Star Section's Death (COMPLETED)

LXXIII

(Please play the music video below the multimedia box My Heart Will Go On by Celine Dion)

Zephyrine's POV

Hindi ko alam kung bakit ako napapangiti sa mga sumasayaw ngayon sa dance floor kasama 'yung mga kaibigan kong mga babae kanina.

Anong section 'yung nabanggit? Star?

Bigla ulit ako napahawak sa ulo ko habang nakaupo dito sa lamesa dahil nanakit nanaman ito. Hanggat nandito ako, parang sumasakit ang ulo ko at pakiramdam ko ay masisiraan na ako mamaya kapag nagpatuloy pa 'to.

Napatingin ako sa paligid, I looked up and saw an open door there. Satingin ko isa 'yong veranda.

I heave a sigh. It will be better if I just stay there than this exhausting reality. Tumingin ako sa paligid, their eyes are fixed on the dance floor kaya walang makakapansin kung aalis ako.

I grabbed my dress's gown both hands when I already reached the stairs, and I'm now walking up. Nang makarating ako sa taas ay binitawan ko na ang pagkakahawak sa gown at namamanghang tinakbo ang carpet na pulang nakalatag din dito.

May mga chandelier din dito na nakahilera papunta sa veranda, I'm smiling because I can feel fresh air.

Nang madating ko na ang malaking pinto ng malaking veranda, ang itsura nito ay hindi squared 'kundi ay pa-tipped na kalahati ng bilog.

Pero ang mas nakapag pahinto sa akin ay ang lalaking nakatayo doon, the man whose in whole black. Nakaharap siya sa'kin, and we are both staring each other's eye under the stars reflecting our eyes, and the moon shimmering us it's light.

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Anong pakiramdam 'to? Kinakabhan? Natatakot? Hindi ko maipaliwanag.

Parang natuod ako sa puwesto ko, unti-unti siyang lumapit sa'kin habang ang mga kamay niya ay nasa loob ng kanyang bulsa at seryosong nakatingin sa'kin.

Habang papalapit siya ng papalapit, may mga malalabo nanamang litrato ang lumalabas. Sobrang sakit na no'n sa ulo, kaya akmang tatalikod na ako paalis ng hawakan niya ako sa kamay.

"Why so fast, Ms. Naughty?"

Napalingon ako sakanya, his voice. It was very familiar, I can hear it in my head. Hinarap ko siya habang hawak niya parin ako sa kaliwa kong kamay.

"Who are you?"

Bagkus na sumagot ay binitawan niya ang kamay ko, at inilahad niya 'yon sa harapan ko.

"Shall we dance?"

Marunong ba ako sumayaw? Parang wala akong maalala. Baka pag nakipag sayaw ako sakanya, puro apak abutin niya sa'kin.

"I don't know how to dance—" Bigla niya akong hinapit sakanya.

"I'll teach you." He smiled. "I'll teach you to remember me."

My heart is beating so fast that I cannot even say a word anymore. Why am I feeling like this?

He grabbed my right hand and putted it on the top of his right shoulder. His right hand wrapped on my waist and he pulled me closer to him that our faces is just one step away. He grabbed my right hand and raised it on the air same as his.

We started dancing same as those prom dance on the ball, nakalilito at nakapag tataka kasi marunong ako, at nakakasabay ako nang mas hasa kesa sa nakasayaw ko kanina.

At ang mas nakakalito ay habang nakatingin ako sa mga itim, at mata niyang hindi ko mabasang emosyon. This scene felts familiar, blurry images are flashing again.

May nakikita akong rooftop, mga sampayin na tela, petals of roses, kandila, at ramdam ko ang parehas na pag dala sa'min ng hangin. Mas sumasakit ang ulo ko sa nakikita, sa mga litrato ay may isang lalaki at babae ding nagsasayaw.

Naikot na namin ng sayaw ang buong veranda, akmang bibitaw na sana ako sakanya dahil sobrang pananakit na ng ulo ang nararamdaman ko. Pero bigla kaming pumunta sa may unahan ng veranda, on the edge.

Pinaikot niya ako, habang umiikot ako ay ramdam kong tumungtong siya doon sa mababang garter kahit nakatalikod ako.

Sa oras na pagharap ko sakanya, both of his hands held and carried me on my waist at nalipat nang hawak ang dalawang kamay ko sa mga braso niya.

We are on the tip edge of the veranda's garter that he's stepping on. Muli niya akong inikot ng sayaw habang hawak-hawak niya ako nang ligtas, tumapat ako sa parte na mahuhulog.

Imbis na makaramdam ng takot, my foot automated to flocked my left foot in it while the right is stepping on the garter. I'm doing this like just I've done this before.

Akala ko tapos na ang sayaw sa tila parang dulo nang bangin na'yon, but he laid my back on the air, on the fall. Lumipat ang hawak ng dalawang kamay niya sa likod ko, habang ang akin ay ipinulupot ko sa leeg niya.

Unti-unti niyang idinikit ang noo niya sa'kin hanggang sa magka-dikit na'yon.

We are both staring again of each other's eyes while I'm having this feeling that my world stopped with the beating of my heart, my belly with insects, and my whole surrounding in slow motion.

Madaming laman ang mata niya, and I can see—love. Love that my heart's shouting, accepting, screaming, and beating as if my heart knows him.

Kumikinang ang mga mata niya, he removed my mask at unti-unti niyang nilapit ang labi sa'kin hanggang sa parehas 'yong mag lapat.

This kiss... It's... It's making all the images clear.

He cut off the kiss, he again sticks his forehead on mines while he closed his eyes.

"Je t'aime beaucoup, plus que ma vie. Je t'aime, je t'aime tellement. Zephyrine."

And then there, tears started streaming down on his face for the third time. The boy who also cries for me in the hospital when I wasn't able to recognise, and remember him.

Both of my hands laid on his both cheeks. My right hand removed his black, with gold colored mask and let it fall.

His face...

I sticked also the bound of my forehead on him, and a tear escaped my eyes.

"I love you too, Kai."

***

This chapter is dedicated to: gabby_minyeong