De Aftrap - spin-off Hattrick

23

Vrolijk Pasen alvast! Xx

Hoofdstuk 23

Feline zuchtte. Het was vijf over drie 's nachts en ze kon maar niet slapen. Tobias bleef maar door haar spoken. Waarom reageerde hij niet? Misschien negeerde hij haar wel, bedacht ze.

Ze besloot hem opnieuw te bellen.

'Met Tobias,' nam hij op. Feline dacht te horen dat hij net wakker was.

'Hé, met mij, Feline,' zei ze zacht.

Ze hoorde Tobias zuchten. 'Feline, waarom bel je om fucking acht uur 's morgens?'

'En waarom negeer je mij? Ik probeer je al de halve dag te bereiken.' Feline nam niet de moeite om in te gaan op zijn vraag als hij dat ook niet om haar terug te bellen of te appen.

'Ik heb mijn telefoon niet 24/7 bij me en dus ben ik ook niet altijd bereikbaar,' gaf Tobias antwoord op haar vraag.

'Ik heb je niet genegeerd. Ik zou niet durven, want je stel je voor dat ik mijn meisje zou negeren die aan de andere kant van de wereld zit.'

'Heb je mijn voicemail gehoord of mijn berichtjes gelezen?'

'Nee, Felien. Wat is er zo dringend?'

'Geen: Hoe gaat het met je, Feline?, Hoe voel je of Heb je het ziekenhuis al verlaten?' Ze begon steeds geïrriteerder van het telefoongesprek te worden.

'Ik zal zelf maar antwoord geven. Ik voel me beter en ben afgelopen middag uit het ziekenhuis ontslagen.'

'Fijn om te horen.' Feline was er bijna zeker van dat Tobias op dit moment geen woord ervan meende en dat was iets wat haar boos maakte.

'Weet je, Tobias, als je toch niet geïnteresseerd in me bent en je alleen maar bot tegen me doet wegens het feit dat ik je wakker heb gebeld, kunnen we dit gesprek net zo goed stoppen.'

'Misschien moeten we dat ook maar doen dan,' was Tobias' reactie. Het deed haar pijn hoe hij tegen haar deed, maar ze deed tegen alsof het haar niks kon schelen.

Net voordat ze wilde ophangen, hoorde Feline Tobias tegen haar zeggen dat het hem speet dat hij zo tegen haar deed.

'Ik mis je gewoon, oké? Het doet me pijn dat je ver weg van me bent en ik niet zomaar naar je toekan.'

Feline smolt van zijn lieve woorden.

'Daar komt bij dat ik laat ben gaan slapen, en ik onwijs moe ben,' voegde Tobias eraan toe.

-

'Lekker geslapen?' vroeg Lars, terwijl zijn zusje aanschoof aan het ontbijt.

'Mwah, valt mee,' Feline schudde haar hoofd.

'Je wallen zijn nogal groot,' vond Lars.

'Ja, vind je het gek? Ik heb twee dagen in het ziekenhuis geen oog dichtgedaan,' siste ze.

'Oké, oké, daar heb je een punt.'

'Zeg, waar is Rosan? Weet jij dat, Feline?' Amber keek haar aan.

Wat moest ze doen? Rosans ouders de waarheid vertellen leek haar niet zo'n goed idee. In de hoop dat Rosan vlug zou komen verzon ze maar een smoes.

'Die heb ik laten slapen. Ze was zo moe gisteravond en zei dat ze veel last had van haar jetlag. Wat gaan we vandaag doen?' Feline veranderde gauw van onderwerp. Als ze hier langer op door zij gaan, wist ze dat ze zich ging verspreken.

'De vrouwen gaan shoppen en de mannen gaan wat leuks doen, maar daar moeten we over discussiëren,' antwoordde Joël.

Feline knikte, terwijl ze haar ontbijt at.

'Goedemorgen,' vrolijk schoof Rosan naast haar aan.

'Ben je een beetje bijgekomen van je jetlag?'

'Ik heb verteld dat je erg moe was gisteravond en last had van je jetlag. Speel mee,' fluisterde Feline.

'Ja, ik voel me stukken beter.'

-

'Oké, Amber en ik gaan even daar op het terrasje zitten. Gaan jullie maar alvast verder met shoppen. Als er iets is, horen we het wel,' glimlachte Esmee naar de meiden.

'Oké, kom mee daar naartoe!' Feline trok Rosan mee een winkel in.

'Maar vertel, hoe was het Nelson?' Nieuwsgierig keek Feline Rosan aan.

