De Aftrap - spin-off Hattrick

19

Hoofdstuk 19

'Ik mis je,' glimlachte Tobias naar haar via het FaceTime-gesprek.

'Ik jou ook.'

'Ik baal er zo van dat ik niet mee kon,' verzuchtte Tobias, 'ik had je zo graag bij me gehad en nu moet ik je zo lang missen.'

'Jij bent de reden dat ik niet kan wachten om weer terug te komen.'

'Zeg, Fé, hou jij van sneeuw?' Tobias zijn vraag kwam uit het niets en Feline fronste haar wenkbrauwen.

'Ja, hoezo?'

'Het gaat morgen sneeuwen, als ik het weerbericht mag geloven,' antwoordde Tobias.

Feline werd er bijna jaloers van, maar toen ze dacht aan het heerlijke warme weer op Bonaire, verdween die jaloezie als sneeuw voor de zon.

'Ik vind het onwijs jammer dat ik geen sneeuwbalgevecht met je kan houden.'

'Ik zou sowieso winnen als het kon,' grijnsde Tobias.

'In dromenland misschien, maar absoluut niet in de werkelijkheid, Tob.'

'Tob? Dat is nieuw voor me. Zo heb je me nog nooit genoemd.'

'Dan is dat vanaf nu je nieuwe bijnaam,' besliste Feline.

'Goed, maar over dat sneeuwbalgevecht. Ik zou serieus de winnaar zijn, hoor.'

Ze rolde met haar ogen. Mannen en ego; het zal altijd iets blijven.'

'Vrouwen en uiterlijk ook.'

'Ga je vandaag iets doen?' Belangstellend keek Tobias zijn vriendinnetje aan.

'Geen idee, er zal zo vast een voorstel komen, maar anders wordt er een rustige dag gehouden waarin we kunnen doen wat we willen.' 

'Ik moet helaas zo werken, spreek ik je morgen?'

Feline knikte. 'Ja. Succes dan alvast.' 

'Thanks, ik hou van je.'

'Love you.' Ze wierp hem een kushandje toe voordat ze op ophangen drukte.

'We hebben een aanbidder,' gniffelde Rosan, nadat erop de deur was geklopt.

'Doe jij even open?' zei ze.

Rosan knikte. 'Ja hoor, komt voor elkaar.'

'Het is je favoriete broer,' hoorde ze Lars zeggen, toen hij de kamer binnenkwam.

'Je bent ook mijn enige broer. Ik heb niet echt een keus, lijkt me,' grijnsde Feline.

'Waarom moet je het moment nu weer verpesten?' Lars deed alsof hij het heel erg vond.

'Laurens en ik gaan vanavond uit, hebben jullie zin om mee te gaan?'

Feline en Rosan keken elkaar aan.

'Yes, we gaan uiteraard mee,' beantwoordde Rosan de vraag.

'Top!'

'Wat ben jij vrolijk,' merkte ze op.

'Ik heb geregeld dat Lois hier naartoe komt,' glunderde Lars.

'Gezellig,' vond Feline.

'Ik vind het zo jammer voor je dat Tobias niet kon komen,' reageerde Lars. Ze zag aan zijn gezicht dat hij zijn woorden absoluut niet meende, en dat deed haar pijn. Waarom kon Lars haar beslissing om Tobias te vergeven niet gewoon accepteren? Zij had het hem vergeven, waarom moest hij dan zo moeilijk doen?

-

'Fé, kun je mijn rits sluiten?' riep Rosan vanuit de badkamer.

'Kom eraan!'