De Aftrap - spin-off Hattrick

16

Hoofdstuk 16

'Ik kom voor Feline, is ze thuis?' hoorde ze Tobias aan de deur vragen.

'Ben jij Tobias?' Het was Lars die de deur had opengedaan.

Aan hem had ze niet verteld dat het weer 'oké' was tussen haar en Tobias, dus ze achtte de kans groot dat hij moeilijk ging doen.

'Ja,' antwoordde hij.
'Dan laat ik jou niet binnen of Feline met jou meegaan,' zei Lars. 'Ik wil niet dat ze met een jongen meegaat die haar slecht behandelt en haar als oud vuil ziet. Ze kan makkelijk iets beters krijgen. Helemaal als het om mannen gaat.'

'Ik denk niet dat Feline het al aan je heeft verteld, gezien het feit dat je nogal bot doet, maar we hebben het bijgelegd en ik heb haar beloofd het goed te maken en dat wilde ik vanmiddag doen.'

'Lars, laat dit maar zitten. We hebben het uitgesproken en dan is het voor mij ook klaar,' Feline kwam de gang binnen.

'Feline, weet je het zeker? Maandag was je er door in tranen en nu heb je hem al vergeven. Misschien moet je hem de pijn laten voelen die jij ook hebt gevoeld de afgelopen dagen.'
Lars wilde meer zeggen, maar Feline vond het genoeg.

'Nee, Lars, maak je geen zorgen,' probeerde ze hem over te halen. 'Als Tobias me iets flikt wat ik niet vind kunnen, ben jij de eerste hoort.'

'Oké, oké, veel plezier met wat jullie doen' ging hij akkoord. 'Slaap je thuis?'

'Ja, ik zal Feline thuisbrengen,' knikte Tobias. 'Ik was niet van plan om haar de hele dag mee te nemen. Ik heb wat geregeld in de stad, dus ze zal absoluut niet laat thuis zijn, dat beloof ik.'

'Je hebt geluk dat pap niet thuis is en dat hij niks afwist van jouw gedrag,' waren haar broers laatste woorden voordat hij het stel alleen liet.

'Wat gaan we doen?'

'Dat is geheim. Als je er in de auto achter komt, is het vroeg genoeg,' grijnsde Tobias. 'Ik hou van verrassingen, vooral als ik de enige ben die het weet en degene die het niet weet ongeduldig wordt.'

'Gemenerik,' ze rolde met haar ogen, terwijl ze de veters van haar sneakers vastmaakte.

'Ik gemeen? Ik denk dat je de verrassing onwijs leuk gaat vinden en dan zien of je me nog gemeen vindt.'

'Goed, laten we dan maar gaan. Hoe minder lang ik hoef te wachten, hoe beter,' Feline stak haar armen in de jas, waarna ze de deur achter zich dicht deed en achter Tobias aanliep.

'Ik had je eigenlijk niet verwacht. Het is zaterdagmiddag, ik had verwacht dat we iets 's avonds gingen doen.'

'Wat we gaan doen, kan ook 's avonds, maar ik wilde het niet te laat voor je maken, want ik weet dat je net je toetsweek hebt gehad en daar zul je goed moe van zijn, vermoed ik.'

'Ik ben vreselijk moe inderdaad. Ik was gister vroeg naar bed gegaan, maar dat heeft amper geholpen, heb ik het gevoel,' reageerde Feline en ging op de bagagedrager van Tobias zitten en klemde haar armen om zijn middel. Ze had het gemist om bij hem achterop te zitten.

'Dan heb ik goed ingeschat hoe jij je zou voelen. Heb je enig idee wat we gaan doen?'

Ze schudde haar hoofd. 'Nee, op dit moment niet. Ik ben erg benieuwd.'

De gure wind sneed langs haar lichaam en aan de temperatuur was te merken dat het half november was in Amsterdam. De kou, de donkere lucht, de wind. Feline had er niks mee. Ze was dan ook blij dat ze in de kerstvakantie naar Bonaire zouden vliegen. Van de warmte werd ze veel vrolijker.

