De Aftrap - spin-off Hattrick

28

Geniet van het lekkere weer! Xx

Hoofdstuk 28

'Ja, en je gaat nu naar me luisteren,' dwingend keek Tobias haar aan.

'Ik ga helemaal niks,' verzette Feline zich tegen hem. 'Ik heb gisteren al tegen je gezegd dat ik klaar met je ben en niets meer met je te maken wil hebben. Je kunt beter mijn keuze respecteren, want ik ga niet van standpunt veranderen.'

'Fé, ben je bijna kla...' Indy staakte haar zin meteen toen ze Tobias opmerkte.

'Jij hebt lef dat je hier naartoe durft te komen,' vond haar beste vriendin. 'Je verpest het tot meerdere malen aantoe en jij verwacht dat Feline jou dit keer vergeeft? Droom maar lekker verder, Tobias. Je moet leren dat niet de hele wereld om jou draait.'

'Je hebt Feline hartstikke veel pijn gedaan.'

'Kom, Felien,' Indy gaf Tobias geen enkele mogelijkheid om tegen haar in te gaan.

'Thanks voor net, In,' bedankte Feline haar. 'Ik word gek van die gozer. Hij blijft maar toenadering zoeken, terwijl hij mijn aandacht niet verdient.'

'Je moet hem blokkeren op alle social media, dan kan hij daarop in ieder geval geen contact meer met je zoeken en ik zou ook zoveel mogelijk uit zijn buurt blijven. Dus de plekken waar hij vaak komt, vermijden,' adviseerde Indy aan Feline.

'Heb je eigenlijk al plannen voor vanavond?' vroeg ze.

Indy schudde haar hoofd. 'Nee, hoezo?'

'Zin om mee te gaan naar een feestje?'

'Altijd,' antwoordde Indy. 'Zal ik vanavond naar jou toekomen? Dan maken we ons samen klaar, dat vind ik persoonlijker gezelliger dan alleen.'

'Top,' ging ze mee akkoord. 'Dan zie ik je om acht uur bij mij.' En na die woorden gezegd te hebben, sloeg Feline rechtsaf.  

-

'Veel plezier!' wenste Esmee de twee meiden toe. 'Maak het niet te laat.'

'Dank je, mam. En nee, we zullen niet om vijf uur pas thuiskomen.'

'Van wie is dat feestje eigenlijk?' wilde Indy weten.

'Sofie. Ze appte me vanmorgen of ik ook kwam.'

'Vindt ze het dan wel goed dat ik ook mee kom?'

'Sofie is net als jij één van mijn beste vriendinnen. Ik weet zeker dat ze er oké mee is. Bovendien kent ze je.'

De muziek was al te horen voordat ze Sofies straat in reden.

'Eén ding is zeker: aan de muziek zal het bij dit feest niet ontbreken,' gniffelde Feline, toen ze haar fiets voor het huis neerzette.

'Dat denk ik ook niet,' Indy knikte.

'Hoe was het gister met Jesse? Je hebt daar niks over gezegd vandaag. Had hij niet meegewild vandaag?'

'Ehm,' Indy wendde haar blik af van Feline.

'In?' Ze voelde dat haar beste vriendin iets achterhield en dat er wat was. Iets waar Indy het liever niet over had.

'Ik dacht dat hij mij leuk vond. We hadden zelfs al een paar keer gezoend en gister zei hij ineens dat hij op iemand anders verliefd was.'

'Wat naar,' ze vloog haar om de hals.

'Er komt vast een andere, leuke jongen op je pad,' sprak Feline Indy toe.

'Goed, probeer hem voor deze avond even te verwachten. Al snap ik dat het lastig is. Kom, we gaan feesten.' Ze trok Indy mee de feestende menigte in.

'Soof!' riep Feline.

'Hé, Felien.' Sofie begroette haar met een knuffel.

'Ik heb Indy meegenomen. Ik dacht dat je vast niet erg zou vinden.'

'Nee, natuurlijk niet. Ik ken haar, dus ik heb er geen probleem mee. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde, zeg ik altijd.'

