De Aftrap - spin-off Hattrick

06

Hoofdstuk 6

'Feline, een vier en een half,' met een peinzend gezicht keek meneer Smit haar aan en deelde het antwoordenblad aan haar uit.

'Kom na les nog even naar mij toe.'

Vol ongeloof liet ze haar ogen over het papieren blaadje glijden om te checken of het waar was. Had ze echt zo'n slecht cijfer gehaald?

Helaas bevestigde het antwoordenblad het. Ze kon het amper geloven. Een vier en een half voor biologie.

Ze was altijd goed in biologie geweest, en nu haalde ze er ineens een dikke onvoldoende voor.

'Had je niet geleerd of zo?' vroeg Indy aan haar. 'Want jij die een slecht cijfer voor biologie haalt, dat kan niet zomaar.'

'Niet echt,' gaf ze met een zucht toe. 'Tobias bleef maar door mijn hoofd spoken en het lukte me maar niet om mijn concentratie erbij te houden.'

'Op dat soort momenten moet je hem uit je hoofd zetten,' zei Indy. 'Ook al is het moeilijk, dat snap ik goed, maar hij mag niet de reden zijn dat jij straks niet slaagt voor je examens, Fe. Dat mag gewoon niet gebeuren.'

'Daar heb je gelijk in,' verzuchtte ze.

'Het is slechts het begin van het schooljaar, nu kun je van alles aan doen!' probeerde Indy haar de moed in te spreken. 'Als je voor de volgende toets hard leert, komt het sowieso goed.'

Feline kon alleen maar hopen dat Indy gelijk had. De rest van de les besproken ze de toets en ze was dan ook blij toen de bel eindelijk ging.

'Oké, fijn weekend allemaal. Jullie mogen gaan, behalve jij, Feline,' deelde meneer Smit de klas mij.

Indy wenste haar snel succes, waarna haar beste vriendin het lokaal verliet.

'Hoe komt dit, Feline? Gaat alles goed thuis? Of heb je andere problemen?' Meneer Smit kwam op haar afgelopen en sloeg zijn armen over elkaar.

Ze wist wel degelijk hoe het kwam dat ze die onvoldoende gehaald had. De afgelopen weken en dagen zaten haar gedachten bij feestjes, maar in het speciaal bij Tobias. Al ging ze dat haar biologiedocent uiteraard niet vertellen.

'Ik had het de afgelopen weken druk,' loog ze half. Druk had ze zeker gehad, maar
dan met de verkeerde dingen.

'Met wat dan? Feestjes? Bemiddelen tussen ruziënde ouders? Ik kijk nergens meer van op,' zei meneer Smit.

'Ik had het die week ook druk met andere toetsen.' De tweede leugen was eruit voordat ze er erg in had.

'Goed, ik hoop dat je hiervan geleerd hebt en de volgende toets een beter cijfer haalt. Voor nu laat ik het hier bij. Je kunt gaan.'

-

Toen ze haar fiets uit het rek wilde pakken, zag ze al gauw dat haar band helemaal lek was.

'Shit.'

Fijn, een lekke band, dat kon er ook wel bij vandaag, dacht ze.

Ze zuchtte diep, waarna ze haar telefoon uit haar jaszak haalde en een poging deed om Joël te kunnen bereiken. Waarschijnlijk zou hij niet opnemen, want hij stond op het trainingsveld de C1 te trainen, maar Feline was van mening dat proberen nooit kwaad kon.

Zoals ze verwacht had, kreeg ze haar vaders voicemail. Hetzelfde gebeurde wanneer ze Lars belde, maar bij hem vond ze het raar, omdat net klaar met trainen moest zijn.

Haar derde optie was Laurens, die gelukkig wel opnam.

'Met Laurens,' klonk zijn stem aan de andere kant van de lijn.

'Hey, Laurens,' zei ze, 'zou ik Lars misschien even mogen spreken. Ik krijg hem niet te pakken en ik neem aan dat hij in de kleedkamer is.'

'Lars staat nu onder de douche, dus spreken gaat een beetje moeilijk. Als je vertelt wat er is, kan ik het aan hem doorgeven.'

'Ik sta hier op school en kom er net achter dat mijn band lek is. Ik wilde vragen of Lars me kon komen ophalen,' vertelde Feline hem.

'Ik denk dat het eventjes duurt voordat Lars bij je is, en je weet zelf ook hoe lang hij erover doet. Ik ben al klaar om te gaan. Ik wil je anders ook best ophalen,' stelde Laurens voor.

'Dat vind ik heel lief van je,' glimlachte ze, maar besefte al gauw dat Laurens het natuurlijk niet kon zien.

'Dan zie ik je zo.'

-

'Nou, laat me eens kijken naar je band,' Laurens knielde neer bij Felines fiets.

'Ja, die is helemaal lek,' trok hij als conclusie.

'Ga maar alvast zitten in mijn auto. Ik zet je fiets er wel in,' glimlachte Laurens naar haar.

Feline deed wat Laurens zei en nam
plaats in zijn auto.

'Hoe is het eigenlijk afgelopen met die ene gast?' wilde Laurens weten, terwijl hij de motor startte.

'Je bedoelt Tobias?' vroeg ze.

'Denk het,' antwoordde hij.

'Ik ben met hem op een soort van date geweest,' bekende Feline en voelde haar wangen langzaam roodgloeiend worden.

'En, hoe was het?' Met een grote grijns keek Laurens haar aan.

'Leuk, maar of het serieus iets gaat worden, ben ik niet zeker van.'

'Als er niets uit voorkomt, heb je in elk geval een paar gezellige dates gehad,' knipoogde Laurens.

'Oh, eh, Laurens, beloof je me dat je niks tegen mijn vader of Lars zegt, want als ze dat horen, gaan ze flippen.'

'Beloofd. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik
hem inderdaad was geflipt, als ik hoorde dat Rosan met een wildvreemde jongen zou afspreken,' grinnikte Laurens.

-

Ze stapte de auto uit. Op hetzelfde moment hoorde ze getoeter en zag ze Lars de straat inrijden.

'Wat doe jij hier nu weer, Laurens?' fronste Lars, nadat hij zijn auto geparkeerd had en de auto uitgekomen was.

'Ook hallo, Lars,' grinnikte Laurens.

'Je zusje heeft een lekke band en ze had je geprobeerd te bereiken, maar je nam niet op omdat je onder de douche stond. Toen belde ze mij om te vragen of ik jou wilde geven...'

'Jaja, ik snap het al. Je hebt haar opgehaald, want ik stond onder de douche en je vond het zielig Feline lang te laten wachten,' onderbrak Lars hem.

'Daar komt het op neer, ja,' knikte Laurens.

'Bedankt voor het thuisbrengen,' glimlachte Feline, toen Laurens haar fiets
uit zijn auto haalde.

'Geen probleem, ik doe het graag voor je,' reageerde hij met een glimlach. 'Bovendien wilde ik je niet laten wachten op die slome broer van je en woon ik toch dichtbij, daarom is het een kleine moeite.'

Feline schoot in de lach. 'Sloom is hij zeker.'

'Hé, ik ben niet sloom,' was Lars' reactie.