Star Section's Death (COMPLETED)

XII

Kai's POV

Nandito na kaming dalawa ngayon sa harapan ng pinto nitong Principal Office.

'Di ko alam kung anong hinihintay ng babaeng 'to, o natatakot ba siya?

Hinawakan niya na ang door knob at akmang bubuksan na'yon ng hawakan ko ang kamay niya at pinigilan iyon. Napatingin siya sa akin sa ginawa ko.

"You should respect, knock first." Tinaasan niya ako ng isang kilay.

"Why would I? They don't even do their responsibilities in the school and they don't even respect the death of a student." Padabog niya nang tinulak papasok ang pinto.

Napailing nalang ako. Ang tapang talaga ng babaeng 'to. Ewan ko lang sa ginagawa niya, baka ang Principal pa makapatay sakanya.

Sinundan ko na siya at pumasok narin sa loob. Nakaupo si Principal Chang sa kanyang office table habang si Zephrine naman ay nakatayo sa harapan niya.

"Oh, also you Mr. Maxcell. Have a sit." Tumango lang ako at umupo sa sofa na katapat ng table niya. Tinignan ko si Zephyrine na nakatalikod sa akin, ano pang hinihintay nito at ayaw niya umupo?

"How about you, Ms. Simps. What do you need again—"

"I'm here to say your responsibilities in the school, to the students." Napatikhim nalang si Principal Chang at sinenyasan si Zephyrine.

"Oh, take a sit—" nagulat kami ng ibagsak ni Zephyrine ang kanan niyang kamay sa lamesa ni Principal Chang.

"I don't have to waste my time. All I want is you Principal Chang, to do your responsibilities. Yesterday, one of our classmates had been killed and died. We did not even got any single response from you giving us a detective to investigate the case.

"Today, two of our classmates have been killed 'again'. They've been killed on a heavy way of brutality until death beats them. And do you think this time they'll die with no justice? No responds of responsibility? No detectives to track and catch the killer? No." Madiin na pagkakasabi ni Zephrine lalo narin sa salitang naka-emphasis.

"Send us a professional lawyer. An excellent detective. And show me the Principal Chang that holds the school with responsibility." Napa-hinga nang malalim si Principal Chang.

"Okay, Ms. Simps." Tumayo na ako ng tumalikod si Zephyrine. Paalis na siya ng magulat akong tinutukan siya ng baril sa likod ni Principal Chang.

Tinignan ko si Zephyrine at inaasahang takot ang makikita sakanya. Pero hindi, nakangisi pa ito at natawa.

"You don't know how to respect!" Nakangising sabi ni Principal Chang. Humalakhak lang si Zephyrine.

"Why do a Principal like you deserves a respect when he don't even respects a student who just want to tell right on his face his own perspective for the school? Am I right." Hinarap ni Zephyrine si Principal Chang na may ngisi at nakita ko ang panginginig ng kamay ni Principal Chang.

"Go, shoot me. Then, I want you to be on jail. And by the way, in the outside of the school they don't know what's happening here inside the University. Right? Because all of you are keeping this issues to keep the school clean. Even although splatters of blood were everywhere already on it."

Nagulat ako, ang akala ko ay mag mamakaawa siyang huwag ituloy ang baril sakanya. Pero Kinakabhan parin ako hanggang ngayon dahil baka 'di na mag dalawang isip si Principal Chang na kalabitin ang gatilyo ng baril na nakatutok sakanya.

Mas nagulat ako ng ibaba ni Principal Chang ang baril at kinuha ang cellphone sakanyang bulsa. Umiwas si Principal Chang ng tingin kay Zephyrine dahil bakas na ang takot rito.

"Detective Parker, I need you." Sunod kong narinig ay ang pagbukas ng pinto at susundan ko na sana si Zephyrine palabas ng mag salita si Principal Chang.

"Get rid off her. Alam kong alam niyong 'di matitigil ang pag unti-unti niyong mga magkaklase dahil sakanya."

"We need her more than we need ourselves." At lumabas na ako. Nakita ko siya na medyo nasa kalayuan na at dahan-dahan lang siyang naglalakad na sinabayan ko.

"Ano bang iniisip mo at bigla mo nalang nagawa 'yung gano'n?" Medyo naiirita kong tanong.

"Para sa inyo."

"Paano nalang kung binaril ka niya? Zephyrine masyado mo akong pinag-aalala saiyo!"

" 'Di ako takot na mamatay. Dahil poprotektahan ko kayo—"

" 'Di mo kailangan mamatay dahil nag-iisa ka lang na nagpoprotekta sa amin! Kami, madami kami na nandito para sayo! 'Di mo man lang ba kami naisip kapag namatay ka!?"

'Di siya umimik at patuloy lang sa paglalakad habang nakatingin sa dinadaanan. Ilang minuto na ang lumipas na katahimikan sa amin at malapit na kami sa room. Napa-hinga ako nang malalim.

"I'm sorry kung napag taasan man kita ng boses." Iniwas ko kaagad ang tingin ko sa ibang direksyon.

"It's okay. Mas mabuti na 'yung naramdaman kong may pag-aalala parin pala 'yung napaka-sungit na taong katulad mo." Nagkatinginan kami at natawa siya.

Napa-sibangot nalang ako at 'di maiwasang mailing sa pagpigil ng tawa dahil nakakahawa siya.

"Alam mo nalilito ako sa inyo ni Kia. Mind me if I'll give you a nickname—"

"Heck no."

"Tatawagin kitang Mr. Poker face—"

"Shut up. It's hilarious."

"Mr. Poker face—" Tawa na siya ng tumatawa.

"Ms. Simps! Stop!"

"Hey, it fits for you. Hush now—"

"Fine. And I'll call you Ms. Naughty." Napa-sibangot siya at oras ko naman para ako ang tumawa.

"Nice, bago 'to Kai ahh."

Napatigil ako sa tawa ng marinig ang malokong pagsabi n'on ni Hanz mula sa pinto. Agad ring nawala ang ngiti sa labi ko at napalitan nanaman iyon ng isang diretsong guhit.

"Aish! Hanz, basag moment ka! Once in a lifetime nga lang ngumiti 'yang pogi kong kuya!" Tumatawang sabi ni Ruisielle.

"Ayieeee! Nako Zephyrine." Nakita kong naguguluhan si Zephyrine sa mga pinagsasabi nila.

"Pumasok na tayo." Sabi ko kay Zephyrine at nauna ng pumasok.

"Tsk, bilis naman mag bago ng mood nito." Rinig kong mahinang bulong niya sa ilalim ng kanyang bibig.

Lihim nalang akong napangisi.

***

This chapter is dedicated to: rarasaoo