De Aftrap - spin-off Hattrick

26

Hoofdstuk 26

'Veel plezier, In!' wenste ze haar beste vriendin toe.

'Bedankt, jij ook!' riep Indy naar Feline, terwijl ze Indy steeds verder weg zag.

Indy was op weg naar haar date Jesse en zij ging naar de training van haar broer kijken. De eerste dag school na de vakantie was een feit en ze was nu al opnieuw eraan toe.

Terwijl Feline haar fiets stalde op het trainingscomplex van Ajax, hoorde ze dat haar naam achter zich werd geroepen.

'Feline!' Sofie kwam op haar afstormen.

'Ik wist niet dat jij er ook was,' glimlachte ze naar Sofie.

'Het idee kwam spontaan in me op,' Sofie haalde haar schouders op.

'Kom,' ze werd meegetrokken aan haar hand naar Dave, die ze al een lange tijd niet meer had gezien.

'Hey, Feline,' glimlachte hij haar naar.

'Je knie blijft maar vervelend doen,' concludeerde ze wegens het feit dat hij nog niet met de groep meetrainde.

'Ja, al begint het vooruitzicht langzaam te komen dat ik binnenkort weer met de jongens mag meetrainen. Ik kan niet wachten om straks weer in de basiself te mogen staan. Die wedstrijdspanning heb ik zo erg gemist,' vertelde Dave.

'Dat begrijp ik,' knikte Feline begrijpend.

'En hoe gaat het met jou?' Dave richtte zich op haar.

Ze besloot hem en Sofie alles te vertellen over Tobias, waarna ze blij was toen ze daarmee klaar was. Een echt leuk verhaal vond ze het niet, en dat was het ook niet.

'Wauw, wat een klootzak,' reageerde Sofie. 'Als ik hem tegenkom, dan-'

'Dan doe je niks,' maakte Feline de zin af voor Sofie.

'Ik wilde eigenlijk iets anders zeggen,' gaf Sofie toe.

'Dat weet ik. Maar geweld heeft nog nooit iets opgelost. En bovendien ben ik klaar met Tobias, dus ik probeer me voor te houden dat ik hem moet vergeten.'

'Oké, oké, je gelijk. Geweld lost inderdaad niets op. Maar dat betekent niet dat ik hem niet daarop mag aanspreken,' vond Sofie.

Laurens kwam op haar afgelopen.

'Hé,' ze glimlachte naar hem.

'Hoi, Fé,' hij glimlachte terug.

'Hoe gaat het met je?' Bezorgd keek Laurens haar aan.

'Voor zo kan het goed met me gaan wel oké,' antwoordde Feline, terwijl een zucht haar mond verliet.

'Sterkte met die klootzak van je te vergeten,' Laurens schonk haar een laatste glimlach voordat hij – waarschijnlijk – naar de kleedkamer vertrok om te douchen.

'En jij en Laurens? Hij heeft me verteld dat de waarheid tegen je gezegd heeft over zijn gevoelens voor jou,' begon Dave.

'Er is niets tussen Laurens en mij. Hij is verliefd op mij, maar ik niet op hem. Bovendien ben ik bezig Tobias uit mijn hoofd te zetten, en dat mislukt tot nu toe bij elke poging die ik waag. Op dit moment ben ik helemaal klaar met mannen.'

'Oké, duidelijk,' knikte Dave. 'Maar wat vond je ervan wat er zaterdag gebeurd is? Jullie werden naast elkaar wakker.'

Ze zuchtte. 'Hij heeft ervoor gezorgd dat het me eindelijk lukte om te slapen. Meer niet.'

'Wie weet hier ook van? Ik had gehoopt dat hij het voor zichzelf zou houden.'

'Maak je maar geen zorgen. Alleen Lars en ik.'

'Lars!' Felines ogen werden groot.

'Ja, Lars ook, ja. We zijn nu eenmaal beste vrienden, en we vertellen elkaar alles, daar kun jij niets aan veranderen – hoe graag je dat ook zou willen op dit soort momenten, en daar heb ik begrip voor.'