'Ze heeft een soort van liefdesverdriet, dus begin daar alsjeblieft niet over,' deelde Feline al fluisterend aan Sofie mee.

'Ik ga Rosan gedag zeggen,' meldde Feline aan Indy, die al gelijk werd begroet en opgevangen door Sofie.

'Hoi!' Ook door Rosan werd ze begroet.

'Felien, kan ik je spreken?' Indy was naast haar komen staan.

'Ja, natuurlijk,' knikte Feline. Indy's gezichtsuitdrukking stond op verdrietig en ze vermoedde dat Jesse de oorzaak was.

'Goed, wat is er?'

'Ik denk dat ik zo naar huis ga,' zei Indy. 'Ik voel me niet zo goed.'

Ze fronste haar wenkbrauwen. Ze waren hier net. 'Hoezo? Waar komt dat opeens vandaan? Ik dacht te zien dat je het naar je zin had hier en normaal gesproken ben je ook erg van de feestjes.'

'Ja, dat heb ik ook, maar-'

Indy kreeg de kans niet om haar zin af te maken, want ze werd onderbroken door Feline.

'Nou dan! Het heeft toch niet met Jesse te maken, hè?'

Indy keek weg.

'Ja, dus,' concludeerde ze. 'In, je moet je avond echt niet door hem laten verpesten. Hij is duidelijk geweest tegen je. Het is lastig, dat snap ik. Maar er zwemmen meer vissen in de zee. Het klinkt misschien heel hard, maar je moet hem uit je hoofd zetten. Het is moeilijk, dat weet ik uit ervaring met Tobias.'

'Je hebt gelijk,' zag Indy in. 'Hij mag mijn avond niet verpesten, dat is hij niet waard.'

'Precies.'

'Feline?' hoorde ze achter zich.

Ze draaide zich om. Het was Laurens.

'Wil je dansen?' vroeg hij. Ze zag de onzekerheid in zijn ogen.

Feline keek Indy bedenkelijk aan. Ze wilde haar beste vriendin eigenlijk niet alleen laten nu ze het zo moeilijk had.

'Ga maar,' moedigde Indy haar aan. 'Ik red mezelf wel.'

'Weet je het zeker?'

'Hup, opschieten!' Indy gaf haar een duwtje richting Laurens.

'Laurens, ik wil dat je weet...'

'Dat we als vrienden dansen,' maakte hij haar zin af. 'Of wilde je dat niet zeggen?'

'Jawel,' antwoordde Feline.

'Mag ik dan als vriend zeggen dat je er geweldig uitziet?' vond Laurens.

'Bedankt, denk ik,' lachte ze wat nerveus.

'Kom op, niet zo verlegen! Zo ben je nooit.' Laurens legde zijn handen op haar heupen.

Een beetje ongemakkelijk legde Feline haar armen rond zijn nek. Ze dansten net zo als op Bonaire. Alleen deze keer was het anders. Deze keer liet ze hem meer toe en wist ze welke gevoelens hij voor haar had.

Feline keek Indy's kant op om te kijken of ze het leuk had. Ze stond te praten met Sofie. Toevallig keek haar beste vriendin net op dat moment haar kant op. Grijnzend stak ze haar duimen op.

Ze richtte zich op Laurens. Het viel haar op dat zijn ogen mooi waren. Nog nooit had ze dat eerder gezien.

Laurens boog zich voorover en drukte zijn lippen op de hare. Feline stond verstijfd en het leek alsof haar lichaam verdoofd was en niets kon doen.

Ze betrapte zichzelf erop dat ze het fijn vond.

'Sorry, dat had ik niet moeten doen,' verontschuldigde Laurens zich daarna en liet haar verward achter.

'Dat deed je goed, Fé!' Indy kwam op haar afgestormd, waarna Sofie volgde.

'Ik dacht dat jij Laurens niet zag zitten,' grijnsde Sofie.

'Ja, dat dacht ik ook,' verzuchtte Feline.

'Hoe bedoel je?' Indy leek het niet te snappen. 'Denk je dat je hem leuk vindt?'

'Ik weet het niet, In. Het is net uit met Tobias en ik weet ook niet of ik verliefd ben op Laurens.'