De Aftrap - spin-off Hattrick

11

Hoofdstuk 11

Gisteravond was ze in zijn armen op de bank in slaap gevallen. Waar ze nu nog steeds lag, maar dan zonder Tobias om haar heen.

'Is mijn lieve vriendinnetje eindelijk wakker?' vroeg hij lief.

'Het is maar wat je wakker noemt,' gaapte Feline. 'Hoe laat is het eigenlijk?'

'Half negen,' antwoordde Tobias, terwijl hij terug naar de keuken liep.

Ze realiseerde zich dat ze haar ouders en broer niks van zich had laten horen. Ze zouden vast ongerust zijn. Gelukkig hoefde ze pas om elf uur op school te zijn, want haar eerste drie uur vielen uit.

Feline opende haar mobiel voor de eerste keer vandaag. Ze was sinds gistermiddag niet meer online geweest op WhatsApp, waardoor ze zeker wist dat haar ouders de hele nacht hadden wakkergelegen.

'U heeft negen gemiste oproepen,' kreeg ze te horen, toen ze haar voicemail belde.

'Felien, laat alsjeblieft iets van je horen. Pap, Lars en ik zijn ongerust.'

'Feline, met pap. Waar ben je? Als je dit hoort, bel me dan gelijk terug.'

En zo volgden de andere zeven voicemails met dezelfde inhoud.

Lars Veltman:
Waar ben je? Ben je in orde?

Lars Veltman:
Pap, mam en ik zijn heel erg ongerust. Laat snel weten waar je bent, dan komen we je ophalen. Of als je niet wilt dat zij er ook bij zijn, kom ik in mijn eentje.

Lars Veltman:
Feline, je moet me een berichtje sturen als je dit leest.

Blijkbaar hadden Joël en Esmee Indy ingelicht dat ze niet thuisgekomen was, want ook zij had haar geappt.

Indy Groot:
Je ouders belden me dat je niet thuis bent gekomen en ze maken zich zorgen over je en ik moet toegeven: ik ook. Ben je bij Tobias? Laat me spoedig iets weten. Xx

Gauw typte Feline een appje terug naar haar broer, om hem gerust te stellen dat ze goed terechtgekomen was.

Feline Veltman:
Ik ben oké, maak je maar geen zorgen om mij.

Meteen kreeg ze een bericht terug.

Lars Veltman:
Geef me het adres waar je bent. Ik kom je zonder pap of mam ophalen.

Ze stuurde hem het adres van Tobias, wetend dat hij meteen hierheen zou komen.

'Ik moet naar huis. Ik heb mijn ouders niks verteld over dat ik bij jou was,'

'Weet je zeker dat je mijn lekkere ontbijtje wilt missen? Anders heb ik voor niets in de keuken gestaan en houd ik te veel over.

'Ik breng je thuis,' Tobias wilde zijn autosleutels al pakken.

'Wacht, Tobias. Mijn broer stond erop dat hij me per se wilde ophalen. We hebben dus ongeveer een kwartier voordat hij hier is.'

Hij glimlachte. 'Top. Ik had het al klaargezet, dus je kunt zo aanschuiven.

De eettafel stond vol met warme broodjes en beleg.

'Thee?' vroeg Tobias haar.

'Ja,' beantwoordde ze de vraag.

Zoals Feline voorspeld had, ging na een kwartier inderdaad de bel.

'Dat zal waarschijnlijk je broer zijn. Ik doe wel open. Ik ben zo terug,' deelde Tobias mee.

'Ik ben op zoek naar mijn zusje, Feline,' hoorde ze Lars zeggen.
'En jij bent, neem ik aan, Tobias?'

'Feline zit op de bank en het klopt dat ik Tobias ben,' antwoordde hij. 'Kom binnen.'

'Felien!' Lars sloot zijn armen om haar heen. 'Je wilt niet weten hoe blij ik ben je te zien.'

'Eh, Lars, zou je buiten willen wachten, alsjeblieft?' vroeg Feline.

Lars knikte en begreep de hint. 'Maak het niet te lang.'

'Wanneer zie ik je weer?' Tobias streelde met zijn duim over haar wang.

'Snel, dat beloof ik,' antwoordde ze, waarna Feline vol overgave haar lippen op die van hem drukte.

'Ik denk dat je broer lang genoeg op je heeft gewacht en het regent buiten.'

'Je hebt gelijk, het is tijd om te gaan,' stemde Feline in met Tobias' idee.

Voordat ze zijn appartement uitstapte, keek ze één laatste keer achterom naar de zwaaiende jongen die ze vanaf nu haar vriendje kon noemen.

Ze opende de autodeur en nam plaats op de bijrijderstoel.

'En nu ga je me alles vertellen. Van het begin tot het eind en waag het om iets over te slaan.'

-

'En waar kom jij ineens vandaan, jongedame?' Joël sloeg zijn armen over elkaar heen.

'Wees in elk geval blij dat ze veilig thuis is, pap,' verdedigde Lars haar.

Feline stuurde haar broer een dankbare blik toe.

'Joël, laat mij dit maar doen,'

'Dat dacht ik niet,' zei Joël streng.

'Joël,' nu was het Esmee die streng keek. 'Het lijkt me dat ze dit soort dingen liever met haar moeder bespreekt.'

'Oké, oké, ik ga al, maar dat betekent niet dat dit voor jou zonder gevolgen blijft.'

'Was je bij Tobias?' grijnsde Esmee, toen Joël naar boven was gegaan.

Als reactie knikte. 'Maar er is niets gebeurd, hoor,' voegde ze er aan toe.

'En zijn jullie inmiddels al een stelletje?'

'Toevallig sinds gisteren,' antwoordde Feline glunderend.

'Wat leuk. Misschien is het gezellig als Tobias binnenkort langskomt om kennis te maken.'

'Zonder papa dan,' was haar directe reactie.

'Hoezo?' fronste Esmee.

'Kijk hoe hij net reageerde toen ik thuiskwam, of gister toen hij gister aan me vroeg of ik ook iemand mee wilde nemen op vakantie. Genoeg redenen, vind ik.'

'Joël hoopt af en toe nog dat je zijn kleine meisje bent. Helaas voor hem ben je dat niet.

'Wanneer je de volgende keer bij hem blijft, laat het weten. Joël en ik waren bijna ertoe in staat om de politie in te schakelen,' vertelde Esmee.

'Jullie zijn samen, dus als het gebeurt dat jullie verder gaan dan zoenen, doe niet wat je niet wilt, Felien. Grenzen zijn om je aan te houden en dat geldt ook voor Tobias.'

'Jaja, mam. Komt goed. Ik ga mijn spullen pakken en ga naar school.'