'Wat vond hij ervan?' Ze was er stiekem best nieuwsgierig naar haar broers mening geworden.

'Hij vond het lief dat Laurens jou zo had opgevangen, maar wat hij aan mij vertelde dat hij liever had gewild dat Laurens het op een andere manier gedaan had.'

'Dat had ik ook zeker gewild als ik in Lars' schoenen stond.'

-

'Now that you're out of my life, I'm so much better.
You thought that I'd be weak without you, but I'm stronger.
You thought that I'd be broke without you, but I'm richer.
You thought that I'd be sad without you, I laugh harder.
Thought I wouldn't grow without you, now I'm wiser.
Thought that I'd be helpless without you, but I'm smarter.
You thought that I'd be stressed without you, but I'm chillin'.
You thought I wouldn't sell without you, sold nine million,' klonk door Felines oortjes. Ze was bezig met een rondje hardlopen door het Vondelpark.

Moe liet Feline zich op een bankje ploffen.

'Hoi,' ze voelde iemand naast haar neerploffen en had al gezien wie het was. Tobias. Daar had ze geen zin in. Eerst had hij haar bedrogen met een ander en nu dacht hij doodleuk een gesprek met haar te gaan voeren! Dat ging dus mooi niet gebeuren.

'Feline, haal je oortjes eens uit je horen!' hoorde ze hem roepen.

Feline rolde met haar ogen, maar luisterde niet.

'Hé!' Tobias trok haar rechteroortje uit haar oor.

'Blijf van me af, smeerlap!' schreeuwde ze en stond op van het houten bankje om vervolgens weg te rennen.

'Fé, wacht nou!' Tobias kwam achter haar aangerend en pakte haar arm vast.

'Jij had zaterdag geen tijd voor mij, nu heb ik niet voor jou,' Feline probeerde haar arm los te rukken, maar het lukte haar niet.

'Ik snap dat je teleurgesteld in me bent en dat wat ik gedaan heb echt niet door de beugel kon. Maar laat het mij jou in ieder geval uitleggen,' deed Tobias een poging haar om te praten.

'Volgens mij valt er weinig uit te leggen. Jij bent vreemdgegaan en vond dat ik moest oprotten toen ik je daarmee confronteerde. Nu vind ik dat jij moet oprotten en ben ik helemaal klaar met je.' Dat laatste kwam er onzeker uit en zelf was Feline er ook niet zeker over of ze echt wilde dat hij vertrok, maar ze wist dat die keus de beste zou zijn, toch?

'Misschien moet je eerst zeker zijn van je zaak voordat je dingen zegt.' En met die woorden trok Tobias haar aan haar arm mee. Opnieuw probeerde ze haar arm te verlossen van zijn sterke hand, maar het was tevergeefs; Tobias was te sterk.

'Laat me los!' schreeuwde ze van angst. Ze was bang dat hij haar wat aan zou gaan doen als ze niet deed wat hij zei.

'Valt deze man je lastig?' Een wat ouder echtpaar dat langsliep, bemoeide zich ermee.

'Nee,' reageerde Tobias vrijwel meteen.

'Jawel, hij wil me niet loslaten,' was Feline haar antwoord.

'Als je dat meisje nu niet heel snel loslaat, laat ik je meenemen door de politie en dan ben je nog lang niet jarig,' dreigde de man.

'Dat duurt sowieso eventjes, hoor,' zei Tobias cynisch. 'Iets langer dan acht maanden.'

'Laat haar los en wegwezen!' De vrouw keek hem streng aan.

Tobias volgde op wat ervan hem gevraagd werd, maar Feline zag aan zijn gezicht dat hij er niet klaar mee was.

'Ik krijg jou nog wel!' riep hij haar rennend na.

Feline liet een zucht van opluchting vallen.

'Gaat het?' vroeg de vrouw bezorgd.

Ze knikte. 'Ja, hoor. Erg bedankt.'

De man glimlachte. 'Geen probleem.'