De Aftrap - spin-off Hattrick

35

Hoofdstuk 35

'Hé, Roos,' nam ze de telefoon op.

'Kan ik je spreken?' zei Rosan direct.

Het verbaasde Feline erg hoe Rosan tegen haar deed. Dit was ze helemaal niet van haar beste vriendin gewend. Wat was er aan de hand?

'Wat is er? Wat doe je raar tegen me, Roos?'

'Kun je vanmiddag?' Rosan negeerde haar volledig.

'Roos, zeg nou wat er is! Doe niet zo raar. En ja, vanmiddag is prima.'

'Je hoort vanmiddag wat er is en waarom. Eén uur ben ik bij je,' en met die mededeling beëindigde Rosan hun telefoongesprek.

-

'Wat doe jij met mijn broer?' Rosan stapte woedend het huis binnen.

'Je vond het toch oké?' verzuchtte Feline, terwijl ze de woonkamer inliep.

'Ja, vond. Niet sinds ik het idee heb dat jij met de gevoelens van Laurens speelt. Volgens mij ben je nog helemaal in de wolken van Tobias. Je spreekt hem vaak, die Tobias?'

'Roos, doe normaal!' Ze begon langzaam te koken van woede. Hoe durfde Rosan haar hiervan te beschuldigen? Ze wist er niks van. 'Wat denk jij wel niet van mij?'

'Dit dus,' Rosan rolde met haar ogen.

'Ik heb nooit contact met Tobias sinds hij achter me aankwam tijdens het hardlopen.'

'Jaja, je komt niet geloofwaardig over, Fé!'

'Prima, als jij mij niet wilt geloven. Ik dacht dat wij vriendinnen waren, Roos. Die vertrouwen en geloven elkaar altijd,' bracht ze in.

'Ik geloof niet dat jij van het een op het andere moment voor mijn broer kunt vallen. Twee weken geleden was je nog helemaal weg van Tobias en nu date je met Laurens.'

Feline haalde haar schouders op. 'In twee weken kan veel veranderen.'

'Geloof je het zelf? Volgens mij houd jij jezelf voor de gek, Feline! En niet alleen jezelf, maar ook Laurens en dat is het ergste van alles. Je geeft hem hoop. Hij was zo blij toen je "ja"'zei op de vraag of je met hem op date wilde. En nu speel je met zijn gevoelens, je maakt er misbruik van. Dat had ik niet van jou verwacht!' Rosan leek teleurgesteld in haar.

'Waar bemoei jij je eigenlijk mee? Het is iets tussen mij en Laurens. Jij mag dan wel zijn zus en mijn beste vriendin zijn, al heb ik daar zo mijn twijfels over als je me niet eens vertrouwt. Eerst wil iedereen dat ik iets met Laurens krijg en nu begin ik verliefd op hem te worden, begin jij te lopen zeiken!'

'Dus je vindt dat ik zeik?'

'Hey, wat is dit hier?' Lars kwam de woonkamer binnengelopen.

'Ik hoor al minutenlang alleen maar geschreeuw. Jullie zijn vriendinnen, wat is er aan de hand?'

'Rosan denkt dat ik met Laurens' gevoelens speel en dat mijn verliefdheid voor hem niet oprecht is,' vertelde Feline, terwijl ze naar haar broer keek.

'Waarom denk je dat, Roos?' Lars sloeg zijn armen over elkaar.

'Zoals ik al tegen Feline zei: twee weken geleden had ze met Tobias en ik geloof er niet in dat haar verliefdheid in twee weken kan omslaan,' antwoordde Rosan. 'Laurens was helemaal in de wolken toen hij hoorde dat de date doorging en hij niet was afgewezen. En ik ben zo bang dat het Laurens breekt als Feline niet verliefd op hem blijkt te zijn.'

'Ik kan je verzekeren dat Feline verliefd begint te worden. Ik zie het aan haar. Ze praat nergens ander meer over, heeft amper honger en zit met haar gedachtes in een compleet andere wereld. De wereld van verliefdheid. Dus maak je geen zorgen, Roos,' nam Lars het voor haar op.

'Het spijt me, Felien,' bood Rosan haar excuses aan. 'Ik had dit niet mogen doen en ik had jou hier absoluut niet van mogen beschuldigen. Sorry.'

