De Aftrap - spin-off Hattrick

32

Hoofdstuk 32

'Een hele goedem...'

Lars' mond viel open van verbazing toen hij Feline niet alleen in haar bed aantrof.

'Wat?' Met een slaperig hoofd kwam ze overeind en keek zuchtend naar haar broer.

'Waarom moest je me nou wakker maken?' zuchtte ze.

'Ik wist niet dat je nog sliep.'

'Wat heeft dit te betekenen?' kwam Lars ter zake.

'Waar heb je het over?' Feline leek niet door te hebben waar haar broer het over had en rolde met haar ogen. Wat had Lars nu weer bedacht om haar dag slecht te beginnen?

'Waarom ligt Laurens naast jou,' verduidelijkte hij. 'Ik dacht dat je hem niet moest.'

Ze keek naast zich en daar lag inderdaad Laurens. Wat was er afgelopen nacht gebeurd? Was er iets gebeurd tussen hen? En waarom lag Laurens naast haar? Ze was toch duidelijk genoeg tegen hem geweest?

Het waren stuk voor stuk vragen waar Feline het antwoord niet meer op wist. Alle alcohol had ervoor gezorgd dat alle sporen van de avond waren weggevaagd.

Ze schrok zich wakker en keek meteen voor de zekerheid naast zich, maar die kant was leeg. Gelukkig, het was maar een droom.

Feline besloot om haar bed uit te gaan, maar greep direct richting haar hoofd. Dit was toch niet zo'n goed idee geweest.

'Felien, hoe voel jij je?' Een duffe Lars stond naast haar.

'Mwah,' Feline haalde zuchtend haar schouders op, 'ik heb me wel eens beter gevoeld. En jij?'

'Ik ook,' antwoordde hij, 'ik had gister minder moeten drinken, want ik heb een hekel aan deze gevolgen.'

-

'Ik had zo'n rare droom, In,' vertelde ze haar beste vriendin aan de telefoon.

'Vertel,' klonk Indy nieuwsgierig.

'Ik werd in mijn droom naast Laurens wakker.'

Ze hoorde Indy lachen.

'Het is niet grappig!' reageerde Feline. 'Ik vraag me al de hele ochtend hoe het mogelijk is dat hij in mijn droom voorkwam.'

'Misschien ben je onbewust gevoelens voor hem aan het ontwikkelen, Fé. Heb je daar al aan gedacht?' was Indy's oplossing.

'Nee, daar had ik niet aan gedacht, nee. Het is nou niet de meest voor de hand liggende oplossing.'

'Nee, dat jij het geen voor de hand liggende optie vindt, is heel wat anders,' ging Indy tegen haar in.

'Wat is je gevoel er zelf bij, Fé?'

'Laurens blijft mijn hoofd maar op zijn kop zetten. Het lijkt alsof ik niet meer op een normale kan denken sinds hij mij de liefde heeft verklaard en mij kuste.'

'Rustig maar. Uiteindelijk komt het goed.'

Wat ik je trouwens niet verteld heb, is dat ik gister contact heb gehad met Lorenzo, die jongen ik ontmoet op Sofies feestje. We gaan vanmiddag afspreken, maar ik heb echt geen idee wat ik moet aantrekken,' ze hoorde Indy zuchten.

'Zal ik anders voor de date naar je toekomen om je te helpen met je kledingkeuze?' stelde Feline voor.

'Als je dat wilt, zou dat heel fijn zijn.'

'Natuurlijk, In. Daar zijn vriendinnen voor. Hoe laat heb je die date?'

'Drie uur,' reageerde Indy. 'Dus als je om half twee bij mij kunt zijn.'

'Prima, het is nu twaalf uur. Komt goed, ik ben om half twee bij je.'

'See you!' hoorde ze Indy aan de andere kant van de telefoon lachen.

-

'Kom binnen,' met een glimlach stapte Indy opzij, zodat Feline er langs kon.

'Ga jij maar alvast naar mijn kamer, dan haal wat ik drinken. Wat kan ik voor jou inschenken?'

'Water is prima,' knikte ze.

'Jij en water?' Indy deed alsof ze het niet geloofde.

'Ja, ik heb gister nogal veel alcohol gedronken en ik niet dat mijn kater zich gaat versterken.' En nadat gezegd te hebben, liep ze richting Indy's kamer.

'Kijk eens, mevrouw Veltman,' met een knipoog zette Indy het glas neer. 'Ik heb ook wat lekkers meegenomen, of zeg je daar ook nee tegen?'

'Ik zeg nooit nee tegen een koekje,' lachend griste Feline de koek uit Indy's hand.

'Gelukkig wil je dat nog wel, anders was ik bang dat je er iets goed mis met jou zou zijn of dat je op een of ander gek dieet zou zitten.'

'Nee, ben je gek! Het enige wat mij vandaag hindert, is die afgrijselijke kater,' zuchtte ze.

'En volgens mij is Laurens ook iets dat jou hindert en bezighoudt.'

'Ja, hij houdt me inderdaad bezig,' gaf ze toe, 'meer dan zou moeten en goed voor mij is.'

'Ik ben bang dat ik verliefd op hem aan het worden, In. En ik wil helemaal geen gevoelens voor Laurens ontwikkelen. Bovendien ben ik niet klaar voor een nieuwe relatie en wil ik het ook niet, denk ik.'

'Dus je geeft toe? En ik ben van mening dat je het moet proberen, dan kun je pas oordelen of je er wel of niet klaar voor bent. Het is moeilijk, dat begrijp ik maar al te goed, Fé. Maar je kunt niet je hele leven blijven treuren om Tobias en Laurens is geen type die jou hetzelfde zou flikken Tobias,' antwoordde Indy.

'Ik dacht zelf hieraan,' Indy veranderde van onderwerp en trok een simpele spijkerbroek en een shirt uit de kast.

'Wat vind je?'

'Feline, heb je gehoord wat ik zei, of zit jij met je hoofd ergens anders?' Indy had haar door.

'Ehm,' Indy haalde haar uit haar gedachten. 'Niets mis mee, toch?'

'Is het niet te simpel?' Haar beste vriendin leek niet volledig zeker van haar keuze.

'Nee, In, ik vind het leuk,' verzekerde ze Indy. 'Alleen mis ik iets.'

'Oh,' Indy's gezicht betrok, 'wat dan?'

'Een mooi make-upje.'

'Niet te veel, hè, Felien! Eigenlijk was ik van plan het liever natuurlijk te houden.'

'Maak je daar maar geen zorgen over. Ik zal heus geen barbiepop van je maken,' gniffelde Feline.

Na wat mascara en concealer vond ze het goed genoeg.

'Kijk eens, In,' Feline hield haar een spiegel voor.

'Ik zeg: niks meer aan doen,' grinnikte Feline. 'Als die Lorenzo van jou nu niet ziet staan, is hij blind.'