lucent

Chapter 3i- Blood, Sweat And Tears

Όταν η μητέρα μου πήγε να βοηθήσει τον  κύριο η Evelyn με πλησίασε.

Πήγαμε μακριά τους. Να μην μας ακούσουν.

Άγγιξε το χέρι μου και τρόμαξα.
Μου φαινόταν τόσο γνώριμο συναίσθημα.. Αλλά παράλληλα τόσο άγνωστο.

"Ξέρω ότι τελευταία δεν μιλάμε πολύ αλλά.. είσαι καλά Caleb;"

"Αν είσαι εσύ τότε είμαι και εγώ."

"Δεν θέλω να μου κρύβεις πράγματα για να μην πληγωθώ."

"Δεν χρειάζεται να ανησυχείς.. Το μόνο που χρειάζεται να ξέρεις είναι ότι θα κάνω τα πάντα για να προστατεύσω την οικογένειά μας."

Για αρκετή ώρα τα βλέμματά μας ήταν ενωμένα.
Προσπαθούσε να με διαβάσει.
Προσπαθούσα να μην την αφήσω.

Έκλεισε τα μάτια της.

"Ναι." Είπε χαμογελώντας.

"Τι;"

"Μου είχες κάνει μια ερώτηση και σου είπα ότι ήθελα χρόνο."   Ο χρόνος σταμάτησε.   "Ναι, θέλω να σε παντρευτώ."

Evelyn's POV

Ήταν φοβισμένος.
Νόμιζα ότι η απάντησή μου θα τον έκανε χαρούμενο.

Βέβαια το ήξερα ότι αυτός ο γάμος ήταν κάτι ψεύτικο.

Άρχισε να υπάρχει ως ιδέα για το παιδί.

Όλα γίνονταν για εκείνο το παιδί.

Αλλά έπρεπε να γίνουν;

Ήμασταν τόσο νέοι..
Ήμασταν τόσο.. φοβισμένοι.

Βαθιά μέσα μου ήξερα ότι ούτε εγώ ήθελα να γίνει αυτός ο γάμος.
Όχι τόσο νωρίς.

Ήθελα να μεγαλώσω.
Να ξέρω ότι μπορώ να δώσω όση αγάπη χρειάζεται μια οικογένεια.
Να νιώθω ότι μπορεί κάποιος να με αγαπήσει ακόμα και αν γνωρίζει αυτά που έχω ζήσει.

Η ζωή μου είχε κατακλυστεί από μυστικά.
Από ψεύτικες υποσχέσεις ότι θα είμαι δυνατή.
Από φωνές που ψιθύριζαν στον ύπνο μου.

Μάλλον αυτές οι φωνές είχαν ξυπνήσει κάτι στον Caleb.
Κάτι που δεν ήθελα να δεχτώ ότι υπάρχει.
Κάτι που νόμιζα ότι είχε χαθεί.
Το σκοτάδι.
Αλλά το σκοτάδι ποτέ δεν χάνεται.
Παραμονεύει και περιμένει μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να χτυπήσει.

Δεν ερχόταν να κοιμηθεί μαζί μου.
Να μου δώσει λίγη σιγουριά..
Και δεν το έκανε από φόβο, μήπως χτυπήσει το παιδί.