'Het is je vergeven,' Feline perste een glimlach eruit.

'Fijn,' Rosan vloog haar in de armen.

'Ik voel me heel schuldig en ik had nooit dit moeten doen. Ik weet best dat je zoiets nooit zult doen,' ging Rosan verder.

'Het is al goed, Roos. Laten we dit lekker vergeten en het er niet over hebben.'

-

'Bedankt voor net,' ze schonk haar broer een glimlach.

'No problemo. Ik doe het graag voor je en ik zag dat die hulp nodig had. Rosan was zo erg van haar eigen mening overtuigd dat jij er eigenlijk niks meer tegenin kon brengen.'

'Zeg, Fé, je begint verliefd te worden op Laurens, hè?' grijnsde Lars.

Feline voelde haar wangen rood kleuren.

'Dat zie ik als een ja.'

'Laurens heeft alleen maar over jou sinds die date,' vertelde haar broer.

'Echt?' vroeg ze.

'Ja, ik zeg nooit iets als het niet waar is. Ik spreek de waarheid, dat zou je na al die jaren moeten weten, Felien. Ik zou hierover nooit tegen jou liegen.'

'Dat is waar. Ik ben ietwat verbaasd over.'

'Hoezo?' Lars trok zijn wenkbrauwen op.

'Gewoon,' was Felines reactie, 'ik vermoedde het niet. Ook niet dat hij het er met jou over had gehad wegens het feit dat jij mijn broer bent. Vind je het niet ongemakkelijk?'

'Niet per se. Jij hebt het er nu ook over met mij en Laurens is één van mijn beste vrienden, dat vind ik niet ongemakkelijk. Ik kan jullie goed van elkaar scheiden,' zei Lars. 'Ik behandel jou anders, dan dat ik Laurens anders behandel, hetzelfde geldt voor wat ik aan wie van jullie vertel. Trouwens, Laurens mag er niet achterkomen dat ik het jou heb verteld van dat hij het veel over jou hebt.'

Ze knikte. 'Snap ik. Ik houd mijn mond.'

'Mooi zo, kleintje,' Lars glimlachte. 'Had je al plannen voor vandaag?'

'Nee,' ze schudde haar hoofd. 'Jij wel?'

'Ik wilde naar de ArenA Boulevard om alvast te kijken voor wat meubels. Heb je zin om mee te gaan?'

Feline slikte. Dat Lars haar dit nu vroeg, was een teken dat het moment dat hij uit huis zou gaan steeds dichterbij kwam.

'Feline?'

'Leuk,' ze deed alsof ze enthousiast was, maar vanbinnen had ze er helemaal geen zin, maar ze deed het voor Lars. 'Zullen we dan maar meteen gaan?'

'Is goed,' stemde haar broer ermee in en stond op.

Terwijl Feline zich klaarmaakte om te vertrekken, wachtte Lars geduldig op haar. Hij was het inmiddels gewend dat zijn zusje er lang over kon doen voordat ze eindelijk konden vertrekken, maar hij had het zeker over voor een gezellige middag met haar.

'Je mag het best tegen me zeggen dat je het er moeilijk mee hebt dat ik weg zal gaan,' vond Lars, toen ze naast hem plaats nam op de bijrijdersstoel.

'Alsof dat wat verandert aan het feit dat jij over een maanden uit huis bent,' verzuchtte ze.

'Maar het zorgt er sowieso voor dat je er beter mee kunt dealen,' ging Lars tegen haar in. 'Dus vertel op, wat vind je het moeilijkst?'

'Dat je straks niet in één huis met me zal wonen.'

'Felien, ik blijf in Amsterdam-Zuid wonen, dus ik verhuis niet naar de andere kant van de wereld. Bovendien is alles hier dichtbij, dus als je nodig hebt, ben je zo bij me. Weet dat je altijd welkom bent als je gek wordt van pap en mam. Zolang je maar niet elke dag langskomt. Ik wil natuurlijk mijn privacy houden, hè,' gniffelde Lars.

'Wat jammer,' Feline schoot in de lach. 'Ik was van plan elke dag twee keer langs te komen. 's Ochtends en 's avonds, maar helaas wordt mijn plannetje verstoord door jou.'

Haar broer grinnikte. 'Sorry dat ik dit voor je moest verpesten, Fé.'