο αποφάσισα να ψάξω το σπίτι.

Η μητέρα μου είχε πλήρη εμπιστοσύνη τόσο σε εμένα όσο και στην Evelyn.

Δεν ήξερα που πήγαινα.
Ήταν σαν να μην μπορούσα να ελέγξω το σώμα μου.

Σε κάποια στιγμή μπήκα στο δωμάτιο που κοιμόταν η Evelyn.
Επειδή φοβόμουν μήπως την χτυπήσω κοιμόμουν στο σαλόνι τους τελευταίους μήνες.

Μέσα στα σκοτάδια κοίταξα την Evelyn να κοιμάται.
Ήταν τόσο τέλεια.

Ο φόβος μήπως την πληγώσω με έκανε αδύναμο και η φωνή μέσα μου νίκησε.

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα μια παλιά ντουλάπα.
Την πλησίασα και έψαξα τα ρούχα που είχε μέσα.

Δεν ήταν όλα δικά μας.
Κάποια ρούχα υπήρχαν απλά για να υπάρχουν.
Αλλά βρήκα κάτι που μου μιλούσε όπως και η φωνή μέσα μου.

Ήταν ένα περίεργο ύφασμα.
Κάτι σαν κάπα.. Με κουκούλα.
Πρώτη φορά φορά άγγιζα κάτι τέτοιο.

Μου φαινόταν τόσο οικείο.
Το φόρεσα.
Το ένιωθα σαν δεύτερο δέρμα.

Πήγα κοντά σε ένα καθρέπτη και με κοίταξα.
Έβλεπα τον εαυτό μου.
Τον πραγματικό εαυτό μου.

Η κουκούλα ήταν λίγο μεγάλη και έφτανε μέχρι το στόμα μου.
Γι'αυτό πήρα την πρωτοβουλία να την αλλάξω λίγο.
Με ένα ψαλίδι έκοψα δύο τρύπες για να μπορώ να βλέπω και τότε ήταν που χαιρέτησα τον μοναδικό μου φίλο.
Εκείνον που έκανε τις δουλειές του πατέρα.
Εκείνον που δεν με άφηνε να δω το σκοτάδι.
Εκείνον που ήταν το σκοτάδι.

Ξαφνικά είχα γεμίσει ενέργεια.
Βγήκα από το σπίτι και άρχισα να τρέχω στη βροχή.
Δεν ήξερα ποιος ήμουν αλλά δεν φοβόμουν.

Μερικά μέτρα μπροστά μου είδα δύο άντρες να σταματούν ένα αυτοκίνητο.
Χτύπησαν τον οδηγό.
Του πήραν όλα τα λεφτά.
Και τον παράτησαν έτσι.
Άρχισαν να τρέχουν.
Άφησαν τον άνθρωπο να βρει ένα κρύο θάνατο λίγα εκατοστά μακριά από την πόρτα του αυτοκινήτου του.

Με προσπάθεια φώναξε βοήθεια.
Είχα παγώσει.
Δεν σκεφτόμουν.
Απλά κοιτούσα.
Όταν οι δύο νεαροί με προσπέρασαν ξύπνησα.

lucentDonde viven las historias. Descúbrelo ahora