'In één woord: geweldig,' reageerde Rosan dolenthousiast. 'Hij is zo leuk, Fé. Maar ik weet bijna zeker dat ik voor hem niet meer dan één van zijn vele vakantievriendinnetjes ben.'

'Niet zo sceptisch! Misschien wordt het een lange afstandsrelatie.' Ze doorzocht ondertussen de rekken kleding.

'Sinds wanneer geloof jij daar in? Lange afstandsrelatie gaan negen van de tien keer kapot en ik geloof niet in sprookjes,' reageerde Rosan al zuchtend.

'Ja, als je zo in die relatie van jullie staat, wordt het inderdaad niks, nee. Je moet er vertrouwen in hebben, Roos,' deed Feline een poging haar beste vriendin wat moed in te praten.

'Sorry nog trouwens dat je het gister moest zien, toen Nelson en ik...' Rosan kreeg een knalrood hoofd.

Feline kon alleen maar grijnzen. 'Ik wil niet weten hoe het eraan toe is gegaan toen ik in het ziekenhuis lag.'

'Dat wil je inderdaad niet,' gniffelde Rosan.

'Ik heb wat gevonden voor jou, denk ik,' meldde ze, terwijl ze een donkerblauw T-shirt voorhield.

'Geef eens.' Feline overhandigde Rosan het shirt.

'Je kent mijn kledingsmaak als de beste, Felien,' glimlachte Rosan. 'Zeg, heb je Tobias nog gesproken?'

Felines gezicht veranderde van vrolijk naar boos. Ze werd er ook kwaad van als ze terugdacht aan hun gesprek. Hoe had hij zo bot tegen haar durven doen? Gaf hij überhaupt wel om haar? Of zou het enkel voor alle media-aandacht doen die erbij kwam kijken? Na zijn botte gedrag van afgelopen nacht was ze dat meer gaan denken.

Ze was zelf ook gaan twijfelen over haar gevoelens voor hem en vond dat Lars en Laurens steeds meer gelijk begonnen te krijgen. Aan de andere kant wist Feline ook dat Laurens het zei om haar voor zich te winnen. Hij was verliefd op haar en van hem wist ze dat hij haar nooit zo zou behandelen als Tobias, maar voor Tobias had ze gevoelens, toch?

'Aarde voor mevrouw Veltman?' Rosan zwaaide met haar handen voor Felines gezicht. 'Waar zit jij met je gedachtes? Ik stelde een hele normale vraag, hoor. Dus vertel op, waar dacht je over na en heb je contact gehad met dat vriendje van je? En ik wil stuk voor stuk eerlijke antwoorden van je hebben.'

'Ik kon niet slapen vannacht, omdat ik geen contact kon krijgen. Het zat me gewoon niet lekker. Dus heb ik hem gebeld. Het was voor hem toen acht uur 's morgens. Met het tijdstip was niks mis zou je denken. Maar meneer vond dat ik hem wakker had gebeld,' begon Feline te vertellen.

'Ons gesprek verliep niet volledig vlekkeloos. Zeg maar gerust alles behalve. Hij was geïrriteerd, waardoor ik dat ook werd door zijn reacties en uiteindelijk begon Tobias over dat hij me miste en dat hij het daar moeilijk mee had.'

'Onzin! Hij probeerde gewoon goed te praten dat hij naar tegen je deed. Wat een zak is het toch!' reageerde Rosan fel.

'Kijk, Felien, ik respecteer al jouw keuzes en zal altijd achter je staan, maar ik snap niet waarom je voor Tobias hebt gekozen. Hij behandelt je slecht, doet onaardig tegen en zoekt amper contact, terwijl je in het buitenland zit,' noemde ze op. 'Leg het me alsjeblieft uit. Als ik een vriendje had en die zou zo tegen me doen, was ik allang weggeweest.'

Feline zuchtte. Ergens had Rosan een punt, maar waarom moest ze voor deze keuze per se elke keer opnieuw een verklaring afleggen? Het was haar leven en het waren ook haar keuzes.

'Hij is leuk, knap en lief en veel meer,' reageerde ze.

'En arrogant, gedraagt zich anders in het bijzijn van vrienden, maakt geen tijd voor je vrij en zo kan ik er nog tien opnoemen. Vind je hem oprecht leuk, Fé? Of houd je dat jezelf voor? Ik snap dat het lastig is om eerlijk tegen jezelf te zijn, maar als hij rot tegen je doet, mag je dat niet pikken. Mannen die zich als klootzakken gedragen, verdienen jouw aandacht niet.'