De Aftrap - spin-off Hattrick

07

Hoofdstuk 7

'Ja, lijkt me heel erg leuk,' zei Feline als antwoord op de vraag van Tobias of ze volgende week vrijdag wat met hem wilde gaan eten.

'Oké, zie ik je dan. Kan niet wachten tot vrijdag,' hoorde ze hem antwoorden.

Feline kon een glimlach niet onderdrukken. Wat was hij toch lief.

'Ik kan ook niet wachten,' was de laatste zin voordat ze op het rode knopje drukte.

Net nadat ze opgehangen had, kwam Esmee haar dochters kamer binnen.

'Felien, de buurvrouw vraagt of je straks een paar uurtjes wilt oppassen, want haar vader is opgenomen in het ziekenhuis. Het is niets ernstigs, maar ze wil graag naar hem toe.'

'Van hoe laat tot hoe laat?' Ze keek haar moeder bedenkelijk aan. Ze had aankomende week tentamenweek, en Feline moest er – in ieder geval voldoendes – goede cijfers voor halen. Ander wist ze dat ze het moeilijk zou gaan krijgen dit jaar.

'Van vijf tot negen, dus je hebt nog alle tijd om je te focussen op je tentamens die er aan zitten te komen deze week,' zei Esmee.

'Zeg maar dat het prima is,' knikte Feline.

Ze verheugde zich nu al op het oppassen. Feline vond de twee kinderen van de buurvrouw zo leuk – Sem en Lotte, heetten ze, een tweeling van zeven –, dat ze nooit een probleem vond om daar op te moeten passen.

'Waar is Lars eigenlijk heen?'

'Die is gisteravond gaan stappen met een paar jongens van Ajax en daarna hebben wij hem niet meer gezien. Waarschijnlijk heeft hij een leuk meisje gevonden, en is daar blijven slapen. Je weet hoe dat gaat.'

-

'Hoe lang nog?'

Feline had Sem en Lotte beloofd pannenkoeken te gaan bakken, waar de twee dolenthousiast mee akkoord waren gegaan. Maar het nadeel was dat de tweeling allebei gek waren op pannenkoeken, en ze dus geen geduld hadden.

De bel rinkelde en het werd Feline al gauw duidelijk wie er voor de deur stond, toen Lars voor het raam aan het zwaaien was.

'Ik ga gauw de deur opendoen voor Lars. Beloven jullie me dat jullie nergens aanzitten?' Feline keek Sem en Lotte streng, die hevig 'ja' knikten.

Ze zette snel het gas wat lager en liep richting de voordeur.

'Hé, pap zei dat je hier was,' Lars stapte het huis binnen.

'Ik vermoedde dat je vast niet erg zou vinden als ik je zou komen helpen met die twee lastpakken van de buurvrouw.'

'Nee, joh. Ik vind het hartstikke fijn dat je er bent. Ik ben pannenkoeken aan het bakken, als je wilt kun je zo mee eten,' stelde Feline aan haar broer voor.

'Hmm, lekker,' glimlachte Lars, terwijl hij achter haar aan de keuken inliep, 'daar zeg ik absoluut geen nee tegen.'

'Zijn de pannenkoeken al bijna klaar?' zeurde Lotte ongeduldig. Eerst had ze ze kunnen bezighouden door een film op te zetten, maar haar poging had niet veel opgeleverd, want na een kwartier stonden ze naast haar.

Feline schudde haar hoofd. 'Nee, sorry, het gaat ook eventjes duren voordat ze klaar zullen zijn, Lot.'

'Zal ik iets met Lotte en Sem kunnen gaan doen?' legde Lars voor. 'Het doodt de tijd ook voor hen.'

'Ik zou het heel fijn vinden als je Sem en Lotte bezig kunt houden. Wat mij part ga je met ze voetballen of zo.'

'Multitasken is niet echt mijn ding,
zoals je weet. Koken en die twee in de gaten houden, is volgens mij een sport,' lachte ze.

'En overdrijven is een vak,' voegde Lars er gniffelend aan toe.

'Gaan jullie mee?' vroeg hij aan de tweeling. 'We gaan iets leuks doen.'

'Wat dan?' wilde Sem gelijk weten.

'Dat zien jullie zo, oké? Als je ons zoekt, Felien, wij zijn buiten,' meldde Lars voordat hij met Sem en Lotte naar buiten toeliep.

Terwijl ze alvast de tafel dekte, het poedersuiker en de stroop op tafel zette en ondertussen de ene na de andere pannenkoek klaarmaakte, wierp ze een blik hoe Lars de kinderen vermaakte met voetballen.

'Jongens, de pannenkoeken zijn klaar!' riep ze.

-

'Sem viel direct als een blok in slaap,' deelde Lars mee, toen Feline de trap kwam afgelopen. Ze had zojuist Lotte ingestopt in haar bed en daarna een klein stukje voorgelezen, waarna het niet lang geduurd had voordat ze in slaap gevallen was.

Hetzelfde had Lars gedaan bij Sem, maar blijkbaar was bij hem de slaap al eerder gevat. Niet dat Feline daarvan opkeek, aangezien hij zo fanatiek had meegedaan tijdens het voetballen met Lars.

'Hoe was het gister met de jongens?' vroeg Feline nieuwsgierig en plofte naast hem op de bank.

Feline zag een frons op zijn gezicht verschijnen. Het leek erop alsof Lars niet wist waar Feline het over had.

'Gezellig,' antwoordde hij.

'Bij wie ben je blijven slapen?' Feline keek haar broer met een grijns aan. 'Niet bij één van de jongens neem ik aan, omdat je zo laat thuis kwam.

'Nou, eigenlijk ben ik niet helemaal eerlijk geweest. Ik ben gister niet uitgegaan. Ik had een date,' vertelde Lars. 'Ik zei dat maar tegen pap en mam, zodat ze niet zouden doorvragen vragen.'

'Sinds wanneer date jij?'

'Ik heb een maand geleden ongeveer een meisje leren kennen, dat was overigens wel tijdens het uitgaan. Haar naam is Lois.'

'Wat hebben jij en Lois gedaan op de date?'

'We hebben eerste ergens gegeten en vervolgens gewandeld door de stad. Niet heel bijzonder dus,' Lars haalde zijn schouders op.

'Hoe heb ik niet kunnen merken dat jij op zo'n roze wolk zat?' was de vraag die ze haarzelf hardop stelde.

'Ik denk dat ik daar het antwoord wel op weet,' grijnsde Lars. 'Volgens mij zit jij de afgelopen weken ook met iemand in je hoofd.'

'Ene Tobias, is het niet?'

Feline voelde haar hoofd rood worden. Ze had gehoopt dat Lars haar voor één keer niet door zou hebben.

'Ik had je heus wel door toen je zei dat je naar Indy ging, maar terug kwam met een grote glimlach op je gezicht. Je bent de laatste tijd ook vaak afwezig. Het kon in mijn ogen niks anders zijn dan liefde.'