De Aftrap - spin-off Hattrick

12

Hoofdstuk 12

'Wat leuk je weer te zien!' Nikita begroette haar nichtje enthousiast met drie kussen op haar wang. 'Kom binnen.'

Het was de verjaardag van haar nichtje  Karlijn, die achttien was geworden. Feline had een goede band met haar, mede doordat ze slechts een paar maanden verschilden van leeftijd.

'Gefeliciteerd, Kar!' glimlachte ze naar haar en trok haar in een omhelzing, 'eindelijk achttien. Nu mag je legaal alcohol drinken en ben je officieel volwassen.'

'Dankjewel, al heb ik mijn twijfels over volwassen zijn,' lachte Karlijn.

'Zin in taart?'

'Dat je dat überhaupt durft te vragen,' grinnikte ze.

'Ja, sorry, stom van me. Natuurlijk wil jij taart. Chocoladetaart, neem ik aan? En cola?'

Feline knikte. 'Ja, graag. Wat ken je me toch goed dat je dat in één keer weet, daar kunnen sommige vriendinnen van me een voorbeeld aan nemen.'

'Ik moet je trouwens zo aan iemand voorstellen,' vertelde haar nichtje met een grote glimlach op haar gezicht. 'Hij zit daar.' En Karlijn wees de jongen aan.

'Ik wist niet dat je een vriendje had,' zei Feline.

'Het is ook pas een maand aan,' reageerde Karlijn.

'En jij, heb jij al een vriendje of ben je toevallig aan het daten?' vroeg Karlijn.

Voordat ze de vraag beantwoordde, keek Feline snel even achterom om er zeker van te zijn dat haar vader niet toevallig achter haar stond.

'Wat doe je geheimzinnig,' merkte Karlijn op, 'mag niemand het weten of zo?'

'Om antwoord te geven op je eerste vraag: ja, ik heb een vriendje sinds een paar dagen. Maar ik heb liever niet mijn vader het weet, aangezien die daar vaak moeilijk over doet als we het thuis erover hebben,' vertelde Feline.

'Hij is gewoon beschermend, zoals elke vader. De mijne deed er in eerste instantie ook een beetje moeilijk over, maar nu is hij van mening dat hij een ontzettend leuke schoonzoon heeft.'

'Gaan jullie mee voetballen?' vroeg Lars de twee meiden. 'Nino wil het graag, dus als jullie niet willen, doe het dan in elk geval voor hem.'

Nino was ook Felines en Lars' neefje en tevens Karlijns twaalfjarige broertje.

'Weet je zeker dat je het aan de goede personen vraagt?' wilde ze weten.

'Anders zou ik het niet vragen aan jullie.'

'Dus als ik het goed begrijp, hebben we geen enkele kans om te weigeren?' merkte Karlijn gniffelend op.

'Nee, inderdaad,' knikte Lars.

'Maar het is buiten koud,' bracht Feline een laatste argument in.

'Dan trek je je jas aan,' argumenteerde Lars.

Ze zuchtte. 'Goed dan, we doen mee. Maar op één voorwaarde: dat er eerlijke teams worden gemaakt!'

'Ja, daar zal ik voor zorgen. Kom nou maar mee.'

'Wat ga je doen?' fronste Joël, die met Nils – haar oom – stond te praten.

'Voetballen.'

'Jij?' Haar vader moest moeite doen zijn lach in te houden en ze zag dat Nils er ook moeite mee had.

'Ja, Kar en ik zijn gedwongen door Lars onder het mom van dat Nino het op prijs zou stellen.'

'Jullie hebben net zoveel vertrouwen in mij als ik in mezelf,' reageerde Feline.

'Succes!' riep Joël zijn dochter hoofdschuddend en  lachend na.

'Hier is je jas,' gaf Lars haar aan voordat ze naar buiten liepen. 'Ik vind het lief dat je dit voor je neefje doet, ook al kun je absoluut niet voetballen.'

'Ik hoop dat ik het overleef.'

Karlijn en Nino waren al aan het overschieten, maar Karlijn raakte elke keer opnieuw de bal verkeerd, waardoor de bal telkens een paar meter van Nino vandaan terechtkwam.

Feline vond het een lachwekkend gezicht.
'Goed bezig, Kar!' Ze stak grinnikend haar duim op.

'Oké, ik dacht eraan om Karlijn en Nino en team te laten vormen en Feline en ik,' vertelde Lars.

-

'Lars!' schreeuwde ze fanatiek. Feline stond vrij voor het doel en Lars passte de bal en met wat geluk raakte ze de bal goed en kwam hij in het doel terecht.

'Lekker, Felien!' Lars kwam op zijn zusje afgerend tilde haar op. 'Je bent niet zo slecht als je dacht. Misschien zit er ergens diep wat talent.'

'Wie weet, al moet het dan onwijs diep zitten.'

'Kijk, dat is mijn dochter!' hoorde ze haar vader roepen.

'Lekker doelpuntje, grote nicht van me, maar kijk maar uit: Nino en ik maken het binnen no-time gelijk,' grijnsde Karlijn.

'Dacht het niet,' reageerde Lars. 'Wij moeten de eer hoog houden, dus zullen we er alles aandoen om te winnen.'

'Goed, we gaan weer starten. Jullie mogen beginnen met bal,' meldde Lars.

Het spel nog geen twee minuten hervat, of Feline had de bal voor haar voeten gekregen en maakte de 2-0.

En haar tweede goal was een feit. Een glimlach sierde Felines lippen.

'Ik stop ermee,' verzuchtte Karlijn.

'Ik ook,' stemde Nino in.

'Nooit geweten dat jullie onwijs slecht tegen jullie verlies konden,' grijnsde Feline.

Haar antwoord leverde een speelse tik tegen haar arm op van Karlijn.

'Sinds wanneer heb jij talent voor voetbal?' Joël kwam op Feline afgelopen. 'Ik ben trots op je, Felien.'

'Geen idee,' zei ze, terwijl ze haar schouders ophaalde. Feline moest toegeven dat het haar ook had verbaasd.

-

'Hé, wat hoorde ik nou? Heb je twee keer gescoord en het waren de enige twee doelpunten?' glimlachte Esmee naar haar dochter.

'Klopt, ik was er zelf ook verbaasd over. Je had mijn gezicht moeten zien toen ik scoorde: ik kon het niet geloven.'

'Ik ga er vanuit dat de roddelbladen iets zochten om een sappig verhaal te schrijven,' haar vader kwam op zijn dochter afgelopen en liet haar het artikel zien. 'Maar ben jij dit echt?'

Nieuwe vlam voor dochter Veltman?

Feline Veltman – de dochter van oud-profvoetballer Joël Veltman – is vorige week in de Johan Cruijff Arena zoenend gespot met een jongen. Vermoed wordt dat er al een tijdje iets speelt tussen de twee.

Ze zuchtte. Waarom konden de media haar nooit met rust laten? En waarom was dit artikel een dag geleden pas gepubliceerd?

Sofie had gelijk gehad: het was een domme zet geweest. Als ze het kon terugdraaien, deed ze het. Helaas was dit onmogelijk.

De geschrokken uitdrukking op Felines gezicht was niet te missen.

'Ben jij dit echt?' herhaalde Joël nogmaals.

Haar blik gleed af naar haar voeten, die normaal gesproken niet interessant waren, maar op dit moment durfde ze haar vader niet in de ogen te kijken.

'Feline, wat is dit?' Streng keek Joël haar aan. 'Zo ken ik je helemaal niet.'