lucent

Chapter 3t- You Make Me Feel Alive

Έτρεξα στο σπίτι της μητέρας μου.
Όσοι με έβλεπαν με έλεγαν τρελό.

Δυσκολευόμουν να αναπνεύσω.
Οι εικόνες που έβλεπα γύριζαν.

Μπορεί να έφταιγε το κρύο.

Μπορεί οι τύψεις..
Έπρεπε να κερδίσω την οικογένειά μου.

Κατάφερα να φτάσω έξω από το σπίτι μου.
Να ανέβω εκείνα τα σκαλάκια που ένιωσα ότι η Evelyn ήταν το άτομο που μπορούσε να με κάνει άνθρωπο.
Χτύπησα την πόρτα αλλά κανείς δεν μου άνοιξε.

Ένιωθα τόσο πνιγμένος..
Είχα κουραστεί τόσο πολύ με όλα που την χτυπούσα για πολύ ώρα.
Με όλη μου την δύναμη.

Όσο περνούσε η ώρα άρχισα να καταλαβαίνω το κρύο.
Όμως όχι το αίμα που έτρεχε από τα χέρια μου.. μέχρι που κατάφερα να σπάσω την πόρτα.

Άρχισα να πονάω.
Ήθελα να πέσω κάτω αλλά δεν με άφηνα.

Φώναζα σε όλο το σπίτι.
Έψαχνα την μητέρα μου.

Δεν την βρήκα πουθενά.
Ούτε εκείνη ούτε τον Theodore.

Είχα απελπιστεί..
Αν τους έπιασαν; Αν τους σκότωσαν;..

Τρελαινόμουν..

Βρήκα ένα χαρτί πάνω στο τραπέζι.

Έγραφε κάτι πάνω του.. αλλά δεν μπορούσα να το διαβάσω.
Δεν ήξερα..

Το πήρα και βγήκα από το σπίτι.

Είχα φοβηθεί τόσο πολύ που άρχισε να κλαίω.
Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα..
Μόνο να χειροτερεύω τα πράγματα..

Ήμουν ένα λάθος..
Γιατί το μόνο που έκανα τους άλλους να νιώθουν ήταν πόνος..

Ρωτούσα όποιον έβλεπα να μου πει τι έλεγε αλλά κρύβονταν όλοι..

Με προσπερνούσαν.
Ήμουν μόνος σε μια γεμάτη πόλη..
Με κάθε λεπτό που περνούσε έχανα μια ευκαιρία να ενώσω την οικογένειά μου.

Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που ο ήχος της κάλυπτε κάθε άλλο ήχο.
Τα παιδικά γέλια από τα σπίτια..
Εκείνα που είχαν οικογένεια..
Εκείνα που είχαν κάποιον να τα νοιάζεται..

..Ο Harry δεν είχε τίποτα..

Τα αφτιά μου είχαν βουλώσει και ένιωθα τα πόδια μου αδύναμα.

Μέχρι που σκέφτηκα εκείνη.
Την Evelyn μαζί με τον Harry..
Την μέρα που γεννήθηκε και μου έδειξε τι είναι η αγάπη..
Την ημέρα που μου έδωσε δύναμη..

Τα δύο αυτά άτομα που μπορούσα να δώσω την ζωή μου για να είναι καλά.

Τα μάτια μου έπεσαν πάνω σε έναν κύριο.