Μας κοιτούσε κόσμος να περπατάμε. Ηταν τόσο περίεργο.
Κάποιους τους ήξερα.
Κάποιοι έρχονταν στο σπίτι.
Θυμόμουν αυτά που μου έλεγαν.
Τον τρόπο που με κοιτούσαν.
Τον τρόπο που μας φέρονταν.
Σαν να ήμασταν τα μικρά παιχνίδια τους.
Σε μία στροφή είδα τον...
Μου είχε πει ότι το όνομά του ήταν Jacob.
Ήταν περίπου επτά χρόνια μεγαλύτερός μου.
Και είχε την ίδια ζωή με εμένα.
Μου είπε την ιστορία του από την πρώτη στιγμή.
Οι γονείς του πέθαναν σε ένα ατύχημα.
Κέρδισε όλα τους τα χρήματα. Και τα χάλαγε για τον εαυτό του.
Αλλά η δουλειά τον είχε καταστρέψει.
Δεν μπορούσε να νιώσει αγάπη.
Μου έδειξε, όμως, εμπιστοσύνη.
Τότε ήμουν μόνη μου και νόμιζα ότι ήταν καλός. Περίεργος αλλά καλός.
Εκείνη την πρώτη φορά δεν με άγγιξε.
Καμία φορά.
Απλά μου μιλούσε.
Την τελευταία φορά όμως..
Με χτυπούσε. Τα μάτια του ήταν γεμάτα σκοτάδι και η φωνή του έτρεμε, σαν να ήταν εκείνη που θα με έκανε να σπάσω.
Το κορμί του ήταν κρύο.
Αλλά σε όλη του την επίσκεψη μου μιλούσε. Είχε το στόμα του κοντά στο αφτί μου και μου μιλούσε. Ανέπνεε αργά. Μπορούσα να τον ακούσω.
Εγώ του φώναζα να με αφήσει.
"Μην φωνάζεις.. Ο πόνος είναι μόνο στο μυαλό σου.."
Προσπαθούσα να τον διώξω.
Μαζί του όμως δεν έκλαψα.
Από εκείνη τη στιγμή σταμάτησα να κλαίω στα χέρια ανδρών και γυναικών που πλήρωναν το σώμα μου.
Δεν έφυγε όταν τελείωσε.
Με κράτησε στο κρεβάτι και σιγοτραγουδούσε.
Εγώ είχα γυρίσει το κεφάλι μου, να μην τον βλέπω.
أنت تقرأ
lucent
غموض / إثارةΑυτό είναι, μάλλον, που φοβούνται οι άνθρωποι. Όχι τον θάνατο. Αλλά εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν αφήσεις αυτό τον κόσμο. Σε εκείνο τον ελάχιστο χρόνο που ξαναβλέπεις την ζωή σου. Ζεις ξανά όλες τις αποφάσεις σου. Καλές και κακές. Τότε που ν...