'Oké, ik zal twee tips geven: het is iets wat binnen is en je hebt er een zware bal bij nodig.'

'Gaan we bowlen?' Enthousiast keek ze Tobias aan. Het was het eerste idee wat in haar op was gekomen. Het was één van de weinige balsporten waar ze iets van bakte.

'Ja,' was zijn antwoord. 'Indy vertelde me dat je het altijd heel leuk vindt om te doen.'

Indy had een heleboel achter haar rug om gedaan. Iets wat ze niet had verwacht.

'We zijn er,' Tobias remde af en liet Feline afstappen.

-

De eerste speelronde had Feline nipt gewonnen en de tweede ronde wilde ze met een grotere voorsprong winnen. Helaas stond Tobias met acht punten voor, maar hij had de laatste beurt al gespeeld.

Ze had nog maar één beurt en Feline was erop gebrand om te binnen, iets wat ze van haar vader geërfd had.

'Strike!' gilde ze enthousiast.
'Je hebt verloren van een meisje voor de tweede keer vandaag,' grijnsde ze.

'Ik heb daar geen enkel probleem mee, hoor! Waarschijnlijk geven jouw vader en broer er wel om als ze verliezen, maar ik kan goed tegen mijn verlies, zolang het maar terecht en deze overwinning heb je dik verdiend.'

'Ik ben trots op je, schat,' glimlachte Tobias.

'En nu gaan we lekker uiteten.'
'Waar gaan we heen?'

'Brasserie Van Dam,' antwoordde Tobias.

'Dat is in dezelfde straat als waar we elkaar ontmoet hebben,' merkte Feline op.

Tobias knikte. 'Goed opgemerkt, Felien. Daarom heb ik het ook uitgekozen en natuurlijk ook wegens het overheerlijke eten.'

-

'Ik kan echt niet meer,' lachte Feline, terwijl ze naar haar buik keek, 'ik denk dat mijn buik straks uit elkaar spat.'
Ze hadden net hun toetje op en ze zat propvol.

'Zal ik dan maar gaan afrekenen?' stelde Tobias voor.

'Maar,' Feline wilde er tegenin gaan, maar ze werd onderbroken.

'En nee, ik ben degene die betaalt, want ik heb wat goed te maken,' snoerde Tobias haar de mond.

'Laten we gaan,' het stel liep het restaurant uit, waarna de weg naar huis volgde.

'Ik hoop dat ik het zo een beetje goed heb kunnen maken.' Feline en Tobias stonden op de oprit van haar huis.

'Dat heb je zeker gedaan. Het is je vergeven!'

'Heb je het leuk gehad?'

Feline knikte.

'Ik ben blij om te horen dat je het leuk vond,' glimlachte Tobias, en drukte zijn lippen op die van Feline.

'Doeg, Fé!' Tobias stapte op zijn fiets.

'Doei!' Feline zwaaide haar vriendje na.

Ze stak de sleutel in het slot, stapte het verwarmde huis binnen, deed haar jas en schoenen uit en liep de woonkamer in.

'Hoe was het?' Lars lag languit op de bank.

'Gezellig. Het is helemaal goed tussen mij en Tobias, dat was het al sinds gister, maar dat was ik jou vergeten te vertellen,' lachte ze. 'Hij kreeg de volle laag van je.'

'En terecht,' was Lars van mening.
'Pap en mam hebben het kennelijk het erg gezellig bij Davy en Amber, want ze zijn al sinds eind van de middag weg, en dat betekent dat wij lekker rustig kunnen kijken wat we willen.'

'Ik heb de nieuwe aflevering van Riverdale niet gezien,' Feline liet zich op de bank ploffen.

'Ik ook niet. Zoek jij Riverdale alvast op, dan haal wat lekkers.'

'Zozo, Lars aan het junkfood, dat zie ik bijna nooit,' merkte Feline op, toen Lars een grote bak chips op de bijzettafel zette.

'Af en toe moet kunnen,' haar broer haalde zijn schouders op.

'Goed, nu we eindelijk zitten, kunnen we beginnen,' zei Lars, terwijl hij zijn arm om Feline heen sloeg.