CHAPTER 42:

63 0 0
                                    

"Saia hatid na kita" Kuya shouts from his room.

"No I'm good" at tumakbo na ko palabas. I'm wearing civilian ngayon, hindi pa naman ganun ka required mag uniform sa first week kaya makakapaglaba pa yung mga hindi pa naglalaba ng uniform nila whehehe. When I'm walking

"Saia!!!" a shout far from me voiced out. I look forward and saw Isaiah, and I'm so dumb to don't consider na madaraan ko yung bahay nila. Waving his hand then run all the way. Napaatras ako sa kaba at gulat. Anong gagawin ko? How am I supposed to face him after what happened yesterday?

"Just act normal"

I remember Ichi said that yesterday nung nag usap kami

Get a hold of yourself Saia, you can face him. I breath in and out woooh! You can do this! Act normal, act normal, act normal, act-----

"Saia!"

"Ay abnormal!" gulat ko at halos napatalon na lang ako

"Hahahaha ha? Sinong abnormal?" Matawa tawa nyang tanong sakin. I just wear my sweetest smile at taas kilay syang nagtaka

"What's wrong with you? Dinaig mo pa ko sa pagka good mood"

Just act normal.

"Ako? Nako hindi no, normal naman to diba?" and I smile again

"Ok? If you say so. Come on, don't want to be late" and he pull me to walk with him.

Nakita ko na ang bright bright ng mukha nya, I mean not literally. Yun bang mas maaliwalas na makikita mo sa aura nya na good mood talaga sya? Yung ganon?

=======

"Saia!!!!" Phil shouts then stand on his seat. Nasa bench sya ngayon, tambay pogi ah este ganda pala. He hugged me tight and smile.

"I miss you Phil!"

"Ako din no! Sorry kahapon ha? Super hagardo versoza lang talaga ang peg ko at naimbernadette sembrano kaya wita sa mood mag dora the explorer"

(A/N: Ako din no! Sorry kahapon ha? Super haggard lang talaga ako at naimbyerna kaya wala sa mood mag gala)

Natigilan ako bigla pero back myself and smile

"Chokey lang yun. I understand"

"Tara na Saia malelate tayo nyan" yaya ni Isaiah

"Sige bye papa Isaiah bye Saia" at lumagkit ang tingin nya saming dalawa. Umiling ako na pinagtaka nya.

We run through the corridor bakit? Wala lang trip lang. Sabi kasi nya try naman daw naming magmadali and assume na malelate na sa klase. Na try na namin yun actually yung time na muntik na ko masagasaan ni Kapre.

Kapre. Nasan kaya yun? Pumasok kaya? Sabi nya kasi wala sya sa mood pumasok ngayong araw.

Nung nasa COEng Building na kami, may nakita akong lalaki na kaheight nya, nakatambay sa may corridor at nakasungaw na kala mo nasa music video.

Ichi? I wonder. Malapit sya sa may room namin na papasukan ngayon. Actually parang andun sya talaga. Sino namang inaantay nitong Kapreng to.

"Andito na tayo Saia" nung marating na namin ang room. Nawala ang ngiti ni Isaiah nang bumungad sa kanya si Ichi na nakapamulsa at matalim ang tingin. And yeah, they're killing each other with their eyes again. At bago pa maging literal, I pull Isaiah and forced him to go inside.

"Sige na pagreserve mo kong seat ha? thank you!" Sigaw ko pa habang papasok si Isaiah, I have to deal with this moron.

"What do you want?" I said at lumapit sa kanya at sumandal.

The Rule Number 22Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon